Ξανα βλέποντας δυο χρόνια μετά τις υπέροχες φωτογραφίες της περιοχής της παλιάς ιχθυόσκαλας της Σαλαμίνας στην προέκταση της Μ. Μπότσαρη και της λαϊκής που γινόταν δίπλα στην αλάνα απέναντι από το κτίριο του ΕΕΣ ιδιοκτησίας πλέον Ιβάν Σαββίδη , αισθάνομαι θαρρείς τον αέρα και την μυρωδιά της περιοχής από τα ψάρια και τα ξεραμένα φύκια με την έντονη μυρωδιά τους .
Εκεί ακριβώς υπάρχει σήμερα σχολείο και πολυκατοικίες τεράστιες πανύψηλες , άχαρες , σε αντίθεση με τα νεοκλασικά , τα διώροφα και μονώροφα με κεραμίδια , τις ψαρόβαρκες , τα καΐκια , τους ψαράδες με τις φωνές τους και τις ακόμη δυνατότερες φωνές των εμπόρων , που μέσα από το τεράστιο παραθαλάσσιο υπόστεγο της ιχθυόσκαλας , προσπαθούσαν να πουλήσουν όσο γινόταν ακριβότερα τα ψάρια που δημοπρατούσαν σε λιανεμπόρους .
Φοβερή εμπειρία ήταν για μένα η διαδικασία , την είχα παρακολουθήσει αρκετές φορείς μαθητής γυμνασίου , βοηθώντας τον Ιωακείμ η Γιακείμ όπως τον ήξερε όλη η αγορά της πόλης , τον πλανόδιο έμπορο των ψαράδων και των εργατών θάλασσας και της ιχθυόσκαλας .
Μόλις έφτανε το καΐκι και έδενε στην σκάλα , με μιά εκπληκτική ταχύτητα οι εργάτες του καϊκιού έβγαζαν έξω τις ψαροκασέλας τις στοίβαζαν στο κέντρο της μεγάλης κεντρικής αίθουσας με σειρά .
Οι σαρδέλες με τις σαρδέλες , τα σαβρίδια με τα σαβρίδια , τα μπαρμπούνια με τα μπαρμπούνια .
Οι ψαροκασέλας είχαν προηγουμένως ετοιμαστεί επάνω στο καΐκι πλησιάζοντας στην Σαλαμίνα και ήταν πανέτοιμες ταχτοποιημένες με τα κομμάτια πάγου επάνω για την δημοπρασία που θα επακολουθούσε .
Υπήρχε ειδικό γραφείο στο πλάι κανονική υπηρεσία δηλαδή που διενεργούσε τις δημοπρασίες.
Ερχόταν ο ειδικός εκφωνητής , τελάλης , και αναλάμβανε αμέσως υπηρεσία .
Προηγουμένως είχαν ήδη πλησιάσει οι χονδρέμποροι που θα αγόραζαν συνήθως ολόκληρη την ψαριά , όλες τις ψαροκασέλας με τις σαρδέλες , η τα σαβρίδια και σκάλιζαν τις ψαροκασέλας κάτω από τον πάγο να δουν το εμπόρευμα και να είναι έτοιμοι να δώσουν την τιμή που πίστευαν ότι έπρεπε να χτυπήσουν στην δημοπρασία .
Η γραφειοκρατική διαδικασία με το γραφείο της ιχθυόσκαλας τελείωνε ταχύτατα , η δημοπρασία έπρεπε να αρχίσει άμεσα , φρέσκα ψάρια ήταν αυτά , εμπόρευμα ευαίσθητο .
Ο τελάλης έχοντας γύρω του του χονδρέμπορους ξεκινούσε με την αρχική τιμή
- Σαβρίδια 20 κασέλες 5 δραχμές η οκά ....
- 6 δραχμές δίνω ο διπλανός χονδρέμπορος αμέσως .
- 7 δραχμές η οκά ο διπλανός
- 2 τάλιρα ο παραδιπλανός ...
Έτσι η δημοπρασία κατέληγε σε κάποιον που έτρεχε στο γραφείο πλήρωνε αμέσως , δίνοντας προηγουμένως εντολή στους εργάτες του να φορτώσουν τα ψάρια στη καρότσα του φορτηγού , που περίμενε με αναμμένη την μηχανή για να αναχωρήσουν γρήγορα γρήγορα για την αγορά Μοδιάνο , που συνήθως είχαν την έδρα τους τα τεράστια ξύλινα ψυγεία τους , με τις τεράστιες παγοκολόνες μέσα .
Ηλεκτρικά ψυγεία ακόμη δεν είχαν τα μαγαζιά , ο πάγος έκανε περίφημα την δουλειά τους και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να την κάνει εξ ίσου καλά .
Εν τω μεταξύ λίγο πριν αναχωρήσει το φορτηγό γινόταν και οι πρώτες αγοραπωλησίες στους λιανοπωλητές , αυτούς με τα στρόγγυλα σαν τεράστια ξύλινα ταψιά , αυτά που φαίνονται στις φωτογραφίες που θα πουλούσαν στις γύρω γειτονιές τα ¨ φρέσκα ψάρια ¨ που μόλις έφτασαν στην Σαλαμίνα .
Φυσικά η τιμή είχε ήδη ανέβει από αυτή που αγόρασε πριν λίγα λεπτά τα ψάρια στην δημοπρασία ο χονδρέμπορος , που αμέσως μετά ξανανέβαινε προσθέτοντας και το δικό του κέρδος ο λιανοπωλητές της γειτονιάς .
Αυτό είναι το εμπόριο .
Εγώ πιτσιρικάς παρακολουθούσα την διαδικασία της δημοπρασίας , ενώ παράλληλα βοηθούσα τον κοντόχοντρο σγουρομάλλη μικρέμπορο νεωτερισμών και ειδών χρησίμων για τους ψαράδες το πασίγνωστο Γιακείμ να κρατάει το πολύ παχύ τεφτέρι του με τα βερεσέδια και τις δόσεις που αγόραζαν τις μάλλινες χοντρές φανέλες τους , τις ψηλές λαστιχένιες μπότες , τις μάλλινες χοντρές κάλτσες κατάλληλες για την υγρασία του νυχτερινού ψαρέματος χειμώνα στα ανοιχτά του Θερμαϊκού και τα υπέροχα ναυτικά παραδοσιακά μαύρα καπέλα με τα σειρήτια και τους χονδρούς λευκούς σκούφους των εργατών των ψαροκάικων .
Αν δεν είχαμε κάτι μαζί μας έτρεχα με το μηχανάκι ένα 50 ράκι Γερμανικό Ζούνταπ γρήγορα γρήγορα στην Σπάρτης στην Αγία Τριάδα όπου το σπίτι αποθήκη , μαγαζί φυσικά δεν υπήρχε , έπαιρνα το εμπόρευμα καμαρωτός καμαρωτός έκοβα και μια βόλτα στη Ιταλίας να κάνω το κομμάτι μου στο κορίτσι και γρήγορα στο Γιακείμ που περίμενε με τον πελάτη .
Αυτά γινόταν πριν μερικές δεκαετίες εκεί στην Μπότσαρη χαμηλά εκεί που τελειώνουν οι πολυκατοικίες κι αρχίζει το πάρκο όπου έσκαγαν τα κύματα του Θερμαϊκού ...
Αναμνήσεις ...
Σκέφτηκα πριν τα γράψω όλα αυτά , ποιόν να ενδιαφέρουν όλα αυτά ...
Ίσως τους συνομηλίκους μου , αλλά ίσως και μερικούς νεαρότερους με ευαισθησίες λάτρεις της παλιάς Θεσσαλονίκης ...
Μόνο γι αυτούς ίσως και για μερικούς άλλους που δεν μπορώ να φανταστώ ποιούς άξιζε τον κόπο να σκαλίσω την μνήμη μου και να σας τα μεταφέρω όλα αυτά ...
Εκεί ακριβώς υπάρχει σήμερα σχολείο και πολυκατοικίες τεράστιες πανύψηλες , άχαρες , σε αντίθεση με τα νεοκλασικά , τα διώροφα και μονώροφα με κεραμίδια , τις ψαρόβαρκες , τα καΐκια , τους ψαράδες με τις φωνές τους και τις ακόμη δυνατότερες φωνές των εμπόρων , που μέσα από το τεράστιο παραθαλάσσιο υπόστεγο της ιχθυόσκαλας , προσπαθούσαν να πουλήσουν όσο γινόταν ακριβότερα τα ψάρια που δημοπρατούσαν σε λιανεμπόρους .
Φοβερή εμπειρία ήταν για μένα η διαδικασία , την είχα παρακολουθήσει αρκετές φορείς μαθητής γυμνασίου , βοηθώντας τον Ιωακείμ η Γιακείμ όπως τον ήξερε όλη η αγορά της πόλης , τον πλανόδιο έμπορο των ψαράδων και των εργατών θάλασσας και της ιχθυόσκαλας .
Μόλις έφτανε το καΐκι και έδενε στην σκάλα , με μιά εκπληκτική ταχύτητα οι εργάτες του καϊκιού έβγαζαν έξω τις ψαροκασέλας τις στοίβαζαν στο κέντρο της μεγάλης κεντρικής αίθουσας με σειρά .
Οι σαρδέλες με τις σαρδέλες , τα σαβρίδια με τα σαβρίδια , τα μπαρμπούνια με τα μπαρμπούνια .
Οι ψαροκασέλας είχαν προηγουμένως ετοιμαστεί επάνω στο καΐκι πλησιάζοντας στην Σαλαμίνα και ήταν πανέτοιμες ταχτοποιημένες με τα κομμάτια πάγου επάνω για την δημοπρασία που θα επακολουθούσε .
Υπήρχε ειδικό γραφείο στο πλάι κανονική υπηρεσία δηλαδή που διενεργούσε τις δημοπρασίες.
Ερχόταν ο ειδικός εκφωνητής , τελάλης , και αναλάμβανε αμέσως υπηρεσία .
Προηγουμένως είχαν ήδη πλησιάσει οι χονδρέμποροι που θα αγόραζαν συνήθως ολόκληρη την ψαριά , όλες τις ψαροκασέλας με τις σαρδέλες , η τα σαβρίδια και σκάλιζαν τις ψαροκασέλας κάτω από τον πάγο να δουν το εμπόρευμα και να είναι έτοιμοι να δώσουν την τιμή που πίστευαν ότι έπρεπε να χτυπήσουν στην δημοπρασία .
Η γραφειοκρατική διαδικασία με το γραφείο της ιχθυόσκαλας τελείωνε ταχύτατα , η δημοπρασία έπρεπε να αρχίσει άμεσα , φρέσκα ψάρια ήταν αυτά , εμπόρευμα ευαίσθητο .
Ο τελάλης έχοντας γύρω του του χονδρέμπορους ξεκινούσε με την αρχική τιμή
- Σαβρίδια 20 κασέλες 5 δραχμές η οκά ....
- 6 δραχμές δίνω ο διπλανός χονδρέμπορος αμέσως .
- 7 δραχμές η οκά ο διπλανός
- 2 τάλιρα ο παραδιπλανός ...
Έτσι η δημοπρασία κατέληγε σε κάποιον που έτρεχε στο γραφείο πλήρωνε αμέσως , δίνοντας προηγουμένως εντολή στους εργάτες του να φορτώσουν τα ψάρια στη καρότσα του φορτηγού , που περίμενε με αναμμένη την μηχανή για να αναχωρήσουν γρήγορα γρήγορα για την αγορά Μοδιάνο , που συνήθως είχαν την έδρα τους τα τεράστια ξύλινα ψυγεία τους , με τις τεράστιες παγοκολόνες μέσα .
Ηλεκτρικά ψυγεία ακόμη δεν είχαν τα μαγαζιά , ο πάγος έκανε περίφημα την δουλειά τους και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να την κάνει εξ ίσου καλά .
Εν τω μεταξύ λίγο πριν αναχωρήσει το φορτηγό γινόταν και οι πρώτες αγοραπωλησίες στους λιανοπωλητές , αυτούς με τα στρόγγυλα σαν τεράστια ξύλινα ταψιά , αυτά που φαίνονται στις φωτογραφίες που θα πουλούσαν στις γύρω γειτονιές τα ¨ φρέσκα ψάρια ¨ που μόλις έφτασαν στην Σαλαμίνα .
Φυσικά η τιμή είχε ήδη ανέβει από αυτή που αγόρασε πριν λίγα λεπτά τα ψάρια στην δημοπρασία ο χονδρέμπορος , που αμέσως μετά ξανανέβαινε προσθέτοντας και το δικό του κέρδος ο λιανοπωλητές της γειτονιάς .
Αυτό είναι το εμπόριο .
Εγώ πιτσιρικάς παρακολουθούσα την διαδικασία της δημοπρασίας , ενώ παράλληλα βοηθούσα τον κοντόχοντρο σγουρομάλλη μικρέμπορο νεωτερισμών και ειδών χρησίμων για τους ψαράδες το πασίγνωστο Γιακείμ να κρατάει το πολύ παχύ τεφτέρι του με τα βερεσέδια και τις δόσεις που αγόραζαν τις μάλλινες χοντρές φανέλες τους , τις ψηλές λαστιχένιες μπότες , τις μάλλινες χοντρές κάλτσες κατάλληλες για την υγρασία του νυχτερινού ψαρέματος χειμώνα στα ανοιχτά του Θερμαϊκού και τα υπέροχα ναυτικά παραδοσιακά μαύρα καπέλα με τα σειρήτια και τους χονδρούς λευκούς σκούφους των εργατών των ψαροκάικων .
Αν δεν είχαμε κάτι μαζί μας έτρεχα με το μηχανάκι ένα 50 ράκι Γερμανικό Ζούνταπ γρήγορα γρήγορα στην Σπάρτης στην Αγία Τριάδα όπου το σπίτι αποθήκη , μαγαζί φυσικά δεν υπήρχε , έπαιρνα το εμπόρευμα καμαρωτός καμαρωτός έκοβα και μια βόλτα στη Ιταλίας να κάνω το κομμάτι μου στο κορίτσι και γρήγορα στο Γιακείμ που περίμενε με τον πελάτη .
Αυτά γινόταν πριν μερικές δεκαετίες εκεί στην Μπότσαρη χαμηλά εκεί που τελειώνουν οι πολυκατοικίες κι αρχίζει το πάρκο όπου έσκαγαν τα κύματα του Θερμαϊκού ...
Αναμνήσεις ...
Σκέφτηκα πριν τα γράψω όλα αυτά , ποιόν να ενδιαφέρουν όλα αυτά ...
Ίσως τους συνομηλίκους μου , αλλά ίσως και μερικούς νεαρότερους με ευαισθησίες λάτρεις της παλιάς Θεσσαλονίκης ...
Μόνο γι αυτούς ίσως και για μερικούς άλλους που δεν μπορώ να φανταστώ ποιούς άξιζε τον κόπο να σκαλίσω την μνήμη μου και να σας τα μεταφέρω όλα αυτά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου