Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

ΠΑΛΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ




5 χρόνια πριν
George Kotsidis

ΠΑΛΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ 

Δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές τότε .
Φυσικά τα βιβλία ήταν μια άλλη τελείως διαφορετική υπόθεση .
Εκείνα τα περιοδικά λοιπόν που αγόραζα με πάθος και ξόδευα το λιγοστό χαρτζιλίκι μου ,
ήταν τα περιοδικά τεχνολογίας .
Θυμάμαι τα Ηλεκτρονικά Νέα , την Τεχνική Εκλογή ,
αργότερα με την έλευση του HI-FI τον Ήχο γύρω στο 70 και τους 4 τροχούς την ίδια περίοδο .
Από ξένα που ήταν και πολύ ακριβότερα αγόραζα περιστασιακά to Popular Electronic ,
το Αμερικάνικο Ραδιοερασιτεχνικό ‘’ QST ‘’ της ARRL που μάλιστα είχα γραφτεί και συνδρομητής για ένα διάστημα και το λάβαινα στο σπίτι με το ταχυδρομείο και το επίσης Αμερικάνικο ‘’ CQ ‘’ .
Με την έκρηξη της ψηφιακής τεχνολογία έγινε ο χαμός .
Αγόραζα σχεδόν ότι κυκλοφορούσε στην Ελλάδα , μια και τα οικονομικά μου βελτιώθηκαν , και ιδιαίτερα μέχρι πριν λίγο καιρό το RAM και σαν συνδρομητής του . Μετά το 90 ξεκίνησε και η δορυφορική επανάσταση στην τηλεόραση , άλλα περιοδικά κι από εκεί σε ένα άγνωστο κι ανεξερεύνητο αλλά καταπληκτικό χώρο .
Τώρα βρίσκω ότι θέλω στο Ιντερνέτ άμεσα και σε τεράστια ποικιλία .
Μια ασύλληπτου μεγέθους παγκόσμια βιβλιοθήκη στην οθόνη μου ,
τα πάντα μπροστά μου με το πάτημα ενός κουμπιού ,
το όνειρο των ανθρώπων που ψαχνόταν για κάτι περισσότερο , για κάτι καλύτερο , για κάτι νεώτερο νεότερο , έγινε πραγματικότητα και μάλιστα δωρεάν χωρίς να μετακινηθούν από το σπίτι τους .
Έτσι τα περιοδικά μπήκαν στο περιθώριο οριστικά και αμετάκλητα .
Όλα έχουν ένα τέλος η πληροφορική και το Ιντερνέτ εξαφάνισε πολλά που παλιότερα ήταν κυρίαρχα …
Στο υπόγειό μου όμως έχω στήσει μερικές βιβλιοθήκες από εκείνες τις πρόχειρες που πουλάει το ΙΚΕΑ και έχω κρατήσει μερικές χιλιάδες από αυτά .
Που και που ανατρέχω σ’ αυτά αναζητώντας την αρχή για το ξεκίνημα του Ίντερνετ και άλλων σημερινών ευρύτατα διαδεδομένων τεχνολογιών που είναι σε τεράστια εξάπλωση και βλέπω πως μια ασήμαντη αλλά ευφυής ιδέα στο ξεκίνημά της , τι τεράστια εξέλιξη μπορεί να έχει μετά .
Το κακό είναι ότι το πολύτιμο για μένα αρχείο παλιών περιοδικών θεωρείτε βάρος άχρηστο για άλλους και πιάνει πολύτιμο χώρο του σπιτιού και με νύχια και δόντια το κρατάω από το ξεπούλημα σε κανένα παλιατζή , που καθημερινώς περνώντας με τους σύγχρονους σημερινούς μεγαφωνικούς εξοπλισμούς τους παριστάνοντας και τους οικολόγους μας καλούν προκαλώντας μας να τους επιτρέψουμε να καθαρίσουν δωρεάν τα υπόγειά μας από τα άχρηστα …

Τετάρτη 20 Μαΐου 2020

ΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΜΟΥ - ΤΟ WILD FLOWER MOY











Ο George Kotsidis ενημέρωσε την εικόνα του προφίλ του.





ΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΜΟΥ - ΤΟ WILD FLOWER MOY

Μόλις το facebook μου επανέφερε την αγαπημένη μου φωτογραφία και την ανεβάζω άμεσα , να με συντροφεύσει το καλοκαίρι που έφτασε ακάθεκτο μέσα Μαΐου με 40 ρια .
Ήταν πριν μερικά χρόνια που σαν ‘’μέγας’’ ιστιοπλόος όργωνα τον ορμίσκο στο Κριαρίτσι της παρθένας ακόμη τότε Σιθωνίας , κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ με αντίσκηνο για αρκετά χρόνια μέχρι που έφτασε ο πολιτισμός και έφυγα κι εγώ μαζί με πολλούς άλλους .
Ήδη είχε περάσει κι ηλικία και το αγριολούλουδό μου το Wild flower απεσύρθει κι αυτό περιμένοντας κάτω στο υπόγειο μια καλά συντήρηση για να επανέλθει στη δράση .
Ποιος θα την κάνει άγνωστο , ίσως τα εγγόνια μου . Οι καιροί άλλαξαν το βλέπω και νοσταλγώ τις απίστευτες βόλτες με όλους τους καιρούς , στα απέναντι νησάκια , στους γύρω κολπίσκους και μέχρι το κόλπο της Συκιάς με κινητήρια δύναμη μόνο τον άνεμο .
Στην φωτογραφία πίσω μου το μεγαλύτερο από αυτά καΙ στο βάθος αχνοφαίνεται το Άγιο Όρος …

ΤΟ ΤΡΑΜ ΣΤΗΝ ΙΩΝΟΣ ΔΑΓΟΥΜΗ







George Kotsidis

Βλέποντας την φωτογραφία θυμήθηκα ένα κείμενο που είχα γράψει πριν καιρό σε μιά ανάλογη φωτογραφία που δυστυχώς δεν την έχω .
Το ανεβάζω κι εδώ μια κι είναι μια ζωντανή μαρτυρία .
Μία και δεν βλέπω να το έχει γράψει κανείς . Το τραμ βρίσκεται στην Ίωνος Δραγούμη και ετοιμάζεται να μπει στην Τσιμισκή για να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το Ντεπό .
Η γραμμή ήταν η Βενιζέλου Αποθήκη ...
Όταν βλέπω την στροφή αυτή άθελα φέρνω τα χέρια μου στα αυτιά .
Λίγο πριν την αποξήλωση των γραμμών η συντήρηση είχα πλήρως ανακαταληφθεί .
Οι ράγες που είχαν μήκος περίπου γύρω στα 10 μέτρα δεν ήταν μεταξύ τους συγκολλημένες όπως σήμερα γίνεται στο τραίνο .
Έτσι λόγω υποχώρησης του εδάφους σε πολλά σημεία το τραμ ¨ έπεφτε ¨ στην κυριολεξία από την μία ράγα στην άλλη κάνοντας τρομακτικό θόρυβο .
Στην συγκεκριμένη στροφή που ήταν από ότι φαίνεται λόγω του μικρού χώρου οριακή ,
πάντα ο σιδερένιος τροχός ακόμη και σωστά συντηρημένες πάνω στη σιδερένια ράγα δημιουργούσε ένα θόρυβο , ένα στρίγκλισμα πολύ ενοχλητικό στα αυτιά .
Ο θόρυβος αυτός δηλαδή το στρίγκλισμα , μαζί με τον θόρυβο που προκαλούσαν τα βαγόνια πέφτοντας 4 φορές όσοι οι τροχοί του διπλού συρόμενου βαγονιού από ράγα σε ράγα , ήταν ένας συνδυασμός θορύβου που δεν τον άντεχε το ανθρώπινο αυτί .
Γι αυτό άθελα ακόμη και σήμερα όταν βλέπω φωτογραφίες με στην στροφή αυτή μούρχεται η επιθυμία να κλείσω τα αυτιά μου .
Αυτό ήταν ένα από τα επιχειρήματα αυτών που αποφάσισαν το ξήλωμα τους .
Θυμάμαι τα λόγια τους .
⁃ Θα σας φέρουμε τρόλεϊ αθόρυβα όπως αυτά των Αθηνών να γλυτώσετε από τα αργά και θορυβώδη τραμ ...
Κι εγώ ακόμη και σήμερα περιμένω υπομονετικά στη στάση να φανεί το τρόλεϊ ....

ΤΟ ΤΡΑΜ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1943 Κέντρο Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης
Σχόλια
  • Μιχάλης Τρεμόπουλος Πολύ καλή και όχι γνωστή φωτό.
    Προφανώς όμως είναι κατοχική. Για τον λόγο αυτό πρέπει να βάζουμε πάντα την πηγή. Αν είναι δική μας εκτίμηση, το γράφουμε επίσης.


    Οι Γερμανοί, που φαίνονται καθαρά, είχαν στη αποκλειστική διάθεσή τους όλο το μπροστινό βαγόνι.
    2
  • George Kotsidis Βλέποντας την φωτογραφία θυμήθηκα ένα κείμενο που είχα γράψει πριν καιρό σε μια ανάλογη φωτογραφία που δυστυχώς δεν την έχω .
    Το ανεβάζω κι εδώ μια κι είναι μια ζωντανή μαρτυρία . Μία και δεν βλέπω να το έχει γράψει κανείς . Το τραμ βρίσκεται στην Ίων
    ος Δραγούμη και ετοιμάζεται να μπει στην Τσιμισκή για να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το Ντεπό . Η γραμμή ήταν η Βενιζέλου Αποθήκη ...

    Όταν βλέπω την στροφή αυτή άθελα φέρνω τα χέρια μου στα αυτιά .
    Λίγο πριν την αποξήλωση των γραμμών η συντήρηση είχα πλήρως ανακαταληφθεί .
    Οι ράγες που είχαν μήκος περίπου γύρω στα 10 μέτρα δεν ήταν μεταξύ τους συγκολλημένες όπως σήμερα γίνεται στο τραίνο .
    Έτσι λόγω υποχώρησης του εδάφους σε πολλά σημεία το τραμ ¨ έπεφτε ¨ στην κυριολεξία από την μία ράγα στην άλλη κάνοντας τρομακτικό θόρυβο .
    Στην συγκεκριμένη στροφή που ήταν από ότι φαίνεται λόγω του μικρού χώρου οριακή ,
    πάντα ο σιδερένιος τροχός ακόμη και σωστά συντηρημένες πάνω στη σιδερένια ράγα δημιουργούσε ένα θόρυβο , ένα στρίγκλισμα πολύ ενοχλητικό στα αυτιά .
    Ο θόρυβος αυτός δηλαδή το στρίγκλισμα , μαζί με τον θόρυβο που προκαλούσαν τα βαγόνια πέφτοντας 4 φορές όσοι οι τροχοί του διπλού συρόμενου βαγονιού από ράγα σε ράγα , ήταν ένας συνδυασμός θορύβου που δεν τον άντεχε το ανθρώπινο αυτί .
    Γι αυτό άθελα ακόμη και σήμερα όταν βλέπω φωτογραφίες με στην στροφή αυτή μούρχεται η επιθυμία να κλείσω τα αυτιά μου .
    Αυτό ήταν ένα από τα επιχειρήματα αυτών που αποφάσισαν το ξήλωμα τους .
    Θυμάμαι τα λόγια τους .
    ⁃ Θα σας φέρουμε τρόλεϊ αθόρυβα όπως αυτά των Αθηνών να γλυτώσετε από τα αργά και θορυβώδη τραμ ...
    Κι εγώ ακόμη και σήμερα περιμένω υπομονετικά στη στάση να φανεί το τρόλεϊ ....
    4
  • George Nathenas θα μπορουσαν πολυ απλα να φερουν συγχρονα πιο αθορυβα τραμ και να επισκευασουν και γρασαρουν τις γραμμες στην καμπυλη. Ολα τα τραινα, τραμ και μετρο σε κλειστες καμπυλες βγαζουν τετοιο στριγγο ηχο απο τους τροχους τους. Γι αυτο σηνηθιζεται να γρασαρονται οι γραμμες σ αυτα τα σημεια
    5

Κυριακή 3 Μαΐου 2020

2020_05_03 ΣΑΛΑΜΙΝΑ


2020_05_03 ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Το ταψί που έχουν μπροστά τους οι πωλητές ψαριών είναι ξύλινο και χαρακτηριστικό των πλανόδιων πωλητών ψαριών της εποχής εκείνης .
Δεν υπήρχαν τότε πουθενά στην πόλη μαγαζιά αποκλειστικά ψαράδικα , εγώ τουλάχιστον για την Ανατολική πλευρά της πόλης δεν θυμάμαι κανένα .
Όποιος ήθελε ψάρια θα έπρεπε να κατέβει στην Μοδιάνο να τα προμηθευτεί , όπου πραγματικά τότε έσφυζε από ζωή .
Υπήρχαν πάρα πολλά ψαράδικα με οτιδήποτε ψάρι τραβούσε η ψυχή σου .
Έτσι το κενό κάλυπταν οι πλανόδιοι πωλητές ψαριών που κυκλοφορούσαν στις γειτονιές της πόλης με αυτό το χαρακτηριστικό ξύλινο «ταψί» από πολύ ελαφρύ ξύλο .
Το είχαν στο κεφάλι τους επάνω με ένα μαλακό μαξιλαράκι για να μη τους πληγώνει και το κρατούσαν με το ένα χέρι . Τα ψάρια ήταν σκεπασμένα με ένα τσουβαλάκι που τα προφύλαγε από τις καυτές ακτίνες του ήλιου τα ζεστά καλοκαίρια της πόλης .
Ανάμεσα στα ψάρια είχε και κομματάκια πάγου για να συντηρούνται .
Μη φανταστεί κανείς ότι κουβαλούσαν τίποτε σπουδαία ακριβά ψάρια .
Συνήθως είχαν σαρδέλες , σαβρίδια , γόπες , μπακαλιαράκια , χελιδονόψαρα , φτηνά ψάρια δηλαδή και σε μικρή ποσότητα .
Δε υπάρχει ποιο χαρακτηριστική εικόνα από αυτή του πλανόδιου ψαρά που σίγουρα κάπου θα υπάρχει σε φωτογραφία που περπατώντας ταυτόχρονα διαλαλούσε το εμπόρευμά του που φυσικά ήταν πάντα φρέσκο .
Ψάρια μπορούσες ακόμη να βρεις στην Σαλαμίνα αν πήγαινες πολύ πρωί πριν τα πουλήσουν οι ψαράδες με τις μικρές βάρκες και τα μεγαλύτερα καΐκια σε δημοπρασία στους χονδρέμπορους που βρισκόταν στο τεράστιο σκεπαστό στο πλάι σε μικρά εσωτερικά μαγαζιά , της κεντρικής μεγάλης αίθουσας δημοπρασιών .
Η σκάλα της Σαλαμίνας είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία για το πώς γινόταν εκεί μέσα οι δημοπρασίες από την άφιξη των καϊκιών μέχρι την πώληση .
Ήταν πράγματι ένας χώρος εξωπραγματικός για τα σημερινά δεδομένα στην περιοχή , που τον έζησα μαθητής τότε εργαζόμενος περιστασιακά για το χαρτζιλίκι . Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να τα περιγράψω αυτά αξίζει τον κόπο. Και μια οικογενειακή φωτογραφία λίγο λειψή στο κέντρο της - θα μου το επιτρέψετε -της εποχή εκείνης περίπου βγαλμένη απέναντι σχεδόν στον ΙΟΘ Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης όπου ήταν το μέρος με τη καθαρότερη θάλασσα της περιοχής με καλή αμμουδιά και ήταν ο χώρος που κολυμπούσαμε και υπήρχε και πλανόδιος φωτογράφος που αποθανάτισε το γεγονός ...

‘’ ΑΝΑΒΟΥΝΕ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ … ‘’

  ‘’ ΑΝΑΒΟΥΝΕ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ … ‘’ https://www.youtube.com/watch?v=U0L7t4gxSDs Πέρασε κι η παραμονή των γενεθλίων του Αϊ – Γιαννιού ...