2014_02_27 ΤΟ ΛΙΜΑΝΑΚΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ
Σε μιά άλλη σελίδα στην '' Άγνωστη Θεσσαλονίκη '' ανέφερα ένα γεγονός που συνέβη κοντά στο σχολείο μας στην γειτονιά μας και θεώρησα ότι θα έπρεπε να το γράψω κι εδώ μήπως και κανείς το θυμάται .
Κάτω από αυτήν την φωτογραφία ειπώθηκαν πολλά και εγώ συμπλήρωσα ...
Κάτω από αυτήν την φωτογραφία ειπώθηκαν πολλά και εγώ συμπλήρωσα ...
" Ο ´´ λιμένας ´´ όπως ονομάζεται στο κείμενο ήταν μάλλον το λιμανάκι των παιδικών μας χρόνων .
Ήταν γεμάτο βάρκες ερασιτεχνών και επαγγελματιών ψαράδων και λίγο μεγαλύτερων καϊκιών .
Υπήρχε ένας μικρός λιμενοβραχίονας από μπλόκια μπετόν όχι τα τεράστια που έφεραν μετά όταν άρχισε το μεγάλο μπάζωμα .
Επάνω στον μικρό αυτό λιμενοβραχίονα ήταν δεμένα τα δύο πολεμικά που με τις μηχανές τους σε ρόλο ηλεκτρογεννήτριες ενίσχυαν το ηλεκτρικό δίκτυο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης μια και το υπάρχον εργοστάσιο δεν επαρκούσε .
Όταν το 1957 ανέλαβε τον ηλεκτροφωτισμό τη χώρας και της Θεσσαλονίκης η ΔΕΗ συνδέθηκε η πόλη με το εθνικό δίκτυο και έτσι το εργοστάσιο έκλεισε κατεδαφίστηκε και τα πολεμικά ρυμουλκήθηκαν και άφησαν τον λιμενοβραχίονα άδειο.
Τότε συνέβη ένα γεγονός που το θυμάμαι έντονα .
Όλοι σε εκείνη την γειτονιά και λόγω πραγματικής ανάγκης , είμασταν λίγο πολύ ψαράδες ερασιτέχνες .
Υπήρχε πάρα πολύ ψάρι στον Θερμαϊκό και εκεί πάρα πολλά κεφαλόπουλα που συνηθίζουν να ζούνε κοντά στα λιμάνια .
Ο ελλιμενισμός των μεγάλων πολεμικών πλοίων που για χρόνια ήταν ακίνητα εκεί ήταν ένα θαυμάσιο μέρος για να κάνουν φωλιές .
Αναστατώθηκαν τότε με την μετακίνηση τους τόσο πολύ τα κεφαλόπουλα ώστε έντρομα πηδούσαν έξω από το νερό κατά χιλιάδες .
Εκείνη η μέρα ήταν η τυχερή μέρα όσων ερασιτεχνών η επαγγελματιών ψαράδων έτυχε να βρίσκονται εκεί .
Δεν χρειαζόταν μπετονιές με δόλωμα αλλά μόνο απόχες ,
ακόμη και με τα χέρια μάζευαν τα κεφαλόπουλα .
Σωστό πανηγύρι ...
Μετά μερικά χρόνια ήρθε το μεγάλο μπάζωμα φυσικά τέτοιες εικόνες δεν θα ξαναδούμε στην πόλη ...
Το τσιμέντο νεκρώνει τα πάντα ... "
Ήταν γεμάτο βάρκες ερασιτεχνών και επαγγελματιών ψαράδων και λίγο μεγαλύτερων καϊκιών .
Υπήρχε ένας μικρός λιμενοβραχίονας από μπλόκια μπετόν όχι τα τεράστια που έφεραν μετά όταν άρχισε το μεγάλο μπάζωμα .
Επάνω στον μικρό αυτό λιμενοβραχίονα ήταν δεμένα τα δύο πολεμικά που με τις μηχανές τους σε ρόλο ηλεκτρογεννήτριες ενίσχυαν το ηλεκτρικό δίκτυο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης μια και το υπάρχον εργοστάσιο δεν επαρκούσε .
Όταν το 1957 ανέλαβε τον ηλεκτροφωτισμό τη χώρας και της Θεσσαλονίκης η ΔΕΗ συνδέθηκε η πόλη με το εθνικό δίκτυο και έτσι το εργοστάσιο έκλεισε κατεδαφίστηκε και τα πολεμικά ρυμουλκήθηκαν και άφησαν τον λιμενοβραχίονα άδειο.
Τότε συνέβη ένα γεγονός που το θυμάμαι έντονα .
Όλοι σε εκείνη την γειτονιά και λόγω πραγματικής ανάγκης , είμασταν λίγο πολύ ψαράδες ερασιτέχνες .
Υπήρχε πάρα πολύ ψάρι στον Θερμαϊκό και εκεί πάρα πολλά κεφαλόπουλα που συνηθίζουν να ζούνε κοντά στα λιμάνια .
Ο ελλιμενισμός των μεγάλων πολεμικών πλοίων που για χρόνια ήταν ακίνητα εκεί ήταν ένα θαυμάσιο μέρος για να κάνουν φωλιές .
Αναστατώθηκαν τότε με την μετακίνηση τους τόσο πολύ τα κεφαλόπουλα ώστε έντρομα πηδούσαν έξω από το νερό κατά χιλιάδες .
Εκείνη η μέρα ήταν η τυχερή μέρα όσων ερασιτεχνών η επαγγελματιών ψαράδων έτυχε να βρίσκονται εκεί .
Δεν χρειαζόταν μπετονιές με δόλωμα αλλά μόνο απόχες ,
ακόμη και με τα χέρια μάζευαν τα κεφαλόπουλα .
Σωστό πανηγύρι ...
Μετά μερικά χρόνια ήρθε το μεγάλο μπάζωμα φυσικά τέτοιες εικόνες δεν θα ξαναδούμε στην πόλη ...
Το τσιμέντο νεκρώνει τα πάντα ... "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου