2015_04_10 ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ
Κάθε Μεγάλη Βδομάδα κάτι μου συμβαίνει και το είναι μου ξεσηκώνεται ,
, το μυαλό μου δεν ξεκολλά από περίεργες σκέψεις που φτάνουν μόνες τους από πολύ παλιά χωρίς να τις προσκαλέσω .
Μεγάλη Δευτέρα ,
Μεγάλη Τρίτη ,
Μεγάλη Τετάρτη ,
Μεγάλη Πέμπτη το αντέχω και τα ελέγχω .
Μεγάλη Παρασκευή όμως , τα πόδια μου χωρίς να τα πολυορίζω αρχίζουν μόνα τους να ετοιμάζονται να περπατήσουν από το παλιό μας σπίτι μας στην Σπάρτης 26 προς την διασταύρωση της Αγίας Τριάδος και στο γωνιακό Βιβλιοχαρτοπωλείο του Πετρόπουλου που ανοιχτός ακόμη πουλάει τα τελευταία Πασχαλιάτικα αναμνηστικά για στόλισμα των αυγών , με περίφημα σκαλιστά με αγγελούδια και τις στάμπες με τα κόκκινα αυγουλάκια και τα κίτρινα κοτοπουλάκια.
Δίπλα του βλέπω το Ηλεκτροτεχνουργείο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη του νονού μου , που παραδοσιακά έχει ήδη από την Μεγάλη Δευτέρα καρφώσει το μακρύ σανίδι με το ντούι του μεγαλύτερου λαμπτήρος πυρακτώσεως που κυκλοφορεί των 500 watt της OSRAM και αφού τον βίδωσε προσεκτικά ανεβασμένος σε μια καρέκλα τον άναψε και κάλυψε με την λάμψη του το λιγοστό Δημοτικό φως .
Ποιο κάτω βλέπω με μια ματιά το διπλανό στιλβωτήριο παπουτσιών , το κουρείο και στην γωνία το Ζαχαροπλαστείο του κυρ Αδάμ με τις νηστήσιμες νοστιμότατες τουλούμπες του και ολόφρεσκους λουκουμάδες να μοσχομυρίζουν σε όλη την Αγία Τριάδα .
Τα τραπεζάκια με τα κεριά και τις λαμπάδες , στημένα από μέρες με τις λάμπες ασετιλίνης όσοι καταφέρνουν να βρούν δημιουργούν μια ατμόσφαιρα γιορτινή , από την Λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου μέχρι επάνω στην Κωνσταντινουπόλεως .
Το διάσημο σε όλη την Θεσσαλονίκη νυφοπάζαρο της οδού Αγίας Τριάδας έχει ήδη αρχίσει .
Οι αυστηροί γονείς που όλο το χρόνο δεν αφήνουν τα κορίτσια τους μαθήτριες του Γυμνασίου να βγαίνουν αργά μετά την δύση του ηλίου , γίνονται ευκολόπιστοι στην δικαιολογία τους ότι πάνε να στολίσουν τον επιτάφιο και μετά να εκκλησιαστούν Μεγάλη Βδομάδα βλέπεις .
Κι έτσι εκεί στο κενό μεταξύ των πάγκων με τις λαμπάδες αρχίζουν το ανεβοκατέβασμα της οδού Αγίας Τριάδος όλη την Μεγάλης Εβδομάδα .
από πάνω μέχρι κάτω αμέτρητες φορές , προσκαλώντας τα αγόρια στο αιώνιο παιχνίδι του έρωτα .
Κι αυτά που περίμεναν πως και πως την στιγμή , ποιο άνετα αυτά στο ξεπόρτισμά από το σπίτι άνδρες γαρ , να τις ακολουθούν από πίσω και με πειράγματα άλλοτε έξυπνα , άλλοτε τολμηρά με υπονοούμενα , να δημιουργούν το κλίμα για κανένα κρυφό ραντεβουδάκι στο διπλανό σκοτεινό στενό και να πάρουν κανένα κλεφτό φιλάκι στα γρήγορα .
Η εκκλησία έχει ήδη αρχίσει με τα υποτυπώδη μεγάφωνα της εποχής ακούγονται οι ύμνοι της εκκλησίας μερικοί οι ποιο θρήσκοι παρασύρονται και ψάλουν το ‘’… αι γενεαί πάσαι …‘’ η το ‘’ …ω γλυκύ μου έαρ …’’ χωρίς να πολυνοιάζονται τι ακριβώς σήμαινε αυτό .
Ανοιχτοί περιμένουν τους πελάτες τους ο Βαγγέλης ο Παντήρης στην γωνία με το ψιλικατζίδικο με την τεράστια χούφτα του , όταν μας γέμιζε την τσέπη μπατηρόσπορα , κι απέναντι ο ποιο τσιγκούνης κυρ Αλέκος με το πατικωμένο ποτηράκι του καφέ με χαρτί σαν μετρητήρι κι αυτός για τα μπατηρόσπορα που μέτραγε με στόμφο πέντα μισά ποτηράκια
Έεεενα …
Δυυυυύο …
Τριιιία ….
Τέεεεεσερα …
Πέντεεεε …
Βάζοντας και μια μικρή τζούρα στο τέλος με τα ακροδάκτυλα του λέγοντας άιντε και παίρνοντας τη μισή δραχμή .
Αυτός είχε επίσης και ιδιόρρυθμη δική του λαχειοφόρο αγορά όπου κόβοντας στην μέση ένα μπισκότο πτι μπερ του Παπαδοπούλου το τα τύλιγε με ένα χαρτάκι μέσα έγραφε τι κέρδιζες πχ
Καρφίτσα …
Παραμάνα …
Και το εκφωνούσε με στόμφο θριαμβευτικά σαν να κέρδιζες κανένα εκατομμύριο .
Ποιο πάνω τα καλλυντικά του Leonar ενός Εβραίου γείτονα που με την γυναίκα του κι οι δυό ντυμένοι στα λευκά με απόλυτο επαγγελματισμό πουλούσαν τα καλλυντικά στις ωραίες και στου ωραίους που αγόραζαν το περίφημο μπριγιόλ που έκανε τα μαλλιά να γυαλίζουν μιμούμενοι τους αστέρες του Χόλυγουντ Χόμφρει Μπόκαρτ και Κάρυ Γραντ που ήταν τότε στις μεγάλες τους δόξες .
Απέναντι στα μαγαζιά που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας ο Φαρμακοποιός Αγαθοκλής με τις τεράστιες μπουκάλες που υποτίθεται ότι είχαν μέσα φαρμακευτικές ουσίες και ποιο κάτω στην λεοφώρο ο άλλος ο Ασσέρ Εβραίος κι αυτός .
Ποιο πάνω στην γωνία με την Αμαλίας ο Μάνθος ο γιός του διάσημου ΠαπαΜιλτιάδη που περισσότερο ήταν γνωστός για το τρίο Μορένο που τραγουδούσε λατινοαμερικάνικα τα βραδάκια στα στενά κάνοντας καντάδες με τους φίλους του στις όμορφες κοπελιές .
Όλα αυτά ξεκινώντας από μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του 1961 με την παλιοπαρέα της γειτονιάς με τις λευκές αναστάσιμες λαμπάδες .
Ο Τάκης ο φωτογράφος της γειτονιάς περνώντας μας είδε μαζεμένους και μας οργάνωσε και μας έστησε γρήγορα γρήγορα για να βγούμε αυτήν την φωτογραφία πριν 54 χρόνια όπου 17 χρονα και μέχρι 20 χρονα αγόρια περιμένουν την Ανάσταση …
Και πέρυσι το 2014 συνέδεσα την ίδια φωτογραφία με το παρακάτω κείμενο που το ανακάλυψα αργότερα και το μεταφέρω ...
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1961 ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
Την εποχή εκείνη το Πάσχα γιορταζόταν στην γειτονιά .
Ελάχιστοι είχαν αυτοκίνητα για να εκδράμουν και τα λεωφορεία για να σε πάνε στα χωριά ήταν αργά , οι δρόμοι κακοί , η ταλαιπωρία ήταν αφάνταστη και την απέφευγαν .
Έτσι η γειτονιά μας το Πάσχα στην ενορία της Αγίας Τριάδας ήταν στις δόξες της .
Όλη η οδός Αγίας Τριάδας από την Βασιλέως Γεωργίου μέχρι την Κωνσταντινουπόλεως γέμιζε πάγκους που πουλούσαν είδη πασχαλιάτικα κυρίως λαμπάδες και μικρά πυροτεχνήματα , που φυσικά δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά .
Κάθε βράδυ την Μεγάλη Εβδομάδα μόλις σουρούπωνε ο δρόμος γέμιζε κόσμο που πήγαινε καθημερινά να παρακολουθήσει τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας .
Ο ηλεκτρολόγος Κων/ντίνος Δημητριάδης που είχε το μαγαζί του στην γωνία με την Σπάρτης έβγαζε μία τεράστια λάμπα κλασική πυρακτώσεως 500 WATT έξω από το μαγαζί του σε ένα μαδεράκι και φεγγοβολούσε ο δρόμος , και αυτό το έκανε όλη την μεγάλη εβδομάδα κάθε βράδυ .
Οι νέοι της εποχής και οι κυρίως νέες έβρισκαν ευκαιρία να βγουν νύχτα χωρίς τους γονείς με πρόσχημα την εκκλησία και άρχιζε ένα συνεχές ανεβοκατέβασμα στην οδό Αγίας Τριάδας λίγο πριν μπουν στην εκκλησία για τον εκκλησιασμό και μετά την λήξη του .
Ήταν η ευκαιρία να συναντήσουν τον καλό τους νύχτα που για τα ήθη της εποχής ήταν δύσκολο να γίνει σε ομαλές συνθήκες .
Πετούσαν τις άχαρες ποδιές του σχολείου και για μια βδομάδα βάζανε τα καλά τους και κανένα μίνι και βγαίνανε στην βραδινή τους βόλτα έξω από την εκκλησία και με την άδεια της οικογενείας .
Οι νέοι το ήξεραν και τις περίμεναν με την σειρά τους καλοντυμένοι με τις γραβατούλες τους το μπριλ - κριμ τους , η το γυαλιστερό μπριγόλ στα μαλλιά που ήταν της μόδας τότε ,να εμφανιστούν και να κλέψουν κανένα φιλάκι σε κανένα διπλανό σκοτεινό στενό , η όσοι ήταν σε αναζήτηση κοριτσιού να την πάρουν από πίσω σε απόσταση μέτρου και να αρχίσουν το ψηστήρι το λεγόμενο καμάκι .
Στόχος να την πείσουν ότι ήταν ο άντρας της ζωής της και να εξασφαλίσουν κανένα ραντεβουδάκι στην παραλία που τότε μπαζωνόταν και ήταν θεοσκότεινη κανένα βραδάκι λίγο πριν πάνε στο μάθημα Γαλλικών στο γειτονικό Λυσέ .
Γινόταν δηλαδή κανονικότατο νυφοπάζαρο.
Περιμέναμε πραγματικά με λαχτάρα όλο τον χρόνο αυτή την βδομάδα .
Την Μεγάλη Παρασκευή όπου παρέες παρέες τα αγόρια έπαιρναν στο κατόπι τις παρέες των κοριτσιών και τα πειράγματα έπαιρναν και έδιναν .
Την ημέρα δε της Ανάστασης το πανηγύρι ήταν ποιο έντονο γιατί μαζευόταν πάρα πολύς κόσμος και η επαφή ήταν στενότερη και η συνάντηση σε απόσταση αναπνοής .
Τι ειδύλλια πλέχτηκαν τέτοιες ημέρες δεν λέγεται .
Βέβαια το θρησκευτικό έμπαινε για λίγο στην άκρη κι ο έρωτας μέσα από τις μυρωδιές των ανθισμένων κήπων της γειτονιάς οι πασχαλιές και τα γιασεμιά ανέβαζαν στη ύψη την ερωτική επιθυμία των νέων και το
΄΄ Ω γλυκύ μου έαρ ‘’ και το ΄΄ Χριστός Ανέστη ΄΄ έμπαιναν για λίγο στην άκρη μια και το Έαρ επηρέαζε ιδιαίτερα τους νέους ….
Μια φωτογραφία που έσωσα από τη εποχή εκείνη την περίοδο της μεγάλης εβδομάδας στην οδό Αγίας Τριάδας είναι και αυτή .
Η παρέα με τις λαμπάδες πιθανότατα αναστάσιμες γιατί τις βλέπω λεύκες ,
φωτογραφίζεται από το φωτογράφο της γειτονιάς τον περίφημο Τάκη που διατηρούσε φωτογραφείο εκεί κοντά .
Εποχές αξέχαστης αθωότητας που δεν ξανάρχονται …
Την εποχή εκείνη το Πάσχα γιορταζόταν στην γειτονιά .
Ελάχιστοι είχαν αυτοκίνητα για να εκδράμουν και τα λεωφορεία για να σε πάνε στα χωριά ήταν αργά , οι δρόμοι κακοί , η ταλαιπωρία ήταν αφάνταστη και την απέφευγαν .
Έτσι η γειτονιά μας το Πάσχα στην ενορία της Αγίας Τριάδας ήταν στις δόξες της .
Όλη η οδός Αγίας Τριάδας από την Βασιλέως Γεωργίου μέχρι την Κωνσταντινουπόλεως γέμιζε πάγκους που πουλούσαν είδη πασχαλιάτικα κυρίως λαμπάδες και μικρά πυροτεχνήματα , που φυσικά δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά .
Κάθε βράδυ την Μεγάλη Εβδομάδα μόλις σουρούπωνε ο δρόμος γέμιζε κόσμο που πήγαινε καθημερινά να παρακολουθήσει τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας .
Ο ηλεκτρολόγος Κων/ντίνος Δημητριάδης που είχε το μαγαζί του στην γωνία με την Σπάρτης έβγαζε μία τεράστια λάμπα κλασική πυρακτώσεως 500 WATT έξω από το μαγαζί του σε ένα μαδεράκι και φεγγοβολούσε ο δρόμος , και αυτό το έκανε όλη την μεγάλη εβδομάδα κάθε βράδυ .
Οι νέοι της εποχής και οι κυρίως νέες έβρισκαν ευκαιρία να βγουν νύχτα χωρίς τους γονείς με πρόσχημα την εκκλησία και άρχιζε ένα συνεχές ανεβοκατέβασμα στην οδό Αγίας Τριάδας λίγο πριν μπουν στην εκκλησία για τον εκκλησιασμό και μετά την λήξη του .
Ήταν η ευκαιρία να συναντήσουν τον καλό τους νύχτα που για τα ήθη της εποχής ήταν δύσκολο να γίνει σε ομαλές συνθήκες .
Πετούσαν τις άχαρες ποδιές του σχολείου και για μια βδομάδα βάζανε τα καλά τους και κανένα μίνι και βγαίνανε στην βραδινή τους βόλτα έξω από την εκκλησία και με την άδεια της οικογενείας .
Οι νέοι το ήξεραν και τις περίμεναν με την σειρά τους καλοντυμένοι με τις γραβατούλες τους το μπριλ - κριμ τους , η το γυαλιστερό μπριγόλ στα μαλλιά που ήταν της μόδας τότε ,να εμφανιστούν και να κλέψουν κανένα φιλάκι σε κανένα διπλανό σκοτεινό στενό , η όσοι ήταν σε αναζήτηση κοριτσιού να την πάρουν από πίσω σε απόσταση μέτρου και να αρχίσουν το ψηστήρι το λεγόμενο καμάκι .
Στόχος να την πείσουν ότι ήταν ο άντρας της ζωής της και να εξασφαλίσουν κανένα ραντεβουδάκι στην παραλία που τότε μπαζωνόταν και ήταν θεοσκότεινη κανένα βραδάκι λίγο πριν πάνε στο μάθημα Γαλλικών στο γειτονικό Λυσέ .
Γινόταν δηλαδή κανονικότατο νυφοπάζαρο.
Περιμέναμε πραγματικά με λαχτάρα όλο τον χρόνο αυτή την βδομάδα .
Την Μεγάλη Παρασκευή όπου παρέες παρέες τα αγόρια έπαιρναν στο κατόπι τις παρέες των κοριτσιών και τα πειράγματα έπαιρναν και έδιναν .
Την ημέρα δε της Ανάστασης το πανηγύρι ήταν ποιο έντονο γιατί μαζευόταν πάρα πολύς κόσμος και η επαφή ήταν στενότερη και η συνάντηση σε απόσταση αναπνοής .
Τι ειδύλλια πλέχτηκαν τέτοιες ημέρες δεν λέγεται .
Βέβαια το θρησκευτικό έμπαινε για λίγο στην άκρη κι ο έρωτας μέσα από τις μυρωδιές των ανθισμένων κήπων της γειτονιάς οι πασχαλιές και τα γιασεμιά ανέβαζαν στη ύψη την ερωτική επιθυμία των νέων και το
΄΄ Ω γλυκύ μου έαρ ‘’ και το ΄΄ Χριστός Ανέστη ΄΄ έμπαιναν για λίγο στην άκρη μια και το Έαρ επηρέαζε ιδιαίτερα τους νέους ….
Μια φωτογραφία που έσωσα από τη εποχή εκείνη την περίοδο της μεγάλης εβδομάδας στην οδό Αγίας Τριάδας είναι και αυτή .
Η παρέα με τις λαμπάδες πιθανότατα αναστάσιμες γιατί τις βλέπω λεύκες ,
φωτογραφίζεται από το φωτογράφο της γειτονιάς τον περίφημο Τάκη που διατηρούσε φωτογραφείο εκεί κοντά .
Εποχές αξέχαστης αθωότητας που δεν ξανάρχονται …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου