Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ
Όταν βλέπω αυτή την αεροφωτογραφία μού έρχονται άθελα οι στοίχοι του γνωστού τραγουδιού του αξέχαστου Μάνου Λοϊζου ....
https://www.youtube.com/watch?v=8pPvc8VXczk
´´ ο δρόμος είχε την δική του ιστορία ´´
Αναφέρομαι στον λοξό στενό δρόμο που ξεκινούσε από το σιντριβάνι περνούσε δίπλα από το παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ και αφού διέσχιζε όλο τον χώρο ανάμεσα από μνήματα , χωράφια , ρέματα , κατέληγε στον παλιό οικισμό της Αγίας Φωτεινής που σήμερα δεν υπάρχει πλέον.
Αυτός ο στενός ασήμαντος δρομάκος έγραψε την δική του ιστορία …
Σήμερα υπάρχει μόνο ένα πολύ μικρό του κομμάτι του εμπρός στην είσοδο του παλιού κτιρίου του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και σαν μονοπάτι μέσα στο παρκάκι του ΑΠΘ .
Άρχισε να πετσοκόβεται σιγά σιγα από τα κτίρια του πανεπιστημίου και κόπηκε εντελώς όταν χτίστηκε το Νοσοκομείο .
Για χρόνια ήταν ο μοναδικός δρόμος που ένωνε το ΑΧΕΠΑ με την πόλη μια και η επέκταση της Αγίου Δημητρίου αργούσε .
Ήταν ‘’ο δρόμος των στεναγμών ’’ για τους Θεσσαλονικείς .
Από αυτόν τον ανηφορικό στενό δρόμο με τα πόδια μια και συγκοινωνία δεν υπήρχε και τα ΙΧ ήταν λιγοστά , ανέβαιναν οι συγγενείς των ασθενών αργά αργα με τα πόδια για να τους επισκεφτούν .
Ανεβαίνοντας συναντούσαν αριστερά το παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ με τον θεόστραβο πανύψηλο μανδρότοιχο του , που παιδιά σκαρφαλώναμε με την βοήθεια πλεγμένων ζωνών των φαντάρων να δούμε τζάμπα το ματς .
Οι φαντάροι τότε είχαν πάρει με το έτσι θέλω το προνόμιο να μη ενοχλούνται από τους φύλακες του γηπέδου που παραμόνευαν με βίτσες για τους υπόλοιπους .
Ανέβαινε πρώτα ο ικανότερος φαντάρος με σπρώξιμο από κάτω από τους υπόλοιπους και μετά οι υπόλοιποι ένα ένας μπλέκοντας με τις πόρπες 3-4 ζώνες .
Μετά ανέβασαν με τον ίδιο τρόπο και κανένα από τα πιτσιρίκα που από κάτω ικέτευαν .
-Θείο βάλε κι εμένα μέσα ...
Την ποιο μεγάλη προβολή και δόξα είχε αυτός ο δρόμος όταν δολοφονήθηκε ο Βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης τον Μάιο του 1963 .
Ο Λαμπράκης ήταν ένας άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης , γιατρός των φτωχών , υπεραθλητής , και υπερασπιστής με τον δικό του τρόπο της Ειρήνης .
Μετά τον βαρύτατο τραυματισμό του από το τρίκυκλο , μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ και έμεινε σε αφασία νοσηλευόμενος αρκετές μέρες στην εντατική .
Τότε πάλι αυτός ο ασήμαντος δρομάκος έγραψε την δική του ιστορία .
Κάθε μέρα εκατοντάδες άτομα τον ανέβαιναν βουβά πηγαίνοντας στο ΑΧΕΠΑ να μάθουν τα τελευταία νέα .
Θα ζήσει , θα πεθάνει ο Λαμπράκης .
Διάσημοι γιατροί από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να τον σώσουν , πολιτικοί όλων των παρατάξεων τον επισκεπτόταν , λαός πολύς λαός , επίσης από το ίδιο στενό ανηφορικό δρομάκι .
Αυτή ήταν και η τελευταία δοξασμένη περίοδος του .
Αμέσως μετά η Εγνατία , η Αγίου Δημητρίου επεκτάθηκαν και τον αχρήστεψαν .
Η Αγία Φωτεινή έπαψε να τον χρειάζεται γιατί διαμελίστηκε κι εξαφανίστηκε κι αυτή και ξεχάστηκε οριστικά μια κι επάνω του δημιουργήθηκε πάρκο .
Μόνο εκείνο το μικρό κομματάκι μπροστά στην είσοδο του παλιού κτιρίου ΑΧΕΠΑ έμεινε να τον θυμίζει ....
Η φωτό είναι από τον Jim Kots …
Αυτός ο στενός ασήμαντος δρομάκος έγραψε την δική του ιστορία …
Σήμερα υπάρχει μόνο ένα πολύ μικρό του κομμάτι του εμπρός στην είσοδο του παλιού κτιρίου του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και σαν μονοπάτι μέσα στο παρκάκι του ΑΠΘ .
Άρχισε να πετσοκόβεται σιγά σιγα από τα κτίρια του πανεπιστημίου και κόπηκε εντελώς όταν χτίστηκε το Νοσοκομείο .
Για χρόνια ήταν ο μοναδικός δρόμος που ένωνε το ΑΧΕΠΑ με την πόλη μια και η επέκταση της Αγίου Δημητρίου αργούσε .
Ήταν ‘’ο δρόμος των στεναγμών ’’ για τους Θεσσαλονικείς .
Από αυτόν τον ανηφορικό στενό δρόμο με τα πόδια μια και συγκοινωνία δεν υπήρχε και τα ΙΧ ήταν λιγοστά , ανέβαιναν οι συγγενείς των ασθενών αργά αργα με τα πόδια για να τους επισκεφτούν .
Ανεβαίνοντας συναντούσαν αριστερά το παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ με τον θεόστραβο πανύψηλο μανδρότοιχο του , που παιδιά σκαρφαλώναμε με την βοήθεια πλεγμένων ζωνών των φαντάρων να δούμε τζάμπα το ματς .
Οι φαντάροι τότε είχαν πάρει με το έτσι θέλω το προνόμιο να μη ενοχλούνται από τους φύλακες του γηπέδου που παραμόνευαν με βίτσες για τους υπόλοιπους .
Ανέβαινε πρώτα ο ικανότερος φαντάρος με σπρώξιμο από κάτω από τους υπόλοιπους και μετά οι υπόλοιποι ένα ένας μπλέκοντας με τις πόρπες 3-4 ζώνες .
Μετά ανέβασαν με τον ίδιο τρόπο και κανένα από τα πιτσιρίκα που από κάτω ικέτευαν .
-Θείο βάλε κι εμένα μέσα ...
Την ποιο μεγάλη προβολή και δόξα είχε αυτός ο δρόμος όταν δολοφονήθηκε ο Βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης τον Μάιο του 1963 .
Ο Λαμπράκης ήταν ένας άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης , γιατρός των φτωχών , υπεραθλητής , και υπερασπιστής με τον δικό του τρόπο της Ειρήνης .
Μετά τον βαρύτατο τραυματισμό του από το τρίκυκλο , μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ και έμεινε σε αφασία νοσηλευόμενος αρκετές μέρες στην εντατική .
Τότε πάλι αυτός ο ασήμαντος δρομάκος έγραψε την δική του ιστορία .
Κάθε μέρα εκατοντάδες άτομα τον ανέβαιναν βουβά πηγαίνοντας στο ΑΧΕΠΑ να μάθουν τα τελευταία νέα .
Θα ζήσει , θα πεθάνει ο Λαμπράκης .
Διάσημοι γιατροί από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να τον σώσουν , πολιτικοί όλων των παρατάξεων τον επισκεπτόταν , λαός πολύς λαός , επίσης από το ίδιο στενό ανηφορικό δρομάκι .
Αυτή ήταν και η τελευταία δοξασμένη περίοδος του .
Αμέσως μετά η Εγνατία , η Αγίου Δημητρίου επεκτάθηκαν και τον αχρήστεψαν .
Η Αγία Φωτεινή έπαψε να τον χρειάζεται γιατί διαμελίστηκε κι εξαφανίστηκε κι αυτή και ξεχάστηκε οριστικά μια κι επάνω του δημιουργήθηκε πάρκο .
Μόνο εκείνο το μικρό κομματάκι μπροστά στην είσοδο του παλιού κτιρίου ΑΧΕΠΑ έμεινε να τον θυμίζει ....
Η φωτό είναι από τον Jim Kots …
Θάθελα να συμπληρώσω την ανάρτηση με μια απάντηση που έδωσα σε ερώτημα για τους Χορτατζήδες που δεν τους καλοήξερα .
Θυμόμουν από παιδί την περιοχή γύρω στις εγκαταστάσεις του Ηρακλή και το κέντρο Χορτατζήδες εκεί κοντά που είχε την ίδια ονομασία .
Δεν ήξερα όμως ότι ο δρόμος αυτός είχε το ίδιο όνομα , οδός Χορτατζήδες ,
μια ξεκινούσε πολύ μακριά από το Σιντριβάνι , και δεν ήμουν και της γειτονιάς .
Ψάχνοντας περισσότερο μπήκα στο portal του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου βρήκα φαρδιά πλατιά γραμμένη σε ένα ρυμοτομικό της περιοχής σε δυο σημεία …
Οδός Χορτατζήδες …
Τόψαξα περισσότερο από πού να βγήκε άραγε αυτό το περίεργο όνομα .
Το είχαν ψάξει πολλοί πριν από μένα και το ποιο ακριβές ήταν αυτό που βρήκα στη παρακάτω ιστοσελίδα και ευχαριστώ τον ιδιοκτήτη της για την αντιγραφή .
http://makpress.blogspot.com/2017/11/blog-post_267.html
και ήταν η απάντηση που ζητούσα …
“ Ποιοί ήταν λοιπόν οι Χορτατζήδες της Θεσσαλονίκης ?
Η Θεσσαλονίκη αλώθηκε από τους Οθωμανούς το 1430. Το 1590 ο σεΐχης Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη (Hortaci Suleyman Efendi), μετέτρεψε τη....
χριστιανική εκκλησία της Ροτόντας σε τζαμί. Έξω από τα ανατολικά τείχη υπήρχαν εβραϊκά και τούρκικα νεκροταφεία. Τα εβραϊκά εκτείνονταν σε όλη τη σημερινή πανεπιστημιούπολη και στις αρχές του 19ου αιώνα σχημάτιζαν μια ενιαία έκταση.
Ωστόσο Τούρκοι στρατιώτες που στρατωνίζονταν σε στρατώνες της Τούμπας, συνήθιζαν να διέρχονται μέσα από αυτά κατά ομάδες καθημερινά και ιδιαίτερα τις Παρασκευές (Παρασκευή ημέρα αργίας και συνάθροισης για προσευχή των Μουσουλμάνων), για να συντομεύσουν τη διαδρομή από την Τούμπα προς την πόλη αλλά και το τζαμί του σεΐχη Χορτατζή (Şeyh Hortacı Süleyman).
Έτσι ανοίχθηκε ένα μονοπάτι που σταδιακά φάρδυνε κι έγινε ολόκληρος δρόμος (από τη σημερινή διασταύρωση των οδών Αγ. Δημητρίου και Κατσιμίδη μέχρι το σημείο που βρίσκεται το Άσυλο του Παιδιού). Ο δρόμος αυτός καθιερώθηκε μετέπειτα ως οδός Χορτατζήδων. Τα δε νεκροταφεία χωρίστηκαν σε δύο τμήματα εκατέρωθεν αυτής της οδού.
Σημ. Στον περίβολο της Ροτόντας σώζεται ο τάφος του σεΐχη Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη. “
Και το σχετικό ρυμοτομικό από το portal του Δήμου Θεσσαλονίκης
Θυμόμουν από παιδί την περιοχή γύρω στις εγκαταστάσεις του Ηρακλή και το κέντρο Χορτατζήδες εκεί κοντά που είχε την ίδια ονομασία .
Δεν ήξερα όμως ότι ο δρόμος αυτός είχε το ίδιο όνομα , οδός Χορτατζήδες ,
μια ξεκινούσε πολύ μακριά από το Σιντριβάνι , και δεν ήμουν και της γειτονιάς .
Ψάχνοντας περισσότερο μπήκα στο portal του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου βρήκα φαρδιά πλατιά γραμμένη σε ένα ρυμοτομικό της περιοχής σε δυο σημεία …
Οδός Χορτατζήδες …
Τόψαξα περισσότερο από πού να βγήκε άραγε αυτό το περίεργο όνομα .
Το είχαν ψάξει πολλοί πριν από μένα και το ποιο ακριβές ήταν αυτό που βρήκα στη παρακάτω ιστοσελίδα και ευχαριστώ τον ιδιοκτήτη της για την αντιγραφή .
http://makpress.blogspot.com/2017/11/blog-post_267.html
και ήταν η απάντηση που ζητούσα …
“ Ποιοί ήταν λοιπόν οι Χορτατζήδες της Θεσσαλονίκης ?
Η Θεσσαλονίκη αλώθηκε από τους Οθωμανούς το 1430. Το 1590 ο σεΐχης Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη (Hortaci Suleyman Efendi), μετέτρεψε τη....
χριστιανική εκκλησία της Ροτόντας σε τζαμί. Έξω από τα ανατολικά τείχη υπήρχαν εβραϊκά και τούρκικα νεκροταφεία. Τα εβραϊκά εκτείνονταν σε όλη τη σημερινή πανεπιστημιούπολη και στις αρχές του 19ου αιώνα σχημάτιζαν μια ενιαία έκταση.
Ωστόσο Τούρκοι στρατιώτες που στρατωνίζονταν σε στρατώνες της Τούμπας, συνήθιζαν να διέρχονται μέσα από αυτά κατά ομάδες καθημερινά και ιδιαίτερα τις Παρασκευές (Παρασκευή ημέρα αργίας και συνάθροισης για προσευχή των Μουσουλμάνων), για να συντομεύσουν τη διαδρομή από την Τούμπα προς την πόλη αλλά και το τζαμί του σεΐχη Χορτατζή (Şeyh Hortacı Süleyman).
Έτσι ανοίχθηκε ένα μονοπάτι που σταδιακά φάρδυνε κι έγινε ολόκληρος δρόμος (από τη σημερινή διασταύρωση των οδών Αγ. Δημητρίου και Κατσιμίδη μέχρι το σημείο που βρίσκεται το Άσυλο του Παιδιού). Ο δρόμος αυτός καθιερώθηκε μετέπειτα ως οδός Χορτατζήδων. Τα δε νεκροταφεία χωρίστηκαν σε δύο τμήματα εκατέρωθεν αυτής της οδού.
Σημ. Στον περίβολο της Ροτόντας σώζεται ο τάφος του σεΐχη Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη. “
Και το σχετικό ρυμοτομικό από το portal του Δήμου Θεσσαλονίκης
Καλησπέρα, υπάρχουν πληροφορίες για την πηγή και την χρονολογία της αεροφωτογραφίας που δημοσιεύσατε;
ΑπάντησηΔιαγραφή