2015_08_29 ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ ΜΟΥ
Αρχές καλοκαιριού ένα ζεστό βράδυ εκεί που πληκτρολογούσα βυθισμένος
στο χάος του ιντερνέτ ακούω ένα ισχυρό μεταλλικό θόρυβο στην άκρη του
δωματίου μου .
Κάτι σαν το χτύπο που έκαναν τα μεταλλικά βατραχάκια χεριού
που αγοράζαμε μικρά παιδιά και τρομάζαμε
τους φίλους μας χτυπώντας τα ξαφνικά δίπλα στο αυτί τους .
Πήγα προς την πλευρά του δωματίου που ακουγόταν ο θόρυβος να δω τι ήταν και
ξαφνικά νοιώθω το μεταλλικό ήχο ίδιο κι απαράλλακτο στην άλλη άκρη του δωματίου
.
Αμάν τι συμβαίνει αναρωτήθηκα …
Άλλαξα κατεύθυνση και πήγα πάλι προς το νέο σημείο που
ερχόταν ο μεταλλικός θόρυβος .
Νέα έκπληξη και πάλι
.
Ο θόρυβος άλλαξε σημείο
και πήγε πίσω από ένα γραφείο .
Τι στο καλό συμβαίνει αναρωτήθηκα .
Τίποτε δεν φαινόταν .
Άναψα όλα τα φώτα πήρα φακούς μετακίνησα έπιπλα , τίποτε .
Ο θόρυβος άλλαζε συνεχώς κατεύθυνση .
Σκέφτηκα θα προέρχεται από κανένα από τα δεκάδες ηλεκτρονικά
μαραφέτια που φιλοξενώ στο δωμάτιό μου .
Άρχισα να κλείνω μηχανήματα PC , εκτυπωτές , σκάνερ , πομπούς , δέκτες
ραδιόφωνα τηλεοράσεις τροφοδοτικά , ηλεκτρονικά
ρολόγια …
Τίποτε …
Πήγα να τρελαθώ ο θόρυβος εκεί πάντα παρών να με δουλεύει κανονικά και να μετακινείται
από το ένα σημείο του δωματίου στο άλλο .
Τρόμαξα ,τα παράτησα και πήγα νωρίς για ύπνο .
Αύριο θα λύσω το πρόβλημα σκέφτηκα …
Την άλλη μέρα πρωί πρωί εκεί εγώ παρών εξοπλισμένος με μεγάλη
διάθεση και θάρρος .
Έφαγα όλη τη μέρα , τίποτε
ο μεταλλικός θόρυβος κάθε μερικά δευτερόλεπτα κτυπούσε ισχυρός και σε διαφορετικό σημείο του
δωματίου .
Σκέφτηκα τότε να ρωτήσω το ειδικό φυσιοδίφη Jim Kots που
με ξελασπώνει σε τέτοιες περιπτώσεις .
Η απάντηση γελώντας για τον πανικό μου ήταν άμεση και
ακριβής ..
-
Μπήκε γρύλος στο δωμάτιό σου …
- Η λύση ποια είναι γιατί θα μου
στρίψει
- Τον φονεύεις …
- Ε , όχι να γίνω και φονιάς ..
Τον άφησα στην θέση και έφυγα
διακοπές .
Γύρισα πίσω μετά μερικές βδομάδες τον είχα κι όλας ξεχάσει .
Παθιασμένος με τα πισιά μου έπεσα
με τα μούτρα να δω τα ε μαιλ μου , τα φατσοβιβλία μου και λοιπά καλούδια μου και
ξαφνικά ο γρύλος μου ενεστήθη και με ισχυρότατο μεταλλικό χτύπο μου θύμισε την παρουσία του .
Μέρες τώρα αφού ξέρω τι συμβαίνει
άρχισα να τον συνηθίζω και να μη ενοχλούμαι μάλιστα μερικές φορέςς όταν έρχομαι
από έξω τον περιμένω να με χαιρετίσει και μόλις ακούσω τον ήχο του ησυχάζω ,
Εδώ είναι και μου κάνει παρέα τα βράδια που ξενυχτώ σκυμμένος στο γραφείο απασχολημένος με τα διάφορά μου …
Θυμήθηκα έψαξα και βρήκα το πανέμορφο τραγούδι του Μίκυ σε
στοίχους του Ελύτη με την Σούλα Μπιρμπίλη , που το ακούγαμε στα νιάτα μας στις μπουτίκ του νέου κύματος …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου