2017_10_14
Πριν μερικά χρόνια μπαινόβγαινα τακτικά σε ένα γραφείο στο κτίριο Τσιμισκή και Ίωνος Δραγούμη λόγω δουλειάς .
Από έξω το κτίριο δεν βλεπόταν αφημένο στην φθορά του χρόνου .
Από μέσα η επιβλητική σκάλα στην είσοδο έδειχνε το καλό γούστο των ιδιοκτητών και των κατασκευαστών που υλοποίησαν , αλλά δυστυχώς κι αυτή σε εγκατάλειψη .
Μέσα στα γραφεία λίγοι από τους χρήστες έκαναν κάποια προσπάθεια συντήρησης .
Κρίμα έλεγα θα πάει κι αυτό στράφι σαν τόσα άλλα όμορφα κτίσματα που απέμειναν να θυμίζουν την Θεσσαλονίκη των παιδικών μου χρόνων .
Ιδιαίτερα αυτό το κτίριο το θυμόμουν καλά επειδή βρισκόταν στο σημείο ακριβώς που έστριβαν στριγκλίζοντας δαιμονιωδώς τα τραμ κι εγώ με την παρέα κάνοντας σκαλομαρία προσπαθούσαμε να κρατηθούμε καλά μη πέσουμε .
Εκεί ήταν το τέρμα της κάτω γραμμής Βενιζέλου - Αποθήκη όπου τα τραμ άφηναν την Τσιμισκή και έστριβαν δεξιά επάνω στην Βενιζέλου και μέσω της Αγίου Μηνά και Ίωνος Δραγούμη έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής προς Αποθήκη , το Ντεπώ δηλαδή .
Η Τσιμισκή δεν είχε διανοιγεί ακόμη και τερμάτιζε λίγο ποιο κάτω στην Κατούνη όπου την έκλειναν δυό τρία χαμηλά ισόγεια μαγαζιά με κεραμίδια .
Προχθές περνώντας από το απέναντι πεζοδρόμιο σήκωσα τα μάτια και το είδα .
Δεν μπορώ να πω ότι είναι το ομορφότερο παλιό κτίριο της περιοχής αλλά μπροστά στην ασκήμια των σύγχρονων άμορφων κτισμάτων αυτό είναι μια όαση ομορφιάς και χαϊδεύει όμορφα τα ταλαιπωρημένα από την ασκήμια μάτια μας .
Μακάρι κι άλλοι ιδιοκτήτες να μπορέσουν να συντηρήσουν τα όμορφα αυτά παλιά κτίρια του μεσοπολέμου της περιοχής του Φραγγομαχαλά , που τελευταία αναβαθμίστηκε εξαιρετικά από τον Δήμο και πρέπει να του πούμε κι ένα μπράβο γι αυτό ...
Από έξω το κτίριο δεν βλεπόταν αφημένο στην φθορά του χρόνου .
Από μέσα η επιβλητική σκάλα στην είσοδο έδειχνε το καλό γούστο των ιδιοκτητών και των κατασκευαστών που υλοποίησαν , αλλά δυστυχώς κι αυτή σε εγκατάλειψη .
Μέσα στα γραφεία λίγοι από τους χρήστες έκαναν κάποια προσπάθεια συντήρησης .
Κρίμα έλεγα θα πάει κι αυτό στράφι σαν τόσα άλλα όμορφα κτίσματα που απέμειναν να θυμίζουν την Θεσσαλονίκη των παιδικών μου χρόνων .
Ιδιαίτερα αυτό το κτίριο το θυμόμουν καλά επειδή βρισκόταν στο σημείο ακριβώς που έστριβαν στριγκλίζοντας δαιμονιωδώς τα τραμ κι εγώ με την παρέα κάνοντας σκαλομαρία προσπαθούσαμε να κρατηθούμε καλά μη πέσουμε .
Εκεί ήταν το τέρμα της κάτω γραμμής Βενιζέλου - Αποθήκη όπου τα τραμ άφηναν την Τσιμισκή και έστριβαν δεξιά επάνω στην Βενιζέλου και μέσω της Αγίου Μηνά και Ίωνος Δραγούμη έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής προς Αποθήκη , το Ντεπώ δηλαδή .
Η Τσιμισκή δεν είχε διανοιγεί ακόμη και τερμάτιζε λίγο ποιο κάτω στην Κατούνη όπου την έκλειναν δυό τρία χαμηλά ισόγεια μαγαζιά με κεραμίδια .
Προχθές περνώντας από το απέναντι πεζοδρόμιο σήκωσα τα μάτια και το είδα .
Δεν μπορώ να πω ότι είναι το ομορφότερο παλιό κτίριο της περιοχής αλλά μπροστά στην ασκήμια των σύγχρονων άμορφων κτισμάτων αυτό είναι μια όαση ομορφιάς και χαϊδεύει όμορφα τα ταλαιπωρημένα από την ασκήμια μάτια μας .
Μακάρι κι άλλοι ιδιοκτήτες να μπορέσουν να συντηρήσουν τα όμορφα αυτά παλιά κτίρια του μεσοπολέμου της περιοχής του Φραγγομαχαλά , που τελευταία αναβαθμίστηκε εξαιρετικά από τον Δήμο και πρέπει να του πούμε κι ένα μπράβο γι αυτό ...
