Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

2016_05_28 ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ GRUNDIG SATELLIT 6000






2016_05_28 ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ GRUNDIG SATELLIT 6000
Μια από τις λίγες φορές που λέω ότι αξίζει κάθε Σάββατο πρωί μια επίσκεψη στο Μπιτ Παζάρ ήταν η σημερινή .
Το GRUNDIG SATELLIT 6000 στους περισσότερους δεν λέει σχεδόν τίποτε .
Στους μυημένους όμως λέει πολλά , μα πάρα πολλά .
Η GRUNDIG παλιά εταιρία με ποιοτικά καταναλωτικά ηλεκτρονικά προϊόντα , ραδιόφωνα , τηλεοράσεις κλπ , την δεκαετία του 60 αποφάσισε να βγάλει την σειρά ραδιοφώνων SATELLIT που δεν ήταν απλά καταναλωτικά για όλους , αλλά πολύ εξειδικευμένα για ραδιοερασιτέχνες και για επαγγελματίες που χρειαζόταν ένα καλό ραδιοφωνικό δέκτη που να καλύπτει όλο το ραδιοφωνικό φάσμα , δηλαδή Μεσαία , βραχέα , μακρά και τα ταχύτατα αναπτυσσόμενα τότε FM .
Λίγοι τυχεροί που κατάφεραν και το απόκτησαν μια που ήταν πανάκριβα και είχαν τότε τεράστιους δασμούς , μας έκαναν να τους ζηλεύουμε. Η δική μου η τσέπη δυστυχώς δεν άντεχε τέτοια αγορά .
Το μόνο που κατάφερα εγώ τότε να αποκτήσω μεταχειρισμένο το πολύ φτηνότερο αντίστοιχο της PHILIPS που υστερούσε κατά πολύ του SATELLIT από φίλο Βαγγέλη που τότε μετανάστευσε στην Γερμανία .
Ένα καλοκαίρι που ήρθε για τις διακοπές του μου το έφερε , παρά τα χρονάκια του λειτουργεί άψογα μέχρι σήμερα και είναι σε περίοπτη θέση στο ράφι του εργαστηρίου μου στο υπόγειο και μου χαρίζει στιγμές όμορφης HI FI μουσικής .
Σήμερα όμως το πρωί μούφεξε στην καρότσα του παλιατζή που μόλις είχε φτάσει , πήρε το μάτι μου πεταμένο σε ένα σωρό άλλα παλιά αντικείμενα σχεδόν σκουπίδια το διαμάντι SATELLIT σε άθλια κατάσταση , δε βλεπότανε .
- Πόσο αφεντικό αυτό το παλιό ρωτάω ?
Με κόβει από πάνω μέχρι κάτω ο παλιατζής .
- Για σένα 15 €
Χωρίς δεύτερη κουβέντα σηκώνομαι και φεύγω .
Από μακριά ακούω την φωνή του
- Έλα έλα , άντε πάρτο 10 € .
Αμίλητος εγώ από μακριά σηκώνω το χέρι μου λέγοντάς του όχι και συνεχίζω το περπάτημα .
Κάνω δυό βήματα και νάτος κοντά μου πάλι
-Καλά άντε έλα πάρτο 5 € .
- Δώστο του λέω αλλά να ξέρεις ότι δεν λειτουργεί το παίρνω μόνο για το κουτί του .
- Όχι επιμένει λειτουργεί πάμε δίπλα στο μαγαζί να δεις .
Αρνήθηκα έδωσα τα 5 € το φορτώθηκα γιατί είναι ασήκωτο 7 - 8 κιλά και ευτυχής πήγα σπίτι
Στο Beverly δεν χωρούσε πουθενά έτσι μπήκε ανάμεσα σε μένα και την XYL στο κάθισμα και με προσοχή αλλάζοντας δρομολόγιο απέφυγα το λιθόστρωτο με κυβόλιθους Τσινάρι πηγαίνοντας από τους διπλανούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους , μη τυχόν και εκτοξευτεί και το χάσω .
Σπίτι η πρώτη μου δουλειά να το βάλω στην μπρίζα .
Ω .. του θαύματος το GRUNDIG SATELLIT 6000 έτους κατασκευής 1967 σχεδόν 50 χρόνων ραδιόφωνο , λειτουργούσε άψογα μελωδικότατο με την υπέροχη γνωστή ποιότητα αυτών των ραδιοφώνων .
Λίγο πρόχειρο καθάρισμα δεν το άντεχα τόσο βρώμικο το καημένο και από αύριο αρχίζει η επιχείρηση αποκατάστασής του .
Σε μια πρόχειρη επίσκεψη στο EBAY είδα να πουλιέται ακόμη σε τιμές απίστευτα τσουχτερές για τα χρονάκια του …

2019_02_17 Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ




Όταν βλέπω αυτή την αεροφωτογραφία μού έρχονται άθελα οι στοίχοι του γνωστού τραγουδιού του αξέχαστου Μάνου Λοϊζου ....
https://www.youtube.com/watch?v=8pPvc8VXczk
´´ ο δρόμος είχε την δική του ιστορία ´´
Αναφέρομαι στον λοξό στενό δρόμο που ξεκινούσε από το σιντριβάνι περνούσε δίπλα από το παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ και αφού διέσχιζε όλο τον χώρο ανάμεσα από μνήματα , χωράφια , ρέματα , κατέληγε στον παλιό οικισμό της Αγίας Φωτεινής που σήμερα δεν υπάρχει πλέον.
Αυτός ο στενός ασήμαντος δρομάκος έγραψε την δική του ιστορία …
Σήμερα υπάρχει μόνο ένα πολύ μικρό του κομμάτι του εμπρός στην είσοδο του παλιού κτιρίου του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και σαν μονοπάτι μέσα στο παρκάκι του ΑΠΘ .
Άρχισε να πετσοκόβεται σιγά σιγα από τα κτίρια του πανεπιστημίου και κόπηκε εντελώς όταν χτίστηκε το Νοσοκομείο .
Για χρόνια ήταν ο μοναδικός δρόμος που ένωνε το ΑΧΕΠΑ με την πόλη μια και η επέκταση της Αγίου Δημητρίου αργούσε .
Ήταν ‘’ο δρόμος των στεναγμών ’’ για τους Θεσσαλονικείς .
Από αυτόν τον ανηφορικό στενό δρόμο με τα πόδια μια και συγκοινωνία δεν υπήρχε και τα ΙΧ ήταν λιγοστά , ανέβαιναν οι συγγενείς των ασθενών αργά αργα με τα πόδια για να τους επισκεφτούν .
Ανεβαίνοντας συναντούσαν αριστερά το παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ με τον θεόστραβο πανύψηλο μανδρότοιχο του , που παιδιά σκαρφαλώναμε με την βοήθεια πλεγμένων ζωνών των φαντάρων να δούμε τζάμπα το ματς .
Οι φαντάροι τότε είχαν πάρει με το έτσι θέλω το προνόμιο να μη ενοχλούνται από τους φύλακες του γηπέδου που παραμόνευαν με βίτσες για τους υπόλοιπους .
Ανέβαινε πρώτα ο ικανότερος φαντάρος με σπρώξιμο από κάτω από τους υπόλοιπους και μετά οι υπόλοιποι ένα ένας μπλέκοντας με τις πόρπες 3-4 ζώνες .
Μετά ανέβασαν με τον ίδιο τρόπο και κανένα από τα πιτσιρίκα που από κάτω ικέτευαν .
-Θείο βάλε κι εμένα μέσα ...
Την ποιο μεγάλη προβολή και δόξα είχε αυτός ο δρόμος όταν δολοφονήθηκε ο Βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης τον Μάιο του 1963 .
Ο Λαμπράκης ήταν ένας άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης , γιατρός των φτωχών , υπεραθλητής , και υπερασπιστής με τον δικό του τρόπο της Ειρήνης .
Μετά τον βαρύτατο τραυματισμό του από το τρίκυκλο , μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ και έμεινε σε αφασία νοσηλευόμενος αρκετές μέρες στην εντατική .
Τότε πάλι αυτός ο ασήμαντος δρομάκος έγραψε την δική του ιστορία .
Κάθε μέρα εκατοντάδες άτομα τον ανέβαιναν βουβά πηγαίνοντας στο ΑΧΕΠΑ να μάθουν τα τελευταία νέα .
Θα ζήσει , θα πεθάνει ο Λαμπράκης .
Διάσημοι γιατροί από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να τον σώσουν , πολιτικοί όλων των παρατάξεων τον επισκεπτόταν , λαός πολύς λαός , επίσης από το ίδιο στενό ανηφορικό δρομάκι .
Αυτή ήταν και η τελευταία δοξασμένη περίοδος του .
Αμέσως μετά η Εγνατία , η Αγίου Δημητρίου επεκτάθηκαν και τον αχρήστεψαν .
Η Αγία Φωτεινή έπαψε να τον χρειάζεται γιατί διαμελίστηκε κι εξαφανίστηκε κι αυτή και ξεχάστηκε οριστικά μια κι επάνω του δημιουργήθηκε πάρκο .
Μόνο εκείνο το μικρό κομματάκι μπροστά στην είσοδο του παλιού κτιρίου ΑΧΕΠΑ έμεινε να τον θυμίζει ....
Η φωτό είναι από τον Jim Kots …

 Θάθελα να συμπληρώσω την ανάρτηση με μια απάντηση που έδωσα σε ερώτημα για τους Χορτατζήδες που δεν τους καλοήξερα .
Θυμόμουν από παιδί την περιοχή γύρω στις εγκαταστάσεις του Ηρακλή και το κέντρο Χορτατζήδες εκεί κοντά που είχε την ίδια ονομασία . 
Δε
ν ήξερα όμως ότι ο δρόμος αυτός είχε το ίδιο όνομα , οδός Χορτατζήδες , 
μια ξεκινούσε πολύ μακριά από το Σιντριβάνι , και δεν ήμουν και της γειτονιάς .
Ψάχνοντας περισσότερο μπήκα στο portal του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου βρήκα φαρδιά πλατιά γραμμένη σε ένα ρυμοτομικό της περιοχής σε δυο σημεία …
Οδός Χορτατζήδες …
Τόψαξα περισσότερο από πού να βγήκε άραγε αυτό το περίεργο όνομα .
Το είχαν ψάξει πολλοί πριν από μένα και το ποιο ακριβές ήταν αυτό που βρήκα στη παρακάτω ιστοσελίδα και ευχαριστώ τον ιδιοκτήτη της για την αντιγραφή .
http://makpress.blogspot.com/2017/11/blog-post_267.html

και ήταν η απάντηση που ζητούσα …

“ Ποιοί ήταν λοιπόν οι Χορτατζήδες της Θεσσαλονίκης ?

Η Θεσσαλονίκη αλώθηκε από τους Οθωμανούς το 1430. Το 1590 ο σεΐχης Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη (Hortaci Suleyman Efendi), μετέτρεψε τη....
χριστιανική εκκλησία της Ροτόντας σε τζαμί. Έξω από τα ανατολικά τείχη υπήρχαν εβραϊκά και τούρκικα νεκροταφεία. Τα εβραϊκά εκτείνονταν σε όλη τη σημερινή πανεπιστημιούπολη και στις αρχές του 19ου αιώνα σχημάτιζαν μια ενιαία έκταση.

Ωστόσο Τούρκοι στρατιώτες που στρατωνίζονταν σε στρατώνες της Τούμπας, συνήθιζαν να διέρχονται μέσα από αυτά κατά ομάδες καθημερινά και ιδιαίτερα τις Παρασκευές (Παρασκευή ημέρα αργίας και συνάθροισης για προσευχή των Μουσουλμάνων), για να συντομεύσουν τη διαδρομή από την Τούμπα προς την πόλη αλλά και το τζαμί του σεΐχη Χορτατζή (Şeyh Hortacı Süleyman).

Έτσι ανοίχθηκε ένα μονοπάτι που σταδιακά φάρδυνε κι έγινε ολόκληρος δρόμος (από τη σημερινή διασταύρωση των οδών Αγ. Δημητρίου και Κατσιμίδη μέχρι το σημείο που βρίσκεται το Άσυλο του Παιδιού). Ο δρόμος αυτός καθιερώθηκε μετέπειτα ως οδός Χορτατζήδων. Τα δε νεκροταφεία χωρίστηκαν σε δύο τμήματα εκατέρωθεν αυτής της οδού. 

Σημ. Στον περίβολο της Ροτόντας σώζεται ο τάφος του σεΐχη Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη. “ 
Και το σχετικό ρυμοτομικό από το portal του Δήμου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
1


2019_02_18 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Χτες ήταν η παγκόσμια ημέρα του Ραδιοφώνου .
Μου το θύμισε το fb με μια παλιότερη ανάρτησή μου .
Ραδιόφωνο , μια αγάπη που κρατάει χρόνια.
Ξεκίνησε όταν μικρό παιδάκι ο πατέρας μου λίγο πριν φύγει έφερε στο σπίτι ένα ραδιόφωνο .
Ήταν το Olympic made in USA μοντέλο 1940
της φωτογραφίας αγορασμένο από το κατάστημα του Εβραίου Κάστρο στην Τσιμισκή , ένα από τα ελάχιστα καταστήματα που πουλούσαν τέτοια είδη .
Ήταν το θαύμα της εποχής .
Εκστασιασμένος το άκουγα ώρες ολόκληρες καρφωμένο όπως ήταν σε ένα ξύλινο ραφάκι στον τοίχο , που κατασκεύασε ο κουμπάρος του ο Φάνης ο ξυλουργός .
Έψαχνα κυρίως το βράδυ που ανέβαινε η διάδοση οργώνοντας τα μεσαία όλους του Ελληνικούς επαρχιακούς σταθμούς κι όταν τους εύρισκα η χαρά μου ήταν μεγάλη .
Μεγαλύτερη ήταν όταν στα μεσαία άκουγα τους σταθμούς των γειτονικών χωρών , Σόφια , Βουκουρέστι , Βελιγράδι , Κάιρο , Αλεξάνδρεια , Λευκωσία , Ρώμη κι ακόμη την μακρινή Μόσχα που είχε ένα ισχυρότατο σταθμό .
Στα βραχέα η απόλαυση εκτοξευόταν σε απίστευτα ύψη με πολύ μεγαλύτερη άνεση έψαχνα σε μεγαλύτερες αποστάσεις σε άλλες ηπείρους Ασία , Αφρική , Αμερική .
Ήμουν και πολύ περίεργος , πολλές φορές όταν έλειπαν οι γονείς το ξεβίδωνα από πίσω το άνοιγα να δω τι υπάρχει μέσα .
Έβλεπα εκστασιασμένος τις ηλεκτρονικές λυχνίες που λαμπύριζαν βγάζοντας περίεργα χρώματα και αποχρώσεις .
Στην γειτονιά δεν υπήρχε άλλο κι όλοι περνώντας κοντοστέκονταν και άκουγαν την Βέμπο , τον Γούναρη , τον Μαρούδα …
Γλυκές αναμνήσεις ...
Μεγαλώνοντας άρχισα να ψάχνομαι περισσότερο στο τεχνικό μέρος .
Είχα την τύχη ο πρώτος μου ξάδερφος ο Γιώργος να σπουδάζει τότε ραδιοτεχνίτης στον Ευκλείδη , όπου μια από τις υποχρεώσεις του μαθήματος ήταν η κατασκευή ενός ραδιοφώνου μέχρι το τέλος της χρονιάς .
Από κοντά κι εγώ παρακολούθησα με πραγματικό πάθος την βήμα βήμα την κατασκευή του μέχρι το τέλος της , όταν έγινε το θαύμα και το ραδιόφωνο λειτούργησε άψογα .
Από αυτόν έμαθα πολλά , η δίψα μου ήταν ακόρεστη .
Θυμάμαι το πρώτο δικό μου κατασκεύασμα ένα υποτυπώδες ραδιοφωνάκι με γαληνίτη .
Μια μικρή πετρούλα μεγέθους φασολιού με άγρια επιφάνεια σαν σεληνιακό πέτρωμα που ήταν το μοναδικό του εξάρτημα μια και το πέτρωμα αυτό είχε την φυσική ιδιότητα να κάνει φώραση των ραδιοφωνικών εκπομπών των μεσαίων κυμάτων .
Η κατασκευή ήθελε να σταθεροποιήσω πάνω σ ένα ξύλο τον γαληνίτη και δίπλα να καρφώσω ένα συρματάκι σαν έλασμα μεγέθους μερικών εκατοστών που κατέληγε σε μία κοινή καρφίτσα στερεωμένη καλά επάνω του .
Την καρφίτσα , με την πίεση που της εξασφάλιζε το σκληρό ελαστικό σύρμα μπορούσα να την κινώ με το χέρι πάνω στο γαληνίτη - φασολάκι και να παραμένει σταθερά αγκιστρωμένη .
Το μοναδικό αγοραστό εξάρτημα ήταν ένα μικρό μονό κρυσταλλικό ακουστικάκι , που τότε άρχισαν να έρχονται από την μακρινή Ιαπωνία αγορασμένο από την γνωστή στοά της Βασιλέως Ηρακλείου .Τότε όλα της τα καταστήματα της πουλούσαν τα πάντα με ότι είχε σχέση με ηλεκτρονικά .
Προσάρμοζα το ακουστικάκι κατάλληλα πάνω στο γαληνίτη και το θαύμα γινόταν .
Χωρίς μπαταρίες με μόνο την κίνηση με το χέρι της καρφίτσας πάνω στο άγρια επιφάνειά , εύρισκα το σημείο της πετρούλας όπου άκουγα καλύτερα τον σταθμό που έφερνε μαγικούς ήχους στο αυτί μου από τα δύο τοπικά ραδιόφωνα των μεσαίων κυμάτων του ΕΙΡ και της ΥΕΝΕΔ .
Η ποιότητα άθλια , αλλά εγώ φανταζόμουν τον εαυτό μου σαν σε αίθουσα συναυλιών .
Την νύχτα που η διάδοση στα μεσαία ανέβαινε κατάφερνα να ακούω ακόμα και ξένους διπλανών χωρών σταθμούς .
Μαγεία …
Την φωτογραφία την πήρα από το διαδίκτυο . Το λευκό Olympic made I USA μοντέλο 1940 , υπάρχει ακόμη στο εργαστήριο μου σε περίοπτη θέση , που με λίγο ξεσκόνισμα είναι έτοιμο να λειτουργήσει πάλι …
Σχόλια
  • Haroula Sakki Εντυπωσιάσθηκα. Πόσο μεράκι είχες Γιώργο!!! για να επιτύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Φαντάζομαι την αγωνία σου μέχρι να δεις το αποτέλεσμα και τη χαρά σου όταν τα κατάφερες, σε μια εποχή που η πρόσβαση στη γνώση δεν είναι όπως η σημερινή με τον Η/Υ και που οι οικονομικές δυσκολίες δεν επέτρεπαν εύκολα πειραματισμούς.
    1
  • George Kotsidis Δεν ήμουν ο μόνος Χαρούλα . 
    Την εποχή εκείνη η στοά της Βασ . Ηρακλείου με τα καταστήματα των ηλεκτρονικών έσφυζε από ζωή , από νέους αγαπούσαν τα ηλεκτρονικά και την είχαν για καθημερινή βόλτα τους .
    Εκεί εύρισκαν τα πάντα για κατασκευές τους .
    Δείτε περισσότερα
    2
  • Livadas Nondas Δεν έμενε δραχμούλα τσακιστή... Επενδύσεις στον Ζαγκότση τον Μανο στην Μητροπόλεως , τον Μουτσιούλη....
    1
  • George Kotsidis Ένα από τα αγαπημένα μου ραδιόφωνα είναι το εικονιζόμενο Erres KY524 . 

    Είναι κατασκευασμένο στην Ολλανδία το 1952 από την ERRES που ήταν θυγατρική της PHILIPS .
    Δείτε περισσότερα
    Η εικόνα ίσως περιέχει: εσωτερικός χώρος
    1

‘’ ΑΝΑΒΟΥΝΕ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ … ‘’

  ‘’ ΑΝΑΒΟΥΝΕ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ … ‘’ https://www.youtube.com/watch?v=U0L7t4gxSDs Πέρασε κι η παραμονή των γενεθλίων του Αϊ – Γιαννιού ...