2015_09_10 ΤΟ Α ' ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δεν θυμάμαι πόσες δεκαετίες είχα να μπω μέσα στο σχολείο μαςστο Νεοκλασικό κτίριο του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης στην Βασ. Όλγας .Χρόνια τώρα περνάω σχεδόν κάθε μέρα από μπροστά του , το θαυμάζω , αναπολώ τα χρόνια που φοιτούσα μέσα το στις αίθουσές του , τις χαρές και τις λύπες που έζησα σαν μαθητής , το βλέπω και το καμαρώνω που στέκει αγέρωχο ακόμη παρ όλα τα χρόνια που το βαραίνουν .Ήρθε πριν μερικές μέρες η στιγμή και ξαναμπήκα μέσα του .Η αφορμή ήταν η τελετή για τα εγκαίνια του ΜΝΗΜΕΙΟY STOLPERSTEINE .Ανέβηκα τα γνώριμα σκαλάκια στο πεζοδρόμιο που δίπλα τους τώρα είναι το μνημείο , πέρασα την μεγάλη βαριά σιδερένια από μασίφ σίδερο πόρτα του , το πλατύσκαλο και τα σκαλάκια μέχρι το επίπεδο της αυλής .Ήμουν στην αυλή με τα λουλούδια και τους θάμνους .Τι μικρή που μου φάνηκε .Δεν ήταν και στα καλύτερά της από περιποίηση , μιά μικρή ζούγλα .Σίγουρα όμως καλύτερα από τότε που την ανεβοκατεβαίναμε πιτσιρίκια τρέχοντας κυνηγώντας ο ένας τον άλλον συμμαθητή και σκοντάφταμε στα μαρμάρινα σκαλιά και πέφταμε και γρατζουνούσαμε τα γόνατά μας ,γδερνόμασταν και ματώναμε και τίποτε δεν καταλαβαίναμε και συνεχίζαμε το παιχνίδι απερίσπαστοι .Από το ύψος της αυλής φαινόταν το νεοκλασικό ακόμη ποιο μεγάλο και επιβλητικό .Απέναντι ο Βασιλιάς Γεώργιος πάνω από 100 χρόνια ακίνητος στην θέση του στο σημείο που τον δολοφόνησαν , με τα κυπαρίσσια και τους θάμνους γύρω του και τα νήπια με τις γιαγιάδες στα παγκάκια .Προχώρησα την επόμενη ομάδα μαρμάρινων σκαλιών με το μαρμάρινα πλαϊνά και τις νεοκλασικές διακοσμήσεις από κάτω τους , έφτασα στο πλατύσκαλο δίπλα στην βαριά πανύψηλη ξύλινη πόρτα της κεντρικής εισόδου .Πόσες φορές δεν την διάβηκα αυτήν την πόρτα.Ήταν η επίσημη πόρτα και οι μαθητές δεν επιτρεπόταν να την χρησιμοποιούν γιατί το μάτι του Γυμνασιάρχη στην πρώτη δεξιά αίθουσα που ήταν το γραφείο του παραμόνευε να σε δει και να σε καλέσει στην τάξη .-Κωτσίδη τι γυρεύεις εδώ .-Γρήγορα πίσω στην αυλή ..-Τρέχα στην τάξη σου γρήγορα δεν ακούς που χτύπησε τα κουδούνι …Συνήθως δεν ήταν τόσο ευγενικοί αν σε πετύχαινε ο Γυμναστής ο κ. Κόκκινος άκουγες και τα Γαλλικά σου …Μ’ αυτές τις αναμνήσεις διάβηκα τη μεγάλη βαριά ξύλινη πόρτα της εισόδου .Απίθανο αλλά μπαίνοντας μέσα ένα ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά μου .Δροσιά ήταν άραγε η τίποτε άλλο ? Έξω ο Σεπτέμβρης δεν πήρε χαμπάρι ότι έπρεπε να μας δροσίσει και συνέχιζε με το παραδοσιακό στους περίπου 35 ο C ‘’γαιδοροκαλόκαιρου ‘’ του . Όχι , μάλλον ήταν εκείνη η αίσθηση δροσιάς και ηρεμίας που νοιώθει κανείς μπαίνοντας μέσα στα παλιά αυτά ψηλοτάβανα αρχοντικά , με του χοντρούς πέτρινους τοίχους στην βάση και πάνω τους τα παλιά βαριά μασίφ κόκκινα τούβλα του τοίχου με την απίστευτη μόνωση , που δεν συγκρινόταν με κανένα σημερινό μονωτικό υλικό υαλοβάμβακα , φελιζόλ , η DOW , που μάταια προσπαθούν να μιμηθούν την δροσιά του . Η συγκίνηση μεγάλη μπήκα στον γνώριμο προθάλαμο δεξιά μου παλιά το γραφείο του Γυμνασιάρχη μας του κ. Τοπάλη , αριστερά και ποιο μέσα η δεύτερη σειρά των αιθουσών διδασκαλίας και του γραφείου των καθηγητών .Η κατάσταση διαφορετική , το σχολείο είχε πολλές αλλαγές άλλες καλές άλλες όχι αλλά επιβεβλημένες από ότι φαίνεται γιατί έπρεπε να λειτουργήσει σαν σύγχρονο σχολείο .Βέβαια το δικό μου μάτι δεν τα έβλεπε αυτά ,έβλεπε εκείνες τις παλιές σκαλιστές ξύλινες πόρτες , τα υπέροχα ταβάνια , τα ξύλινα πατώματα που τώρα είχαν δώσει τη θέση τους σε σύγχρονα οικοδομικά υλικά ποιο λειτουργικά .Η αίθουσα του Γυμνασιάρχη αλλαγμένη αίθουσα διδασκαλίας πλέον , πολύ μεγαλύτερη γεμάτη από πολύχρωμα καινούργια μοσχομυριστά φρεσκοτυπωμένα βιβλία , που περίμεναν στοιβαγμένα στην σειρά των θρανίων τους μαθητές να τα παραλάβουν στην αρχή της χρονιάς και μάλιστα δωρεάν .Τα ζήλεψα πραγματικά αυτά τα παιδιά .Δεν θυμάμαι ποτέ να είχα στα χέρια μου ένα καινούριο σχολικό βιβλίο.Άρχιζε η χρονιά πολλές φορές , χωρίς να έχω στην παμπάλαια μεταχειρισμένη τσάντα μου ούτε ένα βιβλίο .Λίγα παιδιά είχαν την τύχη και την οικονομική άνεση να αγοράσουν από το βιβλιοπωλείο του Πετρόπουλου στην γωνία Σπάρτης και Αγίας Τριάδος εκεί που σήμερα είναι το μαγαζί του Ηλεκτρολόγου τα καινούρια βιβλία .Οι περισσότεροι τα παίρναμε άλλοι δανεικά από παλιότερους μαθητές η τα αγοράζαμε από αυτούς χιλιοσημαδεμένα .Η άλλη λύση ήταν τα παλαιοβιβλιοπωλεία της γειτονιάς όπου αν δεν βρίσκαμε κανένα τρέχαμε στην Καστριτσίου στο Μέγα Ξενοφώντα οποίος είχε τα πάντα .Στο μαγαζί του πνιγμένο μέχρι το ταβάνι από χιλιάδες βιβλία κι αυτός μέσα όρθιος από έλλειψη χώρου να ταχτοποιεί βιβλία από το πρωί μέχρι το βράδυ .Τα παλιά βιβλία ήταν μια απίστευτη κατάσταση δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί το τι περιείχαν .ΧΙλιοτσαλακωμένα , σκισμένα , μουτζουρωμένα , εκεί ο κάθε κάθε μαθητής από τους δεκάδες που τα χρησιμοποίησαν άφησε το σημάδι επάνω. Από Αρειανάρα , Παοκάρα , Ηρακλάρα ομαδάρα , μέχρι Μαρία σ αγαπώ , Τασούλα αγάπη μου γιατί με πρόδωσες με τον Αλέκο ..Ουφ όμως αρκετά με τις αναμνήσεις , ας προχωρήσω ποιο μέσα . Στην δεύτερη σειρά πάλι αίθουσες σύγχρονες με άχαρες ψευδοροφές που καλύπτουν τα υπέροχα ταβάνια και πλαστικούς διαδραστικούς υποθέτω πίνακες και πάνω μηχάνημα προβολής σύγχρονο καινούριο .Θρανία σύγχρονα καινούρια .Μοιραία θυμήθηκα τα παλιά δικά μας ξύλινα που καθόμασταν 3 -3 στις μικρές τάξεις όσο χωρούσαμε γιατί όταν μεγαλώναμε στις τελευταίες δεν χωρούσαν οι ποδάρες μας κι αναγκαζόταν να μας βάζουν 2-2 τι νάκαναν .Ανέβηκα και στον δεύτερο όροφο από την φαρδιά εσωτερική σκάλα που μάλλον είναι καινούργια και αντικατέστησε την παλιά στενότερη ξύλινη που έτριζε καθώς ανεβαίναμε και την εξωτερική τσιμεντένια , που δεν υπάρχει πλέον , όπως και τα εξωτερικά WC δίπλα στο παλιό υπόστεγο πίσω στην αυλή , ο χώρος του καπνιστηρίου για τους μερακλήδες μαθητές .Η εσωτερική λοιπόν ξύλινη σκάλα συνεχιζόταν και ποιο στενότερη πάνω προς την στέγη και κατέληγε σε ένα μικρό δώμα 2 Χ 2 μ. όπου ήταν αποθηκευμένο ένα παλιό αρμόνιο αυτά με ποδοκίνητο σύστημα αέρα σαν παλιά ραπτομηχανή , όπου ο συμμαθητής Άλκης με μερικούς φανατικούς του ροκ έδινε καθημερινές συναυλίες στα διαλλείματα παρά την απαγόρευση του Γυμνασιάρχη παίζοντας το γνωστό Rock Around The Clock (1955) του Bill Haley ενός χοντρούλη Αμερικάνού με ένα περιεργο τσουλούφι στο μέτωπο και της ορχήστρας του the Comets -https://www.youtube.com/
