2018_10_07 ΣΑΛΑΜΙΝΑ Η ΙΧΘΥΌΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  2018_10_07 ΣΑΛΑΜΙΝΑ Η ΙΧΘΥΌΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 · 

Η ιχθυόσκαλα Θεσσαλονίκης με μοντέρνο πλέον εξοπλισμό λειτουργεί στην Μηχανιώνα εδώ και πολλά χρόνια .
Όμως η ανάμνηση της παλιάς Σαλαμίνας στην παραθαλάσσια πριν το μεγάλο μπάζωμα απόληξη της Μπότσαρη , σε όσους την έζησαν παραμένει έντονη .
Μιά φωτογραφία χρειάστηκε να αναρτηθεί και οι αναμνήσεις φούντωσαν ...

2018_10_07 ΣΑΛΑΜΙΝΑ Η ΙΧΘΥΌΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ξαναβλέποντας δυο χρόνια μετά τις υπέροχες φωτογραφίες της περιοχής της παλιάς ιχθυόσκαλας της Σαλαμίνας στην προέκταση της Μ. Μπότσαρη και της λαϊκής που γινόταν δίπλα στην αλάνα απέναντι από το κτίριο του ΕΕΣ ιδιοκτησίας πλέον Ιβάν Σαββίδη , αισθάνομαι θαρρείς τον αέρα και την μυρωδιά της περιοχής από τα ψάρια και τα ξεραμένα φύκια με την έντονη μυρωδιά τους .

Εκεί ακριβώς υπάρχει σήμερα σχολείο και πολυκατοικίες τεράστιες πανύψηλες , άχαρες , σε αντίθεση με τα νεοκλασικά , τα διώροφα και μονώροφα με κεραμίδια , τις ψαρόβαρκες , τα καΐκια , τους ψαράδες με τις φωνές τους και τις ακόμη δυνατότερες φωνές των εμπόρων , που μέσα από το τεράστιο παραθαλάσσιο υπόστεγο της ιχθυόσκαλας , προσπαθούσαν να πουλήσουν όσο γινόταν ακριβότερα τα ψάρια που δημοπρατούσαν σε λιανεμπόρους .

Φοβερή εμπειρία ήταν για μένα η διαδικασία , την είχα παρακολουθήσει αρκετές φορείς μαθητής γυμνασίου , βοηθώντας τον Ιωακείμ η Γιακείμ όπως τον ήξερε όλη η αγορά της πόλης , τον πλανόδιο έμπορο των ψαράδων και των εργατών θάλασσας και της ιχθυόσκαλας .

Μόλις έφτανε το καΐκι και έδενε στην σκάλα , με μιά εκπληκτική ταχύτητα οι εργάτες του καϊκιού έβγαζαν έξω τις ψαροκασέλας τις στοίβαζαν στο κέντρο της μεγάλης κεντρικής αίθουσας με σειρά .

Οι σαρδέλες με τις σαρδέλες , τα σαβρίδια με τα σαβρίδια , τα μπαρμπούνια με τα μπαρμπούνια .

Οι ψαροκασέλας είχαν προηγουμένως ετοιμαστεί επάνω στο καΐκι πλησιάζοντας στην Σαλαμίνα και ήταν πανέτοιμες ταχτοποιημένες με τα κομμάτια πάγου επάνω για την δημοπρασία που θα επακολουθούσε .

Υπήρχε ειδικό γραφείο στο πλάι κανονική υπηρεσία δηλαδή που διενεργούσε τις δημοπρασίες.

Ερχόταν ο ειδικός εκφωνητής , τελάλης , και αναλάμβανε αμέσως υπηρεσία .

Προηγουμένως είχαν ήδη πλησιάσει οι χονδρέμποροι που θα αγόραζαν συνήθως ολόκληρη την ψαριά , όλες τις ψαροκασέλας με τις σαρδέλες , η τα σαβρίδια και σκάλιζαν τις ψαροκασέλας κάτω από τον πάγο να δουν το εμπόρευμα και να είναι έτοιμοι να δώσουν την τιμή που πίστευαν ότι έπρεπε να χτυπήσουν στην δημοπρασία .

Η γραφειοκρατική διαδικασία με το γραφείο της ιχθυόσκαλας τελείωνε ταχύτατα , η δημοπρασία έπρεπε να αρχίσει άμεσα , φρέσκα ψάρια ήταν αυτά , εμπόρευμα ευαίσθητο .

Ο τελάλης έχοντας γύρω του του χονδρέμπορους ξεκινούσε με την αρχική τιμή

- Σαβρίδια 20 κασέλες 5 δραχμές η οκά ....

- 6 δραχμές δίνω ο διπλανός χονδρέμπορος αμέσως .

- 7 δραχμές η οκά ο διπλανός

- 2 τάλιρα ο παραδιπλανός ...

Έτσι η δημοπρασία κατέληγε σε κάποιον που έτρεχε στο γραφείο πλήρωνε αμέσως , δίνοντας προηγουμένως εντολή στους εργάτες του να φορτώσουν τα ψάρια στη καρότσα του φορτηγού , που περίμενε με αναμμένη την μηχανή για να αναχωρήσουν γρήγορα γρήγορα για την αγορά Μοδιάνο , που συνήθως είχαν την έδρα τους τα τεράστια ξύλινα ψυγεία τους , με τις τεράστιες παγοκολόνες μέσα .

Ηλεκτρικά ψυγεία ακόμη δεν είχαν τα μαγαζιά , ο πάγος έκανε περίφημα την δουλειά τους και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να την κάνει εξ ίσου καλά .

Εν τω μεταξύ λίγο πριν αναχωρήσει το φορτηγό γινόταν και οι πρώτες αγοραπωλησίες στους λιανοπωλητές , αυτούς με τα στρόγγυλα σαν τεράστια ξύλινα ταψιά , αυτά που φαίνονται στις φωτογραφίες που θα πουλούσαν στις γύρω γειτονιές τα ¨ φρέσκα ψάρια ¨ που μόλις έφτασαν στην Σαλαμίνα .

Φυσικά η τιμή είχε ήδη ανέβει από αυτή που αγόρασε πριν λίγα λεπτά τα ψάρια στην δημοπρασία ο χονδρέμπορος , που αμέσως μετά ξανανέβαινε προσθέτοντας και το δικό του κέρδος ο λιανοπωλητές της γειτονιάς .

Αυτό είναι το εμπόριο .

Εγώ πιτσιρικάς παρακολουθούσα την διαδικασία της δημοπρασίας , ενώ παράλληλα βοηθούσα τον κοντόχοντρο σγουρομάλλη μικρέμπορο νεωτερισμών και ειδών χρησίμων για τους ψαράδες το πασίγνωστο Γιακείμ να κρατάει το πολύ παχύ τεφτέρι του με τα βερεσέδια και τις δόσεις που αγόραζαν τις μάλλινες χοντρές φανέλες τους , τις ψηλές λαστιχένιες μπότες , τις μάλλινες χοντρές κάλτσες κατάλληλες για την υγρασία του νυχτερινού ψαρέματος χειμώνα στα ανοιχτά του Θερμαϊκού και τα υπέροχα ναυτικά παραδοσιακά μαύρα καπέλα με τα σειρήτια και τους χονδρούς λευκούς σκούφους των εργατών των ψαροκάικων .

Αν δεν είχαμε κάτι μαζί μας έτρεχα με το μηχανάκι ένα 50 ράκι Γερμανικό Ζούνταπ γρήγορα γρήγορα στην Σπάρτης στην Αγία Τριάδα όπου το σπίτι αποθήκη , μαγαζί φυσικά δεν υπήρχε , έπαιρνα το εμπόρευμα καμαρωτός καμαρωτός έκοβα και μια βόλτα στη Ιταλίας να κάνω το κομμάτι μου στο κορίτσι και γρήγορα στο Γιακείμ που περίμενε με τον πελάτη .

