015_04_25 ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΑΣΒΕΣΤΟΧΩΡΙΟΥ

2015_04_25       ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΑΣΒΕΣΤΟΧΩΡΙΟΥ 

Ποιός να φανταζότανε πόσο γρήγορα θα ξεχνιόταν η μεγάλη μάστιγα της ανθρωπότητας η φυματίωση .Τουλάχιστον πίστευα ότι ακόμη στα Σχολεία θα μάθαιναν στα παιδιά για τον βάκιλο Κωχ και τον Φλέμινγκ .Γι αυτό ας γράψω όσο συντομότερα γίνεται μερικά που δικαιολογούν την ύπαρξη του Σανατορίου του Ασβεστοχωρίου .Από την σελίδα του Νοσοκομείου Παπανικολάου αντιγράφω για συντομία το ιστορικό .Ιστορικά Στοιχεία Νοσοκομείου1917-1918 Προς το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην σημερινή θέση του νοσοκομείου στην Εξοχή Ασβεστοχωρίου Θεσσαλονίκης κατασκευάστηκαν από τον Βρετανικό Στρατό ορισμένα παραπήγματα για την επιτόπια νοσηλεία των τραυματιών.1920 Μετά την εγκατάλειψη τους από τον Βρετανικό Στρατό τα παραπήγματα, αυτά αποτέλεσαν την βάση για την ίδρυση από το Ελληνικό κράτος του “Νοσοκομείου Φυματιώντων”.1920-1938 Προστέθηκαν μερικές νέες εγκαταστάσεις.1938 Μετονομάστηκε σε “Σανατόριο Ασβεστοχωρίου”.1947 Χτίστηκε η εκκλησία του νοσοκομείου, απο ασθενείς πάσχοντες από φυματίωση.1948 Χτίστηκε το “Πέτρινο Κτίριο” που αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά του Νοσοκομείου. Την ίδια χρονιά κτίστηκε το “Σερραϊκό Κτίριο”, όπου στεγάζεται σήμερα η Τεχνική Υπηρεσία.1951-1960 Κτίστηκαν και άλλες βοηθητικές εγκαταστάσεις (1951) Δεξαμενή Λυμάτων, (1955) Μηχανοστάσιο, (1960) Θυρωρείο1962 Δημιουργήθηκε το Βρογχοσκοπικό Τμήμα.1966 Μετονομάστηκε σε “Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδος” (Κ.Ν.Θ.Β.Ε.) και δημιουργήθηκαν η Θωρακοχειρουργική,η Παν/κή Πνευμονολογική, η Καρδιολογική και η ΩΡΛ κλινική.1968-1970 Εκτελέστηκαν διάφορα έργα υποδομής (περίφραξη,διάνοιξη δρόμου,διαμόρφωση περιβάλλοντος κ.α.)1969 Παραδόθηκε το Κτίριο Διοίκησης1972-1983 Το 1972 θεμελιώθηκε το “Νέο Κτίριο” που παραδόθηκε τελικά το 1983.1978 Έκλεισε το “Σχολείο Φυματιώντων Παίδων” που λειτουργούσε στους χώρους της σημερινής Γναθοχειρουργικής κλινικής1981-1987 Ανακατασκευάστηκαν διάφορα κτίρια όπως το “Τρίδυμο”, “Δ’ Πτέρυγα του Πέτρινου Κτιρίου” κ.α. Μετά το 1981 αυξήθηκαν αλματωδώς οι χώροι των καθαρά ιατρικών κτιρίων :1981 17.030 τ.μ.1982 23.620 τ.μ.1983 34.350 τ.μ.1984 40.050 τ.μ.1983 Μετονομάστηκε αρχικά σε “Γενικό” και στη συνέχεια σε “Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου”
Η φυματίωση ήταν για αιώνες ασθένεια που δεν ξεχώρισε πλούσιους κα φτωχούς τους θέριζε όλους , μεταδιδόταν πανεύκολο με την αναπνοή και τον βήχα .Η βασίλισσα Σίσση είχε προσβληθεί κι αυτή και την εγκατέστησαν στο Αχίλλειο στην Κέρκυρα για να θεραπευτεί .Μόλις ανακάλυπταν ότι κάποιος είχε μολυνθεί τον απομόνωναν σε μέρη τα Σανατόρια που χτίζονταν σε τοποθεσίες με καλό ξηρό κλίμα σε παρυφές βουνών .Εκεί στον καθαρό αέρα υπήρχε κάποια πιθανότητα να αποθεραπευτούν .Για να περνά ο χρόνος ευχάριστα έκαναν όσο ακόμη άντεχαν διάφορες εργασίες . Μιά από αυτές ήταν και η δενδροφύτευση και κατά πάσαν πιθανότητα το σχήμα του δάσους ήταν προς τιμήν του Προφήτη Ηλία που εκκλησάκι του υπήρχε λίγο ποιό πάνω στην κορυφή του λόφου ψηλά πίσω από το Σανατόριο .Σήμερα που το επισκέφτηκα πρόσφατα έχει γίνει τεράστιος ναός που καμιά σχέση δεν είχε μ εκείνο το μικρό ταπεινό εκκλησάκι .Όσοι είδαν στην TV το σήριαλ για την Σπιναλόγκα να φανταστούν ότι κάτι ανάλογο γινόταν και στα Σανατόρια .Ευτυχώς με τις εργασίες του Κωχ , του Φλέμινγκ και μετέπειτα με την μετεξέλιξη των αντιβιοτικών η ασθένεια σχεδόν εξαφανίστηκε .Κάποια στιγμή στο Σανατόριο δεν υπήρχαν ασθενείς και τότε το Ζ Σανατόριο μετεξελίχθηκε σε Γενικό Νοσοκομείο Παπανικολάου προς τιμήν του μεγάλου Έλληνα γιατρού .Η περιοχή γύρω κατοικήθηκε από αποθεραπευθέντες φυματικούς και ονομάστηκε Φυματιούπολη για ένα διάστημα και μετέπειτα σε Εξοχή που για αρκετά χρόνια ήταν Κοινότητα ξεχωριστή . Δίπλα υπήρχε η κατασκήνωση Αυτοκινητιστών όπου πολλά καλοκαίρια πηγαίναμε κατασκήνωση στον καθαρό και υγιεινό αέρα και υπολείμματα της υπάρχουν ακόμη στην διασταύρωση προς τα Βρετανικά κοιμητήρια του 1917 .Εις ανάμνησιν τελευταία έμαθα ότι στο παλιό κτίριο του Σανατορίου γίνονται εκδηλώσεις .Η μάστιγα της φυματίωσης είναι πλέον μια πικρή ανάμνηση ένα κρυολόγημα όπως συνηθίζουμε να λέμε ....
https://www.youtube.com/watch?v=dw2SxKGasbU

2015_04_22 . ΤΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1961

   2015_04_22  . ΤΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1961

Συνεχίζω με χαρά το αφήγημα σχετικά με το οπλοστάσιο των παιδιών της εποχής μου , αν και το Πάσχα έχει ήδη περάσει   , μετά το ενδιαφέρον που υπήρξε .

Εκτός από τις τάπες που ήταν ακριβό απόκτημα υπήρχαν και λιγότερο δαπανηρά για το λιγοστό χαρτζιλίκι των παιδιών της γενιάς μου .

Έτσι πρώτο στις προτιμήσεις ήταν τα μικρά δυναμιτάκια .

Είχαν το μέγεθος μικρού στραγαλιού τυλιγμένου με κόκκινο  λεπτό μαλακό χαρτί στριφτά σαν μικρή καραμέλα ,  μόνο όμως με το ένα φιογκάκι .

Περιείχαν μέσα μικρή ποσότητα μπαρουτιού ανακατωμένο με άμμο και στριμμένο  όπως ήταν σφικτά δεν επέτρεπε την άμμο να χυθεί έξω .

Τα πουλούσαν τα ψιλικατζίδικα ο Βαγγέλης , ο κυρ Αλέκος και πολλοί από τους πάγκους των λαμπάδων .

Ήταν τοποθετημένα μέσα σε ξύλινο κουτί περίπου όπως αυτό των κιμωλιών, για όσους θυμούνται , και ήταν ανακατεμένα με ένα μίγμα άμμου και πριονιδιού ώστε να μη έρχονται σε επαφή μεταξύ τους για τον φόβο πιθανής έκρηξης .

Ο τρόπος που τα χρησιμοποιούσαμε ήταν απλός .

Το έπιανε ο πιτσιρικάς από το αυτάκι του στριμμένου χαρτιού και με όση δύναμη είχε σήκωνε  το χέρι ψηλά και το εκτόξευε σε κάποια πλάκα πεζοδρομίου  η άσφαλτο , όχι σε χώμα κι αυτό με την πρόσκρουση έσκαγε με εκκωφαντικό κρότο βγάζοντας ταυτόχρονα και σπινθήρες .

Αν είχες την ατυχία να είσαι πάνω από το σημείο την έκρηξης χοροπηδούσες από τον τρόμο κι αν ήταν εκεί κοντά ο ένοχος τον περιποιόσουν αναλόγως .

Οι φακές που ανέφερε ο Δημήτρης ήταν και τότε μέσα στο οπλοστάσιο .

Ήταν οι νεότερες τεχνολογικά και πολύ εντυπωσιακές .

Είχαν το μέγεθος φακής και ήταν κόκκινου χρώματος .

Τις πουλούσαν ενωμένες σε ένα χαρτάκι όπως τα χάπια των φαρμάκων .

¨έκοβες μία η δύο η και περισσότερες κι ανάλογα με το μέγεθος του τζερτζελέ που ‘ήθελες να προκαλέσεις τις πετούσες σε τσιμεντένιο δάπεδο η άσφαλτο και τις έτριβες δυνατά με το παπούτσι .

Γινόταν εκκωφαντικός θόρυβος από μικροεκρήξεις και σπινθήρες .

¨όσο περισσότερες ήταν τόσο μεγαλύτερη διάρκεια είχαν οι μικροεκρήξεις .

Για να προκαλέσουν μεγαλύτερη εντύπωση οι πιτσιρικάδες έτσι πετούσαν ανάμεσα στον πολύ κόσμο κυρίως την ώρα πο ακουγόταν το Χριστός Ανέστη .

Το τι επακολουθούσε δεν περιγράφεται .

Ένας μικροπανικός όλο πηδούσαν α αποφύγουν το κακό και η πιτσιρικαρία από δίπλα απολάμβανε το κατόρθωμά της αν εν τω μεταξύ δεν τους είχε πάρει στο κυνήγι κανένας ενδιαφερόμενος .

Δεν τελειώσαμε όμως ,υπάρχουν κι άλλα κυρίως αυτοσχέδια και άκρως επικίνδυνα αλλά αυτά σε επόμενη ανάρτηση ..

2015_04_20 ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΝΘ 1940 ΠΡΟΣ ΔΕΘ

 2015_04_20      ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΝΘ  1940 ΠΡΟΣ ΔΕΘ

Πω , πω , πω , φωτογραφίες , ιδιαίτερα η πρώτη .

Γι αυτήν θα γράψω αν και νυστάζω γιατί δεν ξανάδα τέτοια .Τραβηγμένη ψηλά από την ΧΑΝΘ περίπου το 36 όταν κτιζόταν το κτίριο σίγουρα όχι την δεκαετία του 50 , κάπου ενδιάμεσα .Πρώτα πρώτα το ρέμα που περνούσε παράλληλα στην Ανδρόνικου δίπλα στο Αρχαιολογικά Μουσείο , με τις τεράστιες λεύκες που το σκίαζαν από την πάνω μεριά και δίπλα στο Στρατιωτικό Θέατρο όπου το κάλυψαν με γεφύρι και δημιούργησαν μια αυλή τσιμεντένια πάνω του .Μπροστά τα μικρά προσφυγικά σπιτάκια της Αγίας Φωτεινής δίπλα στο φορτηγό και δεξιά του ήταν το περίφημο εξοχικό Κιβωτός .Η ΔΕΘ με την επιβλητική της είσοδο με τους δυό μικρούς πύργους δεξιά κι αριστερά και τα 5 - 6 σκαλάκια αμέσως μετά την λιθόστρωτη Λεωφόρο Στρατού με τα τραμ την πάνω γραμμής .Το μεγάλο περίπτερο πίσω από την είσοδο θα πρέπει νάναι της Εθνικής Παραγωγής αυτό με τα λευκά τεράστια αγάλματα που εκθέταμε τα γεωργικά προϊόντα .Δεξιότερα τα στρατιωτικά κτίρια του ΓΣΣ με πρώτο το μεγάλο διώροφο με την στέγη των Διαβιβάσεων , αμέσως μετά ξεχωρίζει λίγο δύσκολα το εκκλησάκι με τον τρούλο και αμέσως μετά το μεγάλο του ΓΣΣ .Στο βάθος η γνωστή σιλουέτα του Χορτιάτη και δεξιότερα το σχήματος πυραμίδας ύψωμα που το ονομάζαμε το ηφαίστειο του Χορτιάτη , όπου έλεγαν ότι χιόνι δεν έπιανε γιατί από μέσα ήταν ζεστό . Με την άδειά σας το άσπρισα λίγο για να φαίνεται καλύτερα ...

2014_04_19 ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1961 ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ

2014_04_19   ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1961 ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ

Την εποχή εκείνη το Πάσχα γιορταζόταν στην γειτονιά .

Ελάχιστοι είχαν αυτοκίνητα για να εκδράμουν και τα λεωφορεία για να σε πάνε στα χωριά ήταν αργά , οι δρόμοι κακοί , η ταλαιπωρία ήταν αφάνταστη και την απέφευγαν .
Έτσι η γειτονιά μας το Πάσχα στην ενορία της Αγίας Τριάδας ήταν στις δόξες της .
Όλη η οδός Αγίας Τριάδας από την Βασιλέως Γεωργίου μέχρι την Κωνσταντινουπόλεως γέμιζε πάγκους που πουλούσαν είδη πασχαλιάτικα κυρίως λαμπάδες και μικρά πυροτεχνήματα , που φυσικά δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά .
Κάθε βράδυ την Μεγάλη Εβδομάδα μόλις σουρούπωνε ο δρόμος γέμιζε κόσμο που πήγαινε καθημερινά να παρακολουθήσει τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας .
Ο ηλεκτρολόγος Κων/ντίνος Δημητριάδης που είχε το μαγαζί του στην γωνία με την Σπάρτης έβγαζε μία τεράστια λάμπα κλασική πυρακτώσεως 500 WATT έξω από το μαγαζί του σε ένα μαδεράκι και φεγγοβολούσε ο δρόμος , και αυτό το έκανε όλη την μεγάλη εβδομάδα κάθε βράδυ .
Οι νέοι της εποχής και οι κυρίως νέες έβρισκαν ευκαιρία να βγουν νύχτα χωρίς τους γονείς με πρόσχημα την εκκλησία και άρχιζε ένα συνεχές ανεβοκατέβασμα στην οδό Αγίας Τριάδας λίγο πριν μπουν στην εκκλησία για τον εκκλησιασμό και μετά την λήξη του . 
Ήταν η ευκαιρία να συναντήσουν τον καλό τους νύχτα που για τα ήθη της εποχής ήταν δύσκολο να γίνει σε ομαλές συνθήκες . 
Πετούσαν τις άχαρες ποδιές του σχολείου και για μια βδομάδα βάζανε τα καλά τους και κανένα μίνι και βγαίνανε στην βραδινή τους βόλτα έξω από την εκκλησία και με την άδεια της οικογενείας .
Οι νέοι το ήξεραν και τις περίμεναν με την σειρά τους καλοντυμένοι με τις γραβατούλες τους το μπριλ - κριμ τους , η το γυαλιστερό μπριγόλ στα μαλλιά που ήταν της μόδας τότε ,να εμφανιστούν και να κλέψουν κανένα φιλάκι σε κανένα διπλανό σκοτεινό στενό , η όσοι ήταν σε αναζήτηση κοριτσιού να την πάρουν από πίσω σε απόσταση μέτρου και να αρχίσουν το ψηστήρι το λεγόμενο καμάκι .
Στόχος να την πείσουν ότι ήταν ο άντρας της ζωής της και να εξασφαλίσουν κανένα ραντεβουδάκι στην παραλία που τότε μπαζωνόταν και ήταν θεοσκότεινη κανένα βραδάκι λίγο πριν πάνε στο μάθημα Γαλλικών στο γειτονικό Λυσέ .
Γινόταν δηλαδή κανονικότατο νυφοπάζαρο.
Περιμέναμε πραγματικά με λαχτάρα όλο τον χρόνο αυτή την βδομάδα .
Την Μεγάλη Παρασκευή όπου παρέες παρέες τα αγόρια έπαιρναν στο κατόπι τις παρέες των κοριτσιών και τα πειράγματα έπαιρναν και έδιναν .
Την ημέρα δε της Ανάστασης το πανηγύρι ήταν ποιο έντονο γιατί μαζευόταν πάρα πολύς κόσμος και η επαφή ήταν στενότερη και η συνάντηση σε απόσταση αναπνοής . 
Τι ειδύλλια πλέχτηκαν τέτοιες ημέρες δεν λέγεται . 
Βέβαια το θρησκευτικό έμπαινε για λίγο στην άκρη κι ο έρωτας μέσα από τις μυρωδιές των ανθισμένων κήπων της γειτονιάς οι πασχαλιές και τα γιασεμιά ανέβαζαν στη ύψη την ερωτική επιθυμία των νέων και το 
΄΄ Ω γλυκύ μου έαρ ‘’ και το ΄΄ Χριστός Ανέστη ΄΄ έμπαιναν για λίγο στην άκρη μια και το Έαρ επηρέαζε ιδιαίτερα τους νέους ….
Μια φωτογραφία που έσωσα από τη εποχή εκείνη την περίοδο της μεγάλης εβδομάδας στην οδό Αγίας Τριάδας είναι και αυτή . 
Η παρέα με τις λαμπάδες πιθανότατα αναστάσιμες γιατί τις βλέπω λεύκες ,
φωτογραφίζεται από το φωτογράφο της γειτονιάς τον περίφημο Τάκη που διατηρούσε φωτογραφείο εκεί κοντά .
Εποχές αξέχαστης αθωότητας που δεν ξανάρχονται …

2015_04_13 ΣΠΑΡΤΗΣ 26 – ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

                 2015_04_13     ΣΠΑΡΤΗΣ   26   –  ΑΓΙΑ  ΤΡΙΑΔΑ

2015_10_12 ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 1965 - ΓΣΣ ΛΟΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΥ

2015_10_12   ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 1965 - ΓΣΣ ΛΟΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΥ 

Το παραδοσιακό Πασχαλιάτικο γλέντι στους στρατώνες ετοιμάζεται .

Οι καλεσμένοι πολλοί περισσότεροι από κάθε φορά κι αυτή την φορά ποιο κοντά στον λαό .
Η λαοπρόβλητη κυβέρνηση του Γέρου της Δημοκρατίας των εκλογών του Φεβρουαρίου του ’64 του 53 % , ανοίγει τους στρατώνες και λαός και στρατός γίνεται ένα .
Οι εχθροί της Δημοκρατίας και φίλοι των ανακτόρων προετοιμάζουν μεθοδικά τα Ιουλιανά του 1965 .
Τίποτε δεν φαίνεται να σκιάζει το γλέντι του Πάσχα .

Ο Λόχος Στρατηγείου του ΓΣΣ επί το έργον .
Χαράματα σηκωθήκαμε να ετοιμάσουμε τις σούβλες και τα αρνιά , να σκάψουμε τους λάκκους και να στολίσουμε το χώρο , όπου θα φιλοξενούσαμε εκατοντάδες πολίτες που για πρώτη φορά επίσημοι προσκεκλημένοι θα περνούσαν την πύλη του Στρατηγείου .
Παιδιά ακόμη εμείς δεν παίρναμε και πολύ χαμπάρι τι γινόταν γύρω μας , το κύριο που μας απασχολούσε ήταν η Άνοιξη που έκανε τις νεανικές μας καρδιές να φτερουγίζουν και να αποζητούν ότι κάθε ζωντανό ον σ αυτή τη φάση της ζωής του , τον έρωτα .

Έπρεπε όλα να γίνουν στην εντέλεια να μείνουν ικανοποιημένοι οι ανώτεροι μας , ώστε να απαιτήσουμε κι εμείς με το δίκιο μας καμιά 48ωρη άδεια μετά δημοσίων θεαμάτων .
Δίπλα στα σπίτια μας και τα κορίτσια , μας ανέμεναν κι αυτά τέτοια μέρα να είμαστε κοντά τους .
Το σκηνικό της φωτογραφίας στημένο δίπλα στον τοίχο του στρατοπέδου που σήμερα είναι στο πλάι της οδού Καυταντζόγλου , δίπλα στο κτίριο του Στρατοδικείου που τότε ήταν τα καταλύματα μας , οι θάλαμοι όπου κοιμόμασταν στο παλιό με κεραμοσκεπές διώροφο κτίριο , όλοι οι φαντάροι που εργάζονταν στα γραφείων του Στρατηγείου , με την αφεντιά μου να υπηρετεί στο γραφείο μελετών της Διεύθυνσης Μηχανικού ,τότε που η ΜΟΜΑ κατασκεύαζε πολλά Δημόσια Έργα με φαντάρους .

Η κατάσταση δίπλα στον τοίχο ήταν τότε διαφορετική ,
ο λάκκος ακόμη δεν είχε μπαζωθεί ,
ήταν το μέρος που τα βράδια έκρυβε με το μισόφως του , τις νυχτερινές κοπάνες από το στρατόπεδο , να πάμε να συναντήσουμε τα κορίτσια μας που περίμεναν εκεί δίπλα να πάρουν στα κλεφτά κανένα γρήγορο φιλί , κανένα χάδι .
Τα μεγάφωνα που στήσαμε από νωρίς έπαιζαν με πάθος ότι απαγορευμένο είχαμε στερηθεί τόσα χρόνια κυριαρχίας μιας συγκεκριμένης πολιτικής .
Ο Μίκης Θεοδωράκης στην πρωτοκαθεδρία ήταν βλέπεις το κόκκινο πανί ο αρχηγός των Λαμπράκηδων .
Εκείνη την μέρα πρωτάκουσα ένα τραγούδι που έμελε να γίνει η αφορμή για την μεγάλη στροφή μου από την λατρεία των ξένων τραγουδιών σαν νέος της εποχής , ροκ κλπ και η στροφή μου στην Ελληνική μουσική που έκτοτε με συνεπαίρνει .
Ήταν το τραγούδι που τους τρεις όλους κι όλους στοίχους του έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ,
μελοποίησε εκπληκτικά ο Μίκης Θεοδωράκης
και το ανύψωσε στα ουράνια
ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με την Δωρική φωνή του …

¨ Δόξα τω Θεώ ‘’ του 1963

Απ’ το πρωί μες στη βροχή
και μέσα στο λιοπύρι
για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι
και δόξα τω Θεώ

Παράθυρο για τ’ όνειρο
κι αυλή για το σεργιάνι
ο ίσκιος σου να μη σε φτάνει
και δόξα τω Θεώ

Πέτρα στην πέτρα ολημερίς
χτίζω και δε σε φτάνω
ήλιε μου πόσο είσαι πάνω
και δόξα τω Θεώ

https://www.youtube.com/watch?v=X6pbn-KsXTI

• Απ οτο βλεπω ταλαιπωρηθηκες κι εσυ στο στρατο τοσο μακρυα απ το σπιτι σου(μια σταση)!!!! Χαχαχα… χρονια πολλα!

  10 ώρες · Δεν μου αρέσει · 1
• 

  γιωργος πολυχρονιαδης
  

  10 ώρες · Δεν μου αρέσει · 1
• 

  George Kotsidis Υπήρχε και τότε όπως και τώρα το ευεργέτημα προς τους στρατιώτες προστάτες οικογενείας ....

  6 λεπτά · Μου αρέσει!

• Sevasti Kavassi Γλεντανε ξενοιαστοι...Που να ξερουν τη θυελα που ερχεται το μεθεπομενο Πασχα..Για να θυμομαστε παντα..

  2 ώρες · Μου αρέσει!
• 

  George Kotsidis Όχι σε δύο χρόνια αλλά σε 3 μήνες κι ενώ βρισκόμασταν στο θερινό Στρατιωτικό θέατρο που λειτουργούσε ως κινηματογράφος όταν δεν υπήρχε θίασος και στην μέση του έργου ακούστηκε από το μεγάφωνο ότι οι στρατιώτες έπρεπε να πάνε στης μονάδες τους .
  Από τότε άρχισε το μαρτύριο .
  Κάθε μέρα επιφυλακή κανείς δεν έπαιρνε άδεια ούτε για μια ώρα .
  Ο Βασιλιάς εξανάγκασε το εκλεγμένο πρωθυπουργό με 53 % του λαού να παραιτηθεί , μη επιτρέποντας του να ορίσει όποιον αυτός ήθελε υπουργό Εθνικής Αμύνης .
  Ξεκίνησαν καθημερινές διαδηλώσεις οι κυβερνήσεις άλλαζαν κάθε λίγο και λιγάκι με αποστάτες , μέχρι να καταφέρουν να ψηφίσουν κυβέρνηση με τον Στεφανόπουλο .
  Σε δύο χρόνια ανέλαβε να αποτελειώσει τον Ελληνικό λαό και η χούντα κι εμάς την νεολαία της εποχής να μας στερήσει το Δημοκρατικό μας δικαίωμα της ελευθερίας .
  Πέρασαν επτά χρόνια τραγικά μέχρι οι φοιτητές με τον ξεσηκωμό τους ανάγκασαν την χούντα να αποχωρίσει παρασύροντας στην καταστροφή και την Κύπρο που διχάστηκε μετά την εισβολή των Τούρκων .
  Τραγικά γεγονότα που δεν πρέπει να ξανασυμβούν …

2015_04_10 ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

2015_04_10  ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ 

Κάθε Μεγάλη Βδομάδα κάτι μου συμβαίνει και το είναι μου ξεσηκώνεται ,
, το μυαλό μου δεν ξεκολλά από περίεργες σκέψεις που φτάνουν μόνες τους από πολύ παλιά χωρίς να τις προσκαλέσω .
Μεγάλη Δευτέρα ,
Μεγάλη Τρίτη ,
Μεγάλη Τετάρτη ,
Μεγάλη Πέμπτη το αντέχω και τα ελέγχω .
Μεγάλη Παρασκευή όμως , τα πόδια μου χωρίς να τα πολυορίζω αρχίζουν μόνα τους να ετοιμάζονται να περπατήσουν από το παλιό μας σπίτι μας στην Σπάρτης 26 προς την διασταύρωση της Αγίας Τριάδος και στο γωνιακό Βιβλιοχαρτοπωλείο του Πετρόπουλου που ανοιχτός ακόμη πουλάει τα τελευταία Πασχαλιάτικα αναμνηστικά για στόλισμα των αυγών , με περίφημα σκαλιστά με αγγελούδια και τις στάμπες με τα κόκκινα αυγουλάκια και τα κίτρινα κοτοπουλάκια.
Δίπλα του βλέπω το Ηλεκτροτεχνουργείο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη του νονού μου , που παραδοσιακά έχει ήδη από την Μεγάλη Δευτέρα καρφώσει το μακρύ σανίδι με το ντούι του μεγαλύτερου λαμπτήρος πυρακτώσεως που κυκλοφορεί των 500 watt της OSRAM και αφού τον βίδωσε προσεκτικά ανεβασμένος σε μια καρέκλα τον άναψε και κάλυψε με την λάμψη του το λιγοστό Δημοτικό φως .
Ποιο κάτω βλέπω με μια ματιά το διπλανό στιλβωτήριο παπουτσιών , το κουρείο και στην γωνία το Ζαχαροπλαστείο του κυρ Αδάμ με τις νηστήσιμες νοστιμότατες τουλούμπες του και ολόφρεσκους λουκουμάδες να μοσχομυρίζουν σε όλη την Αγία Τριάδα .
Τα τραπεζάκια με τα κεριά και τις λαμπάδες , στημένα από μέρες με τις λάμπες ασετιλίνης όσοι καταφέρνουν να βρούν δημιουργούν μια ατμόσφαιρα γιορτινή , από την Λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου μέχρι επάνω στην Κωνσταντινουπόλεως .
Το διάσημο σε όλη την Θεσσαλονίκη νυφοπάζαρο της οδού Αγίας Τριάδας έχει ήδη αρχίσει .
Οι αυστηροί γονείς που όλο το χρόνο δεν αφήνουν τα κορίτσια τους μαθήτριες του Γυμνασίου να βγαίνουν αργά μετά την δύση του ηλίου , γίνονται ευκολόπιστοι στην δικαιολογία τους ότι πάνε να στολίσουν τον επιτάφιο και μετά να εκκλησιαστούν Μεγάλη Βδομάδα βλέπεις .
Κι έτσι εκεί στο κενό μεταξύ των πάγκων με τις λαμπάδες αρχίζουν το ανεβοκατέβασμα της οδού Αγίας Τριάδος όλη την Μεγάλης Εβδομάδα .
από πάνω μέχρι κάτω αμέτρητες φορές , προσκαλώντας τα αγόρια στο αιώνιο παιχνίδι του έρωτα .
Κι αυτά που περίμεναν πως και πως την στιγμή , ποιο άνετα αυτά στο ξεπόρτισμά από το σπίτι άνδρες γαρ , να τις ακολουθούν από πίσω και με πειράγματα άλλοτε έξυπνα , άλλοτε τολμηρά με υπονοούμενα , να δημιουργούν το κλίμα για κανένα κρυφό ραντεβουδάκι στο διπλανό σκοτεινό στενό και να πάρουν κανένα κλεφτό φιλάκι στα γρήγορα .
Η εκκλησία έχει ήδη αρχίσει με τα υποτυπώδη μεγάφωνα της εποχής ακούγονται οι ύμνοι της εκκλησίας μερικοί οι ποιο θρήσκοι παρασύρονται και ψάλουν το ‘’… αι γενεαί πάσαι …‘’ η το ‘’ …ω γλυκύ μου έαρ …’’ χωρίς να πολυνοιάζονται τι ακριβώς σήμαινε αυτό .
Ανοιχτοί περιμένουν τους πελάτες τους ο Βαγγέλης ο Παντήρης στην γωνία με το ψιλικατζίδικο με την τεράστια χούφτα του , όταν μας γέμιζε την τσέπη μπατηρόσπορα , κι απέναντι ο ποιο τσιγκούνης κυρ Αλέκος με το πατικωμένο ποτηράκι του καφέ με χαρτί σαν μετρητήρι κι αυτός για τα μπατηρόσπορα που μέτραγε με στόμφο πέντα μισά ποτηράκια
Έεεενα …
Δυυυυύο …
Τριιιία ….
Τέεεεεσερα …
Πέντεεεε …
Βάζοντας και μια μικρή τζούρα στο τέλος με τα ακροδάκτυλα του λέγοντας άιντε και παίρνοντας τη μισή δραχμή .
Αυτός είχε επίσης και ιδιόρρυθμη δική του λαχειοφόρο αγορά όπου κόβοντας στην μέση ένα μπισκότο πτι μπερ του Παπαδοπούλου το τα τύλιγε με ένα χαρτάκι μέσα έγραφε τι κέρδιζες πχ
Καρφίτσα …
Παραμάνα …
Και το εκφωνούσε με στόμφο θριαμβευτικά σαν να κέρδιζες κανένα εκατομμύριο .
Ποιο πάνω τα καλλυντικά του Leonar ενός Εβραίου γείτονα που με την γυναίκα του κι οι δυό ντυμένοι στα λευκά με απόλυτο επαγγελματισμό πουλούσαν τα καλλυντικά στις ωραίες και στου ωραίους που αγόραζαν το περίφημο μπριγιόλ που έκανε τα μαλλιά να γυαλίζουν μιμούμενοι τους αστέρες του Χόλυγουντ Χόμφρει Μπόκαρτ και Κάρυ Γραντ που ήταν τότε στις μεγάλες τους δόξες .
Απέναντι στα μαγαζιά που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας ο Φαρμακοποιός Αγαθοκλής με τις τεράστιες μπουκάλες που υποτίθεται ότι είχαν μέσα φαρμακευτικές ουσίες και ποιο κάτω στην λεοφώρο ο άλλος ο Ασσέρ Εβραίος κι αυτός .
Ποιο πάνω στην γωνία με την Αμαλίας ο Μάνθος ο γιός του διάσημου ΠαπαΜιλτιάδη που περισσότερο ήταν γνωστός για το τρίο Μορένο που τραγουδούσε λατινοαμερικάνικα τα βραδάκια στα στενά κάνοντας καντάδες με τους φίλους του στις όμορφες κοπελιές .
Όλα αυτά ξεκινώντας από μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του 1961 με την παλιοπαρέα της γειτονιάς με τις λευκές αναστάσιμες λαμπάδες .
Ο Τάκης ο φωτογράφος της γειτονιάς περνώντας μας είδε μαζεμένους και μας οργάνωσε και μας έστησε γρήγορα γρήγορα για να βγούμε αυτήν την φωτογραφία πριν 54 χρόνια όπου 17 χρονα και μέχρι 20 χρονα αγόρια περιμένουν την Ανάσταση …

Και πέρυσι το 2014 συνέδεσα την ίδια φωτογραφία με το παρακάτω κείμενο που το ανακάλυψα αργότερα και το μεταφέρω ...

George Kotsidis

19 Απριλίου 2014 · 

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1961 ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
Την εποχή εκείνη το Πάσχα γιορταζόταν στην γειτονιά .
Ελάχιστοι είχαν αυτοκίνητα για να εκδράμουν και τα λεωφορεία για να σε πάνε στα χωριά ήταν αργά , οι δρόμοι κακοί , η ταλαιπωρία ήταν αφάνταστη και την απέφευγαν .
Έτσι η γειτονιά μας το Πάσχα στην ενορία της Αγίας Τριάδας ήταν στις δόξες της .
Όλη η οδός Αγίας Τριάδας από την Βασιλέως Γεωργίου μέχρι την Κωνσταντινουπόλεως γέμιζε πάγκους που πουλούσαν είδη πασχαλιάτικα κυρίως λαμπάδες και μικρά πυροτεχνήματα , που φυσικά δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά .
Κάθε βράδυ την Μεγάλη Εβδομάδα μόλις σουρούπωνε ο δρόμος γέμιζε κόσμο που πήγαινε καθημερινά να παρακολουθήσει τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας .
Ο ηλεκτρολόγος Κων/ντίνος Δημητριάδης που είχε το μαγαζί του στην γωνία με την Σπάρτης έβγαζε μία τεράστια λάμπα κλασική πυρακτώσεως 500 WATT έξω από το μαγαζί του σε ένα μαδεράκι και φεγγοβολούσε ο δρόμος , και αυτό το έκανε όλη την μεγάλη εβδομάδα κάθε βράδυ .
Οι νέοι της εποχής και οι κυρίως νέες έβρισκαν ευκαιρία να βγουν νύχτα χωρίς τους γονείς με πρόσχημα την εκκλησία και άρχιζε ένα συνεχές ανεβοκατέβασμα στην οδό Αγίας Τριάδας λίγο πριν μπουν στην εκκλησία για τον εκκλησιασμό και μετά την λήξη του . 
Ήταν η ευκαιρία να συναντήσουν τον καλό τους νύχτα που για τα ήθη της εποχής ήταν δύσκολο να γίνει σε ομαλές συνθήκες . 
Πετούσαν τις άχαρες ποδιές του σχολείου και για μια βδομάδα βάζανε τα καλά τους και κανένα μίνι και βγαίνανε στην βραδινή τους βόλτα έξω από την εκκλησία και με την άδεια της οικογενείας .
Οι νέοι το ήξεραν και τις περίμεναν με την σειρά τους καλοντυμένοι με τις γραβατούλες τους το μπριλ - κριμ τους , η το γυαλιστερό μπριγόλ στα μαλλιά που ήταν της μόδας τότε ,να εμφανιστούν και να κλέψουν κανένα φιλάκι σε κανένα διπλανό σκοτεινό στενό , η όσοι ήταν σε αναζήτηση κοριτσιού να την πάρουν από πίσω σε απόσταση μέτρου και να αρχίσουν το ψηστήρι το λεγόμενο καμάκι .
Στόχος να την πείσουν ότι ήταν ο άντρας της ζωής της και να εξασφαλίσουν κανένα ραντεβουδάκι στην παραλία που τότε μπαζωνόταν και ήταν θεοσκότεινη κανένα βραδάκι λίγο πριν πάνε στο μάθημα Γαλλικών στο γειτονικό Λυσέ .
Γινόταν δηλαδή κανονικότατο νυφοπάζαρο.
Περιμέναμε πραγματικά με λαχτάρα όλο τον χρόνο αυτή την βδομάδα .
Την Μεγάλη Παρασκευή όπου παρέες παρέες τα αγόρια έπαιρναν στο κατόπι τις παρέες των κοριτσιών και τα πειράγματα έπαιρναν και έδιναν .
Την ημέρα δε της Ανάστασης το πανηγύρι ήταν ποιο έντονο γιατί μαζευόταν πάρα πολύς κόσμος και η επαφή ήταν στενότερη και η συνάντηση σε απόσταση αναπνοής . 
Τι ειδύλλια πλέχτηκαν τέτοιες ημέρες δεν λέγεται . 
Βέβαια το θρησκευτικό έμπαινε για λίγο στην άκρη κι ο έρωτας μέσα από τις μυρωδιές των ανθισμένων κήπων της γειτονιάς οι πασχαλιές και τα γιασεμιά ανέβαζαν στη ύψη την ερωτική επιθυμία των νέων και το 
΄΄ Ω γλυκύ μου έαρ ‘’ και το ΄΄ Χριστός Ανέστη ΄΄ έμπαιναν για λίγο στην άκρη μια και το Έαρ επηρέαζε ιδιαίτερα τους νέους ….
Μια φωτογραφία που έσωσα από τη εποχή εκείνη την περίοδο της μεγάλης εβδομάδας στην οδό Αγίας Τριάδας είναι και αυτή . 
Η παρέα με τις λαμπάδες πιθανότατα αναστάσιμες γιατί τις βλέπω λεύκες ,
φωτογραφίζεται από το φωτογράφο της γειτονιάς τον περίφημο Τάκη που διατηρούσε φωτογραφείο εκεί κοντά .
Εποχές αξέχαστης αθωότητας που δεν ξανάρχονται …