Αυτά γινόταν πριν μερικές δεκαετίες εκεί στην Μπότσαρη χαμηλά εκεί που τελειώνουν οι πολυκατοικίες κι αρχίζει το πάρκο όπου έσκαγαν τα κύματα του Θερμαϊκού ...

Αναμνήσεις ...

Σκέφτηκα πριν τα γράψω όλα αυτά , ποιόν να ενδιαφέρουν όλα αυτά ...

Ίσως τους συνομηλίκους μου , αλλά ίσως και μερικούς νεαρότερους με ευαισθησίες λάτρεις της παλιάς Θεσσαλονίκης ...

Μόνο γι αυτούς ίσως και για μερικούς άλλους που δεν μπορώ να φανταστώ ποιούς άξιζε τον κόπο να σκαλίσω την μνήμη μου και να σας τα μεταφέρω όλα αυτά ...

2020_04_03 Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΧΩΝ

2020_04_03 Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΧΩΝ 
https://www.facebook.com/jim.kots.1/videos/618645598270129/


Με την βοήθεια σε κείμενα καί τεχνική επιμέλεια του GEORGE KOTSIDIS. Η γενιά μου είχε την τύχη να δει την περίφημη λεωφόρο των εξοχών , δηλαδή την Βασιλέως Γεωργίου και την συνέχειά της την Λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας σε όλο της το μεγαλείο , με όλα εκείνα τα αρχοντικά που την έκαναν ξεχωριστή .
Η απληστία των ανθρώπων και άσχετοι πολιτικοί με νόμους που προσδίδοντας τεράστια υπεραξία στην γη , ανάγκασαν τους ιδιοκτήτες τους να τα παραδώσουν βορά στους εργολάβους και στο εφήμερο κέρδος και σε συνδυασμό με τα μπάζωμα της δαντελωτής παραλίας του Θερμαϊκού που έβρεχε τις αυλές των παραλιακών από αυτά , κατέστρεψε ανεπιστρεπτί όλη αυτή την ομορφιά .
Είχα την τύχη να γράψω σε παλιά βιντεοκασέτα VHS μια εκπομπή της ΕΤ3 βασισμένη σε ένα φιλμ ερασιτεχνικό αρχές δεκαετίας 60 αρχές 70 του γιατρού Μαρίνου Χαραλάμπους με το παπιγιόν με θέμα την περιοχή των εξοχών της Θεσσαλονίκης .Μετά από μια επεξεργασία που δεν ήταν και η καλύτερη λόγω ελλείψεως μέσων την ανεβάζω περιγράφοντας όσο μπορώ καλύτερα ότι βλέπω .
Το φίλμ αρχίζει από την διασταύρωση της Βασ. Γεωργίου με την οδό Ευζώνων .
Την δείχνει και προς την θάλασσα και προς τα πάνω .
Συνεχίζει με την Βασ. Γεωργίου μέχρι την οδό Σαρανταπόρου και την δείχνει δεξιά και αριστερά .
Φαίνεται το σπίτι με τα αγάλματα αριστερά ανεβαίνοντας την Σαρανταπόρου μέχρι και η μητέρα ενός φίλου μας που σκουπίζει τον δρόμο , εκεί στο γυμναστήριο του Αντάλ που ήταν προπονητής στίβου .
Στην συνέχει στην Β. Γεωργίου τα κτίρια που έχτισε ο Αριγκόνι 4 ή 5 δίπλα δίπλα νομίζω .
Μετά το σπίτι του Λεονταρίδη με τα τριαντάφυλλα στην αυλή δίπλα στον κινηματογράφο Απόλλωνα και δίπλα του το σπίτι του καθηγητή της ιατρικής Καρόλου Αλεξανδρίδη .
Στην συνέχεια μας πηγαίνει στην Παρασκευοπούλου όπου φαίνεται το σπίτι του καπνεμπόρου Μιχαηλίδη που υπάρχει και σήμερα .
Δίπλα και αριστερά με την καπνοδόχο το σπίτι του Τσιγγιρίδη σήμερα πάρκο .
Το Ιταλικό προξενείο και αριστερά του το επιβλητικό σπίτι των Αδελφών Γεωργιάδη ιδιοκτητών της ΦΙΞ , που εμείς τότε πιτσιρικάδες το λέγαμε σπίτι του Δράκουλα λόγω της πυκνής βλάστησης .
Αμέσως μετά το νεοκλασικό της Λέσχη του ΑΡΗ με το γήπεδο Μπάσκετ και τα κολυμβητήρια.
Μετά η Ν.Δ.Β.Ε η πρώην οικία Τορνεβούκα και η Μέλισσα .
Εδώ το φιλμ επιστρέφει πίσω στο Φάληρο με το φανάρι της Παρασκευοπούλου , την Ένωση Επιπλοποιών και στο βάθος φαίνεται η παραλιακή λεωφόρος εν λειτουργία με ένα αυτοκίνητο εν κινήσει .
Αμέσως μετά εμφανίζεται ο γιατρός Μαρίνος Χαραλάμπους με το παπιγιόν του που περιγράφει γλαφυρά την περιοχή των εξοχών .
Το φιλμ που βλέπουμε νομίζω είναι δικό του.
Στην συνέχεια επιστροφή πίσω στην πάροδο Λύτρα τώρα Ναπ. Ζέρβα .
Εδώ αλλάζει πάλι φορά και βλέπουμε το Ιταλικό καπνομάγαζο , τώρα ινστιτούτο Ιταλικής γλώσσας και την οδό Μισδραχί με την ομώνυμη στάση πλημμυρισμένη στο φως.
Δεξιά το λευκό κτίριο με τα πεύκα είναι τώρα το Ξενοδοχείο Βασίλισσα Όλγα .
Στην συνέχεια της ταινίας βλέπουμε την διασταύρωση της Θ. Σοφούλη προς Καραμπουρνάκι και την Εθνικής Αντιστάσεως προς την κατεύθυνση Βότση .
Μετά την γωνία της 25ης Μαρτίου βλέπουμε την οικοδόμηση της πολυκατοικίας του Κολοσσαίον .
Επιστροφή και πάλι προς την Βίλα Μπιάνκα και το Ντεπό των Τραμ ‘
Το ρέμα με τα σπιτάκια , την αγορά που υπήρχε απέναντι με μανάβικα ψαράδικα μπακάλικα.
Επιστρέφει και πάλι στην Κοσμά του Αιτωλού και στην Βίλα Μπενρουμπή. Πρώτη φορά την βλέπουμε σε έγχρωμο φιλμ τις λεπτομέρειες της κατασκευής της .
Κατόπιν την περιοχή της Αναλήψεως , απέναντι την κατεδάφιση του σπιτιού του Αριστείδη Λεβή στην Βασ. Όλγας 104 με Γεωργάκη και τελειώνει στην πλαζ Τάμαριξ με τα υπέροχα σπίτια της.
Αυτά από μένα , παρακαλώ όσους θέλουν να βοηθήσουν να συμπληρώσουν ότι νομίζουν γράφοντας την γνώμη τους …

2014_05_13 ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣ . ΓΕΩΡΓΙΟΥ

2014_05_13 ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣ . ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η αγαπημένη μου παλιά γειτονιά που γεννήθηκα και μεγάλωσα ...
Ξεφυλλίζοντας το υπέροχο άλμπουμ του Μέγα με τις φωτογραφίες του Λυκίδη βρήκα μία άλλη φωτογραφία που δεν την είχα ξαναδεί .
Το μνημείο του δολοφονημένου Βασιλιά Γεωργίου στην παλιά μου γειτονιά όπως το θυμόμουν στην παλιά του θέση με πλάτη στην θάλασσα .
Σήμερα το έχουν μετακινήσει από την παλιά του θέση και έχουν καταργήσει τα περιμετρικά κάγκελά του .
Δεξιά του φαίνεται το υπέροχο νεοκλασικό του Καθηγητού Ιατρικής Αλεξανδρίδη με την ψηλή πέτρινη περίφραξη του .
Η περίφραξη κατέληγε στην θάλασσα με κολονάκια και καγκελάκι επάνω τους .
Υπήρχε και μια μεγάλη μαύρη μεταλλική πόρτα που την κρύβει το μνημείο .
Το μαγευτικό στην φωτογραφία είναι ότι 100 μέτρα από την Βασιλέως Γεωργίου άρχιζε η θάλασσα ο πανέμορφος Θερμαϊκός που μας δρόσιζε τα καλοκαίρια όπως φαίνεται από τους ανθρώπους που αγναντεύουν την θάλασσα και τον απολαμβάνουν .
Ακριβώς δίπλα στα αριστερά ήταν το Εξοχικό Καστέλα όπου με μια γκαζόζα άφηνες τα ρούχα σου στο τραπεζάκι και κολυμπούσες σε μια πολύ καθαρή θάλασσα .
Όλα τα παραλιακά σπίτια σχεδόν της περιοχής είχαν την δική τους ξύλινη σκάλα όπου είχαν δεμένη την βαρκούλα τους .
Τότε η Θεσσαλονίκη ακόμη ήταν πόλη παραλιακή.
Η θάλασσα ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας .
Ιδιαίτερα για τα παιδιά και τους νέους της περιοχής που ήταν το μέρος που περνούσαν μεγάλο μέρος της ημέρας τους , μέρος των παιχνιδιών και δραστηριοτήτων τους .
Μπάνιο , ψάρεμα , βαρκάδα , βόλτα , έρωτας …
Στο περιμετρικό κάγκελο επάνω καμαρωτός καμαρωτός κι εγώ είμαι ανεβασμένος όρθιος στην αγκαλιά του νονού μου 2-3 χρόνων σε μια αγαπημένη ασπρόμαυρη φωτογραφία που μας έβγαλε πλανόδιος φωτογράφος …
Η φωτογραφία που ανεβάζω είναι « κλεμμένη » με το κινητό μου και δεν είναι και ότι καλύτερο μπορεί να φανεί .
Αν κανείς διαθέτει το άλμπουμ της πρώτης έκδοσης που ποιοτικά ήταν πολύ ανώτερη από την δεύτερη αν θέλει ας κάνει τον κόπο να την ανεβάσει .
Ανεβάζω μαζί με την φωτογραφία και το κείμενο που την συνοδεύει που από ότι λέει στο άλμπουμ γράφτηκε με την συμμετοχή του Ντίνου Χριστιανόπουλου …

2018_08_18 ΤΟ ΠΑΤΕ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ

2018_08_18 ΤΟ ΠΑΤΕ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ

Μεταφέρω στην σελίδα μου την υπέροχη φωτογραφία του κ. Χρήςτου Καββαδά με ένα μέρος από την παλιά μου γειτονιά από την σελίδα της Άγνωστης Θεσσαλονίκης μαζί και την περιγραφή της που έγραψα .
Ελπίζω να μη τον ενοχλήσει ...

Είναι εκπληκτική φωτογραφία !!!
Σπάνιο ντοκουμέντο !!!
Δείχνει σ όλο της το ´´μεγαλείο ´´ την αρχή της καταστροφής μιας πανέμορφης γειτονιάς της Θεσσαλονίκης .
Μερικές πολυκατοικίες έχουν ήδη χτιστεί πάνω στα ερείπια των παλιών διωρόφων , με τις αυλές , τα δένδρα ,τα λουλούδια .
Μερικά αντιστέκονται ακόμη .
Ο κινηματογράφος Απόλλων φαίνεται ολόκληρος σχεδόν .
Ο κινηματογράφος Πατέ φαίνεται μισογκρεμισμένος αλλά η τύχη του είχε προδιαγραφεί .
Επειδή το χτίσιμο της πολυκατοικίας που αργότερα στεγάστηκε το Ράδιο Σιτυ τραβήχτηκε λίγο ποιό μέσα από την παλιά οικοδομική γραμμή ,
οι κατασκευαστές άγνωστο για ποιο λόγο διατήρησαν τα όμορφα προπύλαιά του με τους δύο πύργους δεξιά κι αριστερά .
Η στέγη μισογκρεμισμένη και κάτω της φαίνεται το ζαχαροπλαστείο που στεγαζόταν μπροστά στο Πατέ .
Στην νέα οικοδομή φαίνονται οι αναμονές με τα σίδερα του μπετόν αρμέ από τα υποστυλώματα για τον επόμενο όροφο και η κάτω πλάκα που φαίνεται ότι μόλις είχε ριχτεί .
Δίπλα πιθανότατα το οικόπεδο της σχολής Κωνσταντινίδη και μπροστά τα κάγκελα ψηλότερα από τον δρόμο μια και υπήρχε υψομετρική διάφορα και ανέβαινε κανείς απο τις φαρδιές μαρμάρινες σκάλες στην εμπρός αυλή με το κυκλικό μαρμάρινο συντριβάνι .
Απέναντι η περίφραξη του παλιού Κυβερνείου όπου πιτσιρίκια εμείς στηνόμασταν να δούμε τους βασιλιάδες και τον σχεδόν συνομήλικό μας διάδοχο .
Είχαμε τόσο εξοικειωθεί με τις περίφημες πανάκριβες Ρολς Ρόυς που τους πηγαινοφέρναν στις τακτικές επισκέψεις τους στις επετείους της πόλης , σαν να ήταν κάποια αυτοκίνητα της σειράς της γειτονιάς .
Δίπλα το μνημείο το Γεωργίου Α ´ και παραδίπλα η βίλα του γιατρού καθηγητού Αλεξανδρίδη .
Αμέσως μετά η βίλα του Λεονταρίδη αντιπροσώπου της εταιρείας πετρελαιοειδών Castrol με την μεγάλη αυλή και τα τεράστια όμορφα τριαντάφυλλα .
Δίπλα ο κινηματογράφος Απόλλων .
Το Α ´ Γυμνάσιο Αρρένων με το παράρτημά του έχει εξαφανιστεί πίσω από την τεράστια πολυκατοικία .
Η αρχή της μεγάλης καταστροφής που συνεχίστηκε δυστυχώς και δεν άφησε τίποτε όρθιο στο διάβα της .
Το κέρδος από αυτη την καταστροφή ήταν μεγάλο για λίγους ,
οι πολλοί στριμώχθηκαν σε διαμερίσματα κουτιά
και σε μια νέα γειτονιά απρόσωπη , άχρωμη ...
Κρίμα ...

2019_07_18 ΡΟΔΟΣ ΛΙΝΔΟΣ

2019_07_18  ΡΟΔΟΣ ΛΙΝΔΟΣ

Τοποθεσία Acropolis, Lindos, Rhodes.

18 Ιουλίου 2019 · Λίνδος, · 

Η Λινδία Αθηνά

Συναντηθήκαμε το ‘ 95
ο έρωτάς μας κεραυνοβόλος
της υποσχέθηκα ότι θα ξανάρθω

Η Λινδία Αθηνά με περίμενε
ακουμπούσε στις δωρικές κολώνες
του μικρού ναού της

Αγνάντευε από το ύψος
του κατακόρυφου βράχου της
το απέραντο γαλάζιο
προς την Ελληνική Ανατολή
εκεί ψηλά στην Ακρόπολη της Λίνδου

Δεν ξέρω αν θα την ξαναδώ
δύσκολο το βλέπω
όμως είμαι σίγουρος
ότι αυτή θα είναι εκεί
όπως εδώ και 2.500 χρόνια
περιμένοντάς με .

1962_09_02 ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΚΘΕΤΟΥ 27ης ΔΕΘ

16 Σεπτεμβρίου 2018

1962_09_02   ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΚΘΕΤΟΥ 27ης ΔΕΘ

 Έτσι για να θυμηθούμε τα νιάτα μας ...

Το έψαχνα μέρες .
Το βρήκα μόλις σήμερα Κυριακή πρωί την τελευταία μέρα της 83ης Έκθεσης .
Πρόκειται για το ¨ ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΚΘΕΤΟΥ ¨ με την φωτογραφία μου που το 1962 χρησιμοποιούσα για την είσοδό μου στην 27η ΔΕΘ , μια και εργαζόμουν 2 - 23 /9/1962 στο περίπτερο της εταιρείας BARCO AE .
Βέβαια εκθέτης ήταν η BARCO AE αλλά φαίνεται έτσι εμφάνιζαν τους εργαζόμενους τους οι εκθέτες .
Εγώ όπως όλοι οι νέοι της εποχής μου στις τελευταίες τάξεις του τότε Γυμνασίου , σημερινού λυκείου , η και στα πρώτα χρόνια μετά , μέχρι να καταλήξουν σε κάποια ποιο μόνιμη δουλειά εργαζόταν στην έκθεση .
Ήταν δε πολύ μεγάλη χαρά και τιμή να έχεις αυτό το προνόμιο .
Ήσουν κι εσύ κάτι στο σπουδαίο σ αυτό πανηγύρι της πόλης σου . Έκανες πολλές γνωριμίες νέων φίλων αγοριών και κοριτσιών ακόμη και πιθανών μελλοντικών εργοδοτών σου .
Όλοι οι νέοι της εποχής μου και ίσως και μέχρι σήμερα αυτό να συμβαίνει , έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην αγορά εργασίας εκεί στην Έκθεση .
Λίγο πριν την έναρξη της έκανα κι εγώ την σχετική αίτηση και προσλήφθηκα .
Περίμενα ίσως να εργαστώ στις εισόδους με τα εισιτήρια η κάπου εκεί ώστε να βοηθούσα κι εγώ την παλιοπαρέα εξασφαλίζοντάς τους δωρεάν είσοδο , όπως έκαναν οι προηγούμενοι από μένα .
Είχα βλέπεις υποχρέωση να συνεχίσω κι εγώ την παράδοση .
Δυστυχώς οι θέσεις αυτές είχαν καλυφθεί και μου ζήτησαν να εργαστώ σε ιδιώτη εκθέτη .
Φυσικά δεν είχα αντίρρηση , δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς .
Έτσι βρέθηκα στο περίπτερο της BARCO .
Ψάχνοντας γι αυτήν σήμερα βρήκα το
¨ (ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ) ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΤΑΞΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ BARCO Α.Ε. ¨
Ίσως να είναι η ίδια εταιρία …
Τότε κατασκεύαζε με υπέροχα σχέδια πολύχρωμα υφάσματα για ρούχα κυρίως γυναικεία , που σαν τόπια ήταν όμορφα απλωμένα στο περίπτερο .
Μου έκαναν μια ενημέρωση για το τι ακριβώς έπρεπε να κάνω και αφού οργάνωσαν το περίπτερο , έφυγαν .
Έμεινα μόνος για λίγες μέρες , μεγαλείο ,
ένοιωθα τουλάχιστον σαν διευθυντής του εργοστασίου .
Δυστυχώς κράτησε πολύ λίγο , μέχρι ένα πρωινό που φάνηκε μια πανέμορφη δίμετρη μελαχρινή κοπέλα .
- Ήρθα να εργαστώ εδώ μου λέει , είμαι μανεκέν , θα προβάρω τα έτοιμα φορέματα .

Φάνηκαν αργότερα και μερικοί υπάλληλοι της εταιρίας
με έτοιμα ραμμένα φορέματα που θα φορούσε η κοπέλα κάνοντας εκεί μια μίνι πασαρέλα .
Ενθουσιάστηκα , βοηθούσα κι εγώ την κοπέλα σε ότι μου ζητούσε , στο κουβάλημα των φουστανιών , στο ντύσιμο της , στην παρουσίασή της .
Έριχνα και καμιά κλεφτή ματιά στα αποδυτήρια όταν προετοιμαζόταν .
Τέτοια δουλειά δεν την φανταζόμουν .
Ξέχασα και την ιδανική μέχρι τότε για μένα στις εισόδους της Έκθεσης και έπεσα με τα μούτρα στην νέα μου δουλειά .
Το πήρε χαμπάρι και η παρέα και δεν ξεκολλούσε από το περίπτερο , με κρυφοκοίταζε από μακριά σκασμένη από ζήλια .
- Τυχερέ μου φώναζαν …
Και ήμουν πράγματι τυχερός , να έχεις δίπλα σου αυτόν τον άγγελο τι καλύτερο .
Οι μέρες πέρασαν γίναμε καλοί φίλοι με την κοπέλα , που δυστυχώς δεν θυμάμαι ούτε τα όνομά της και την έχασα με την λήξη της ΔΕΘ χωρίς να συμβεί τίποτε ρομαντικόν , έμεινε μόνο η ανάμνησή της .
Πως τα φέρνει όμως η τύχη .
Σχεδόν πέντε χρόνια μετά στην Μυτιλήνη μόνος εγώ νεοδιορισμένος μετά διαγωνισμό υπάλληλος , εναγωνίως έψαχνα να προσαρμοστώ στην νέα μου πόλη .
Ήταν η πρώτη φορά που ζούσα μακριά από την Θεσσαλονίκη κι η Μυτιλήνη τότε ήταν διήμερα ταξίδι με τραίνο και πλοίο .
Σαν να βρισκόμουν μετανάστης στο εξωτερικό .
Αεροπλάνα υπήρχαν τα Ντακότα των 24 θέσεων της Ολυμπιακής , αλλά οι τιμές απλησίαστες κι αυτό μέσω Αθηνών , απελπισία .
Κι εκεί στις μαύρες μου ένα βραδάκι στην ¨βόλτα ¨ στον παραλιακό δρόμο του λιμανιού , όπου γινόταν το κλασικό της επαρχίας νυφοπάζαρο , την είδα .
Ήταν εκείνο το δίμετρο πανέμορφο μελαχρινό κορίτσι της Έκθεσης .
Την γνώρισα αμέσως , την φώναξα με τόνομά της , γύρισε .
- Τι γυρεύεις μανεκέν εσύ , εδώ στην επαρχία ?

- Δεν είμαι πλέον μανεκέν , σπούδασα ραδιοτηλεγραφητής , προσλήφθηκα στην πολιτική αεροπορία και εργάζομαι στον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου της Μυτιλήνης .

Δεν μπορούσα να φανταστώ μεγαλύτερη τύχη .
Δεν πρόλαβα να καλά καλά να φτάσω και η τύχη μούφεξε .
Ήταν μια πανέμορφη , υπέροχη κοπέλα , κάναμε καλή παρέα , περάσαμε αξέχαστες μέρες , έσκασαν οι συνάδελφοί μου της δουλειάς να με βλέπουν να κυκλοφορώ μαζί της .
Όλα αυτά έγιναν χωρίς να διανοηθώ όμως να την ακουμπήσω , μια και το πρώτο Σαββατοκύριακο έφτασε με την Ολυμπιακή ένα δίμετρο παλικάρι που μου το σύστησε ..
-Το αγόρι μου …
Που να βρίσκεται άραγε εκείνο το όμορφο κορίτσι τόσα χρόνια μετά εκείνη την γνωριμία μας στην 27η ΔΕΘ του 1962 …