Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

2013_12_26 ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΤΑΠ-ΟΤΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΛΑΣ



 2013_12_26      ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΤΑΠ-ΟΤΕ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΛΑΣ 

Το ξενοδοχείο δεν το έχτισε ο ΟΤΕ .
Επεβλήθη με το έτσι θέλω από την τότε κυβέρνηση να χτιστεί με τα χρήματα του ταμείου των εργαζομένων στον ΟΤΕ , το ταμείο που πλήρωναν κάθε μήνα αγόγγυστα τεράστια ποσά για να έχουν ιατρική περίθαλψη και συντάξεις .
Έκτοτε επί 40 χρόνια ήταν μιά μόνιμη πηγή ζημιών για το ταμείο και ήταν ένας από τους λόγους που το ΤΑΠ-ΟΤΕ τελικά κατέρρευσε .
Οι εργαζόμενοι τα 40 χρόνια αυτά ήταν σε μόνιμη διαμάχη με τις κυβερνήσεις και τον εργολάβο που το κατασκεύασε με χίλιες ατέλειες ώστε όταν ανέλαβε και την εκμετάλλευση του να μη πληρώνει φράγκο στο ταμείο νοίκι λόγω κατασκευαστικών ελλείψεων .
Τραγέλαφος αλλά στην Ελλάδα των ρουσφετιών τα πάντα είναι δυνατά .
Τα τελευταία χρόνια μετά από δικαστικές διαμάχες που κράτησαν σχεδόν μισό αιώνα κάτι πληρώνουν οι ενοικιαστές του .
Αλλά ήδη τώρα το ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΟΤΕ το γνωστό ΤΑΠ -ΟΤΕ δεν υφίσταται , μια και καταληστεύτηκαν τα αποθεματικά του δηλαδή τα χρήματα που κατέβαλαν οι εργαζόμενοι για να έχουν ανθρώπινη περίθαλψη και συντάξεις με το χειρότερο τρόπο από την κάκιστη διαχείριση των διορισμένων Διοικήσεων και το ξενοδοχείο ανήκει στο ΙΚΑ μια και το ΤΑΠ-ΟΤΕ ενσωματώθηκε κι αυτό στο ΙΚΑ για να μη μείνουν χωρίς σύνταξη και περίθαλψη χιλιάδες εργαζόμενοι .
Ο ΟΤΕ φυσικά δεν είναι πλέον Ελληνικός κατάφεραν με την άθλια προπαγάνδα να τον ξεπουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί και είναι 90 % Γερμανικός και 10% Ελληνικός .









·         Τέλη δεκαετίας 50 περίπου η φωτογραφία .
Δεν ξέρω τον λόγο που το Πολεμικό Ναυτικό επέλεξε την νέα παραλία για αγκυροβόλιο των αρματαγωγών πλοίων του .
Όμως το έκανε αμέσως μετά την κατασκευή της και μέχρι πριν λίγα χρόνια την χρησιμοποιούσε ακόμη .
Ήταν η περίοδος του ψυχρού πολέμου που τα Βόρεια σύνορά μας ήταν πάνοπλα και υπήρχε ανάγκη συνεχούς τροφοδοσίας με κάθε είδους οχήματα και το σημείο βόλευε .

Το Μακεδονία Παλλάς ήταν στην φάση του ξεκαθαρίσματος του οικόπεδου πριν την τεράστιας κλίμακας πασσαλόπηξη για την θεμελίωσή του πάνω στα μπάζα των νεοκλασικών κτιρίων της πόλης που θυσιάστηκαν , ώστε η πόλη να γίνει μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη με σύγχρονες μοντέρνες πολυκατοικίες και με την μεγαλύτερη παραλία των Βαλκανίων .

Με εντολή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου αποξηλώθηκαν τα παλιά απαρχαιωμένα τραμ ώστε να αντικατασταθούν άμεσα με ηλεκτροκίνητα τρόλεϊ όπως της Αθήνας .

Το εύρωστο τότε οικονομικά Ταμείο Ασφαλίσεως Προσωπικού ΟΤΕ ( ΤΑΠΟΤΕ ) πήρε εντολή και αποφάσισε να διαθέσει τα αποθεματικά του για την ανέγερση του Ξενοδοχείου Μακεδονία Παλλάς - που φυσικά δεν φύτρωσε από μόνο του - που θα έδινε ώθηση στον τουρισμό της πόλης και που τελικά ήταν ένας από τους λόγους που ξεθεμελιώθηκε και αναγκάστηκε να ενταχτεί στο ΙΚΑ για να έχουν σύνταξη οι ασφαλισμένοι του .

Έναντι όλων αυτών ο λαός της πόλης μας τον τίμησε ονομάζοντάς τον Εθνάρχη και ψηφίζοντας τον με τεράστιες πλειοψηφίες , εκλέγοντάς πολλές φορές πρωθυπουργό , πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο ανδριάντας του κοσμεί την νέα παραλία .
Αυτά περίπου ήταν τα γεγονότα όπως περίπου τα περιέγραφαν οι εφημερίδες της εποχής .

Οι ράμπες υπάρχουν ακόμη και έχουν καλυφθεί με ξύλο .
Επίσης υπάρχουν ακόμη οι τεράστιοι μεταλλικοί κάβοι που έδεναν τα πλοία επάνω στο πλακόστρωτο των πεζών ,
πολλές φορές ύπουλες παγίδες για ποδηλάτες .
Μέσα στην θάλασσα οι τεράστιες μεταλλικές σημαδούρες που γι αυτές έγραψα μερικές αναμνήσεις για την χρήση τους από τους πιτσιρικάδες της εποχής εκείνης , μόλις βρω το κείμενο μου θα το ανεβάσω ...

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

2014_05_09 Ο ΛΑΚΚΟΣ






2014_05_09 

Από καιρό έψαχνα να βρω ένα μικρό βιβλιαράκι με πεζογραφήματα με γενικό τίτλο « Ο λάκκος » του Ντίνου Παπασπύρου
http://dinos-art.blogspot.gr/ .
Μου το σύστησε συμμαθητής της γειτονιάς μου αλλά μου τόνιζε ότι μετά καμιά 15 ρια χρόνια που εκδόθηκε εξαντλήθηκαν τα αντίτυπα όταν χρειάστηκε να το ξαναγοράσει .
Ήμουν τυχερός πέτυχα ένα αντίτυπο και έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα .
Φυσικά η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη γιατί αναφερόταν στον ίδιο λάκκο της δικής μας γειτονιάς που παίζαμε παιδιά και στα γεγονότα που συνέβαιναν τότε που δεν διέφεραν και πολύ από τα της δικής μας γειτονιάς
Η δική του γειτονιά ήταν λίγο ποιο πάνω , πάνω από την Λεωφόρο Στρατού που για μας ήταν τότε μακρινός τόπος , άγνωστος μια και η ύπαρξη των γραμμών της πάνω γραμμής των τραμ ήταν το όριο της «δικαιοδοσίας »μας .
Κλείτο ευχαριστώ για την πληροφορία που μου έδωσες και εγώ με την σειρά μου ανεβάζω μερικές σελίδες και το πρώτο μικρό πεζό .
 Η δική του γειτονιά ήταν λίγο ποιο πάνω , πάνω από την Λεωφόρο Στρατού που για μας ήταν τότε μακρινός τόπος , άγνωστος μια και η ύπαρξη των γραμμών της πάνω γραμμής των τραμ ήταν το όριο της «δικαιοδοσίας »μας .

2014_08_22 Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ







2014_08_22.   Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 

Κι επειδή μια τέτοια νύχτα της μεγάλης προδοσίας του Άρη ύπνος δεν σε πιάνει , θυμήθηκα ένα περιστατικό που πάει γάντι με μια κουβέντα ενός Αρειανού φίλου που με απίστευτη αφέλεια έγραψε ,´´  κι αν δεν αναγνωριστεί το αποτέλεσμα θα ξανακάνουμε συνέλευση μέχρι να πετύχουμε ´´
, δημοκρατία λάστιχο δηλαδή .
Ήταν την περίοδο της χούντας 24/10/1970  .
Προσπαθώντας να εδραιώσει την θέση της και να γίνει συμπαθής στον λαό που μέρα νύχτα την έβριζε ευθέως , η κοροϊδεύοντας την με απίστευτης έμπνευσης ανέκδοτα , έβαλε μπρος και προπαγάνδα  για αθλητικά έργα γήπεδα κλπ .
Τότε εμφανίστηκε ο μεγάλος αθλητής του άλματος επί κοντό ο Παπανικολάου .
Ήταν ένας πολύ μεγάλος αθλητής παρά λίγο ολυμπιονίκης και χτυπούσε με αξιώσεις το παγκόσμιο ρεκόρ .
Να η ευκαιρία που περίμενε το καθεστώς , ένα παγκόσμιο ρεκόρ .
Δώσε στο Παπανικολάου ότι θέλει , αρκεί να μας πετύχει το Παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντό που να είναι και αναγνωρισμένο επίσημα φυσικά και να μη αμφισβητηθεί από κανένα. Τότε κυρίαρχοι στο αγώνισμα ήταν οι Αμερικανοί για χρόνια σε ένα τόσο δύσκολο τεχνικό αγώνισμα .
Έτσι ξεκίνησαν να τον στέλνουν παντού σε όλο τον κόσμο όπου γινόταν μήτινγκ αθλητικό αλλά το παγκόσμιο ρεκόρ δυστυχώς δεν ερχόταν .
Έτσι Σεπτέμβρης έφτασε πλέον οι αγώνες τελείωσαν  , άρχισαν τότε να διοργανώνουν στην Ελλάδα κάθε βδομάδα και ένα μήτινγκ με κυρίαρχο άθλημα το άλμα επί κοντό στο στάδιο Καραΐσκάκη , το ΟΑΚΑ δεν υπήρχε και αυτό ήταν το στάδιο αθλητικών αγώνων με κουλουάρ κλπ .
Ο Παπανικολάου κάθε φορά στον αγώνα πάλευε αλλά το ρεκόρ δεν ερχόταν .
Κάθε βδομάδα το πέταλο που βρισκόταν το σκάμμα γέμιζε φιλάθλους που ενίσχυαν την προσπάθεια του .
Νεαρός κι εγώ που λόγω δουλειάς βρέθηκα εκεί για αρκετά χρόνια κάθε βδομάδα στημένος στα τσιμέντα του Καραϊσκάκη με την παρέα έτοιμοι να χειροκροτήσουμε το παγκόσμιο ρεκόρ που δεν έρχονταν .
Δεν θυμάμαι πόσες βδομάδες πέρασαν κόντευε χειμώνας και το ρεκόρ ήρθε ,  5,49 μ. 
Θρίαμβος τα ραδιόφωνα οι εφημερίδες πανηγύριζαν .
Το ρεκόρ αμφισβητήθηκε από την παγκόσμια ομοσπονδία και δεν θυμάμαι τελικά αν μέτρησε .
Όμως η επιμονή νίκησε ...
Αυτό μου θύμισε η κουβέντα του φίλου μας που σας ανέφερα ποιο πάνω ...
https://www.youtube.com/watch?v=Ss8U9TMdnvc







2014_11_18 Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ




2014_11_18        Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ

Ο Κινηματογράφος Απόλλων σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέρρο Αριγκόνι, δίπλα στην οικία Λεονταρίδη. Μας τα αναπαραστήσατε τόσο γλαφυρά κ Kotsidi, που μάλλον εσείς πρέπει να γράψετε 
αυτό το βιβλίο !



Δεν είναι τόσο απλό , χρειάζεται πολλά για να γίνει ένα βιβλίο . 
Το ποιο ακριβό που μας λείπει τώρα είναι ο χρόνος ,που όσο πάει και λιγοστεύει .
Εκείνο που μπορώ όμως να κάνω είναι να δώσω μερικές πληροφορίες και να τον περιγράψω , χωρίς προς το παρόν τις ατέλειωτες ιστορίες ζωής που είχαν σαν αφετηρία αυτό το θεόρατο για τα μέτρα της εποχής κτίριο που δέσποζε τότε στα διώροφα νεοκλασικά της γειτονιάς . 
Τότε πιτσιρίκια δεν ξέραμε ποιος τον σχεδίασε , όμως ήταν εύκολο και ο ποιο άσχετος μπορούσε να καταλάβει , ότι αυτός ο χώρος ήταν κάτι ξεχωριστό κάτι μαγικό .

Ήταν ένας πραγματικός κινηματογράφος είχε σχεδιαστεί με φινέτσα με τέχνη και μαστοριά , ήταν όμορφος , άνετος και λειτουργικός .
Η εξωτερική ιδιαίτερη μορφή του δεν θύμιζε τίποτε άλλο αντίστοιχο στον Ελλαδικό χώρο . 
Αργότερα μάθαμε ότι ήταν σχεδιασμένος από Ιταλό αρχιτέκτονα τον Πιέρο Αριγκόνι και που μάλιστα ήταν και γείτονάς μας , μια έμενε λίγο ποιο κάτω αγναντεύοντας στο τραγικό τέλος της ζωής του τον Θερμαϊκό , από τον τελευταίο όροφο της πανέμορφης τετραώροφης δικής του σχεδίασης , παραθαλάσσιας τότε πολυκατοικία στην Μπιζανίου . 

Ένας αυθεντικός Ιταλικής τεχνοτροπίας κινηματογράφος στην Θεσσαλονίκη , που πολύ αργότερα όταν ήδη είχε παραδοθεί βορά στην αδηφάγο αντιπαροχή , τον είδαμε με νοσταλγία να ζωντανεύει με αρκετές βέβαια αποκλίσεις , στις Ιταλικές ταινίες τύπου ‘’Σινεμά ο Παράδεισος ‘’ …

https://www.youtube.com/watch?v=qMgTCtSxOHE





Ennio Morricone, musicalizador Italiano excelente.






  • 18 Νοεμβρίου 2014 στις 11:56 π.μ. · Δεν μου αρέσει · Θυμάμαι έντονα τα έργα του Ιταλού τενόρου Λουτσιάνο Ταγιόλι που η φωνή του όταν τραγουδούσε ακουγόταν μέχρι το σπίτι μου που απείχε 100 μέτρα γιατί είχαν ανοιχτά τα παράθυρα του 2 ου ορόφου του εξώστη όταν έκανε ζέστη , κλιματισμός φυσικά δεν υπήρχε μόνο θέρμανση για τον Χειμώνα
  •  Ο Μάριο Λάντζα στον Απόλλωνα …
    Τέλος δεκαετίας του 50 , στην Αμερική εμφανίζεται ένας πολύ καλός τενόρος γιός Ιταλών μεταναστών , ο Μάριο Λάντζα .
    Τον πήρε χαμπάρι το Χόλυγουντ και πριν τον κερδίσει η όπερα πρόλαβε και γύρισε 6 - 7 ταινίες που χάλασαν τον κόσμο και έκαναν παγκόσμια επιτυχία .
    Το θέμα συνήθως είχε σχέση περίπου με την ζωή του , δηλαδή ένας Ιταλοαμερικάνος τενόρος που ήθελε να κατακτήσει μουσικά την Ιταλία ,
    όπου όλοι λίγο πολύ τραγουδούσαν
    και εξιστορούσε τις ταλαιπωρίες του .
    Και να τα δάκρυα στον κατάμεστο εξώστη και στην πλατεία με λυγμούς .
    Στον Απόλλωνα λαϊκό κινηματογράφο Β΄ Προβολής με πάντα δύο έργα και Μίκυ Μάους και επίκαιρα σαν μπόνους , άρχισαν νάρχονται οι ταινίες του όπου έκπληκτοι εμείς οι στερημένοι από μουσική παιδεία πιτσιρικάδες του 50 που ούτε ραδιόφωνο δεν είχαμε ακόμη ακούσει , ακούγαμε έκπληκτοι για πρώτη φορά την τεράστια φωνή του τενόρου από τα ορθάνοιχτα κυκλικά λόγω ζέστης παράθυρα του εξώστη του Απόλλωνα να πλημμυρίζουν την γειτονιά με θεϊκές μελωδίες .
    Τρελαθήκαμε …
    Αφού είδαμε 5-6 φορές το έργο να το χορτάσουμε ,
    πασχίζαμε έκτοτε να τον μιμηθούμε
    και άκουγες κάτι αγριοφωνάρες στην ήσυχη από αυτοκίνητα γειτονιά ,
    εκτός του τραμ που έφτανε αραιά και που ,
    από σπόρους που παρίσταναν του λυρικούς καλλιτέχνες και φυσικά οι καρπαζιές έπεφταν σύννεφο …
    Ακούστε την Γρανάδα ένα δείγμα της φωνής του τεράστιου Μάριο Λάντζα που πέθανε νεότατος μόλις 38 χρόνων …
    Όμως ψάχνοντας βρήκα το ίδιο τραγούδι σε μια από τις ταινίες του όπου θα τον δούμε και σαν ηθοποιό με συμπρωταγωνίστρια που τον συνοδεύει στο τέλος της ταινίας με  το ομώνυμο τραγούδι .
    Mario Lanza - GRANADA from the film Because You're Mine

2014_12_06 ΘΕΡΙΝΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ





2014_12_06   ΘΕΡΙΝΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ

Κάθε χειμερινός κινηματογράφος που θεωρούςε ότι έπρεπε να σέβεται τον εαυτό του και τους πελάτες του , έπρεπε μετά το κλείσιμο της χειμερινής αίθουσας και την ανάρτηση της πινακίδας 
´´ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ´´
να έχει και το ομώνυμο θερινό του .
Κλιματισμός ήταν κάτι άγνωστο ακόμη και όταν έπιαναν νωρίς οι ζέστες λίγο πριν κλείσουν οι χειμερινές αίθουσες , 
για να γλυτώσουν οι θεατές από το λούσιμο του ιδρώτα άνοιγαν τις πλαϊνές πόρτες της αίθουσας για δροσιά .
Όσοι είχαν την δυνατότητα η θερινή αίθουσα ήταν στην ταράτσα του ίδιου του κινηματογράφου ,
όπως πχ ο κινηματογράφος Άνετον της Παρασκευοπούλου πριν γίνει μόνιμη θεατρική σκηνή , το Πάνθεον και άλλα ...
Όλο το καλοκαίρι οι χειμερινοί στις προθήκες τους είχαν διαφημιστικά ταμπλό με το πρόγραμμα των δικών τους Θερινών Σινεμά .
Μερικοί χειμερινοί - θερινοί που θυμάμαι .
Ηλύσια
Διονύσια
Τιτάνια
Απόλλων
Άνετον
κλπ , κλπ ,
συμπληρώστε όσοι θυμάστε ...



2014_12_20 ΣΟΥΡΒΑ



2014_12_20        ΣΟΥΡΒΑ

Στις γιορτές την δεκαετία του ´ 50 βρέθηκα στην Ηράκλεια Σερρών στους θείους μου μαθητής του δημοτικού και θυμάμαι ότι νύχτα πηγαίναμε παραμονή Πρωτοχρονιάς και χτυπούσαμε τις πόρτες των γειτόνων για να
κάνουμε ´´ Σούρβα ´´ .
Λέγαμε όχι τραγουδιστά αλλά ρυθμικά τους παρακάτω στοίχους που τους θυμάμαι ακόμη μετά τόσα χρόνια αν και μόνο μια χρονιά τους είχα πει .
´´ Σούρβα , σούρβα .
γερό κορμί ,γερό σταυρί ,όλο γειά και δύναμη ,Και του χρόν´ γεροί ... ´´Οι γειτόνοι μας άνοιγαν και μας έδιναν καρύδια , γλυκά και τσουρέκια .
Δεν ξέρω αν ακόμη το έθιμο υπάρχει και αν γίνεται από τα πιτσιρίκια στην Ηράκλεια ...
Ψάχνοντας τώρα στο διαδίκτυο βρήκα τα παρακάτω ενδιαφέροντα ....
σούρβα ουδέτερο μόνο στον πληθυντικό
τα κάλαντα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς ή των Φώτων (από το ευετηριακό έθιμο να δίνονται καρποί σουρβιάς(σούρβα) ως κέρασμα στους καλαντιστές)
Σούρβα σούρβα, γιρό κουρμί

 / γιρό κουρμί, γιρό σταυρί / 

σαν ασήμι, σαν κρανιά /

 κι του χρόν’ ούλ’ γιροί, / 

ούλ’ γιροί καλόκαρδοι. // 

Σούρβα σούρβα για χαρά /

 για σταφίδις, για παρά / 

για καρύδις, για μπαντέμια / 

για ένα ξυλουκέρατου.(Κάλαντα Πρωτοχρονιάς)


Ήτανε παραμονή των Φωτών –ξεύρεις πώς είναι η καρδιά μου σε τέτοιαις επίσημαις ημέραις. Ενθυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα σου, κ’ ενθυμήθηκα πως μια τέτοια παραμονή, σαν είδες του κόσμου τα παιδιά που κρατούσαν ταις σουρβιαίς και σούρβιζαν τους ανθρώπους μέσ’ στον δρόμο, πήρες και συ μια σκούπα και άρχισες να χτυπάς τον πατέρα σου πά’ στην ράχη και να τον σουρβίζης: 

“Σούρβα, σούρβα! 

γερό κορμί, γερό σταυρί, 

όλο γεια και δύναμι, και του χρόν’ γεροί!”

 Έτσι μικρό που ήσουνε, ήξευρες τα λόγια. 

(Γεώργιος Βιζυηνός, 

Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου)
σούρβα < πληθυντικός του σούρβο < μεσαιωνική ελληνική σοῦρβον < λατινική sorbum < sorbus


Η γιαγιά μου που γεννήθηκε στο Μελένικο μας έμαθε τα κάλαντα Σούρβα 

και είχα πάντα την εντύπωση ότι η λέξη ήταν Σλαβική όπως τόσες άλλες .Όταν τόψαξα έμεινα έκπληκτος .Στην αρχή στο παλιό λεξικό του Δημητράκου που ακόμη είναι χρησιμότατο ,

 δεν το έβγαλε εκτός το Ίντερνετ και μετα άνοιξε ο δρόμος για τα υπόλοιπα .

Φωτογραφία του χρήστη George Kotsidis.

Τυχαία έπεσα στο YouTube στην Δόμνα Σαμίου που είχε καταγράψει το έθιμο Σούρβα και το μεταφέρω εδώ .
https://www.youtube.com/watch?v=CAtgsVj1WQY&sns=em




2014_07_23 ΠΕΡΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ













Το ραντεβού των συμμαθητών ήταν 21.00 στην Περαία στην γνωστή παραλιακή ψαροταβέρνα Γιάννης .
Έφτασα με το Beverly μου λίγο νωρίτερα με την ελπίδα να βγάλω κανένα από τα όμορφα ηλιοβασιλέματα .
Δυστυχώς είχε προηγηθεί βροχή και δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου .
Αμέσως μετά από μένα φάνηκε μόνος ο Τριχόπουλος πιάσαμε ένα τραπέζι πρώτο έξω από το μαγαζί και κάτω από τις τέντες να δροσιζόμαστε αλλά να μη βρεχόμαστε αν άρχιζε καμιά βροχή .
Εκεί διαπιστώσαμε ότι μας είχαν βάλει στόχο κάτι κουνούπια τέρατα . Ευτυχώς το κατάστημα διέθετε αντικουνουπικό σπρέι και σώσαμε κάπως την κατάσταση και το ίδιο έκαναν και η υπόλοιποι που ήρθαν σχεδόν όλοι μαζί .
Τελευταίος αλλά σίγουρα όχι καταϊδρωμένος ο Δεκαθλητής της τάξης ο Σάββας Τιμονίδης που δεν μου είχε υποσχεθεί για 100 % άφιξη αλλά τα κατάφερε και τον είδαμε αρκετοί μετά πολλές δεκαετίες .
Δεν είχε αλλάξει σε τίποτε αν τούβαφες λίγο τα μαλλί θάλεγες ότι είναι 18 χρονος μαθητής του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης που την κοπάνησε την τελευταία ώρα για να πάει να τρέξει στο Καυταντζόγλειο τον φυσικό του χώρο .
Ας ξεκινήσω από αυτόν που ήρθε από ποιο μακριά για λίγες μέρες και φρόντισε να μη λείψει .Ο Απόστολος Φαφίτης από την Αμερική όπου χρόνια διδάσκει στο Arizona State University παρών ακόμη εν ενεργεία καθηγητής με σκοπό να μη συνταξιοδοτηθεί από ότι εδήλωσε .
Εκεί αν θέλεις δεν φεύγεις ποτέ από το Πανεπιστήμιο .
Λεπτός ευθυτενής με λιγότερα μαλλιά αλλά πάντα ευχάριστος στην παρέα με χιλιάδες αναμνήσεις .
Ο επόμενος μακρινός ο Δημήτρης ο Μολύβδης το γνωστό πιτσούνι που θα περάσει στην αιωνιότητα με το παρατσούκλι που του κόλλησαν οι συμμαθητές .
Ακμαιότατος με τα ροδαλά του μαγουλάκια θαρρείς και η Γαλλία τον μεταμόρφωσε σε κανονικό Γάλλο , ολόιδιος Γάλλος .
Καθηγητής Ελληνικών κι αυτός στο Πανεπιστήμιο της Caen Basse-Normandie
με το αστείρευτο κέφι του μας έβγαλε εκτός με τα καλαμπούρια και ανέκδοτά του . Να συμπληρώσω ότι ετοιμάζει και το δεύτερο βιβλίο του σχετικά με τις σχέσεις Ελληνικής και Γαλλικής γλώσσας και το αναμένουμε .
Εδώ να πω ότι φέτος είχαμε φιλοξενούμενο ένα ‘’μικρό ‘’ από την μικρότερη μας τάξη τον γνωστό γιατρό Βασίλη Μουστάκα που ενσωματώθηκε αμέσως στην παρέα των μεγαλύτερων κατά ένα χρόνο και μεταξύ των καλαμπουριών πήραμε και τζάμπα ιατρικές συμβουλές .
Οι υπόλοιποι σταθεροί στην Θεσσαλονίκη με πρώτο και καλύτερο τον κατά πολύ νεώτερο συμμαθητή τον μεγάλο καλλιτέχνη μας τον Κώστα Τσολοδήμο .
Τώρα πως συμβαίνει να είναι συμμαθητής και κατά πολύ νεαρότερός μας εγώ δεν μπορώ να απαντήσω ίσως η μεταφυσική στην όποια δεν είμαι και ειδικός . Μάθαμε ότι θα κάνει συναυλία στις 30 Ιουλίου στον Πολύγυρο με την Μουσική παρέα του πολύ θα ήθελα να παραβρεθώ αλλά δεν μπορώ να το εγγυηθώ .
Ο διπλανός μου στο τραπέζι Μάκης Παπαγεωργίου αειθαλής στην πρώτη θέση με διαφορά στο ποιο τέλειο μάγουλο που όλοι  λιμπιστήκαμε ‘’ μη πάει στο κακό ο νους σας ‘’ κομψός με το πουλοβεράκι του μη κρυολογήσει με πολλές καλές αναμνήσεις του σχολείου στο ρεπερτόριό του .
Ο Κλείτος Σιπητάνος που τα τώρα τα μαθαίνω ότι ήταν ο γόης της τάξης της παλιάς καλής εποχής .
Μπράβο Κλείτο και δεν σου φαινότανε με τα καλαμπούρια του κι αυτός .
Ο Τριχόπουλος που όλοι με ένα στόμα και μια φωνή τον ανακήρυξαν σαν τον μέγα καθοδηγητή τους στα άγνωστα μονοπάτια των νεανικών σεξουαλικών τους αναζητήσεων .
Συνολικά εννιά άτομα πάλι καλά γιατί τέτοια εποχή τα πράγματα είναι δύσκολα με τις έξοχες και λοιπά .
Ανανεωθήκαμε και πήραμε κουράγιο για την επόμενη συνάντηση μας .
Θυμηθήκαμε τους απόντες μας που είναι ουκ ολίγοι και ευχηθήκαμε στους ασθενείς συμμαθητές γρήγορη ανάρρωση και να τους έχουμε κι αυτούς παρόντες και υγιείς στην επόμενη καλοκαιρινή συνάντηση του 2015 .
Θα ανεβάσω αρκετές φωτογραφίες και βίντεο της συνάντησης προσέχοντας μη αδικήσω στην φωτογένεια κανένα και περικόπτοντας από τα βίντεο όλα τα κακά λόγια γιατί παραμονεύουν οι μαμάδες στο σπίτι όταν γυρίσουμε και δεν θέλω να πέσει καμιά παντόφλα προς συμμόρφωσιν .
Το ανέβασμα θα γίνει σιγά σιγά μια και χρειάζεται χρόνος για να γίνουν όλα αυτά θα σας ζητήσω να έχετε υπομονή και θα ανέβουν όλα …

2014_08_16 ΧΑΝΙΩΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ





2014_08_16      ΧΑΝΙΩΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Ξημέρωσε και σήμερα Σάββατο 16 Αυγούστου ,
πέρασε και η μεγάλη μας γιορτή
και πρωί πρωί οι Βαλκάνιοι τουρίστες γείτονές μας άρχισαν να πιάνουν θέσεις στην στενή παραλία της Χανιώτη .
Ήδη αρκετοί έχουν μπει και στην θάλασσα και κάνουν το πρώτο , το πρωινό μπάνιο της ημέρας .
Η θάλασσα γαλήνια και ο πρωινή εξάτμιση με τον αχνό που βλέπεις βαθιά προμηνύει μεγάλη ζέστη και για σήμερα το 37 ρι για Θεσσαλονίκη και για Χανιώτη ευτυχώς μέγιστο το 31 .
Δεν πιστεύω ότι θα γίνει τελικά το 34-35 δεν το γλιτώνουμε γιατί και τις άλλες μέρες κάπως έτσι συνέβη .
Παραθερίζοντας πολλά χρόνια πριν στην περιοχή σκέπτομαι από τι φάσεις πέρασε ο τουρισμός και διαπιστώνω πόσο απρόσμενης εξελίξεις είχε .
Τα πρώτα χρόνια ελάχιστοι περνούσαν τον χείμαρρο δεξιά του χωριού προς την θάλασσα και κολυμπούσαν εκεί γύρω στα τεράστια πεύκα της κεντρικής πλατείας .
Έπειτα οι ποιο θαρραλέοι πέρασαν τον χείμαρρο και έχτισαν σπίτια απολαμβάνοντας την ησυχία και την μοναξιά τους .
Μετά φάνηκαν οι πρώτοι τουρίστες ξένοι .
Γερμανοί και Αυστριακοί στην αρχή και μετά Ιταλοί , Άγγλοι και Σκανδιναβοί .
Φάνηκε η ανάγκη για καταλύματα και άρχισαν να κτίζονται αρκετά ξενοδοχεία και άλλα να επεκτείνονται .
Τότε είπαμε πάει έπηξε η Χανιώτη ας πάμε Σιθωνία .
Παρθένο έδαφος απέραντες πανέμορφες ανεξερεύνητες ακρογιαλιές , με πρασινογάλαζα μαγευτικά ακρογιάλια , που τα πεύκα άγγιζαν την θάλασσα .
Ελεύθερο κάμπινγκ , αντίσκηνο , γυμνισμός , που ήταν της μόδας στην περιοχή και η απόλαυση της ελευθερίας στην ανοιχτή θάλασσα με την ιστιοπλοΐα με το μικρό κίτρινο wild flower .
Τα χρόνια περάσαν οι καταστάσεις άλλαξαν και πάλι Χανιώτη τα τελευταία χρόνια .
Η θάλασσα η ίδια πανέμορφη πρασινογάλαζη όσο κι αν προσπαθεί ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να την μολύνει , αλλά τώρα είναι μια άλλη Χανιώτη απρόσμενα πλημμυρισμένη από χιλιάδες κόσμο .
Καταλύματα έγιναν άπειρα , ξενοδοχεία , μπανγκαλόους , μπαρ , μαγαζιά , αγορά, τεράστια αγορά , ταβέρνες , σουβλατζίδικα , πιτσαρίες , θαλάσσια σπορ τεράστια super Market κι ότι βάλει ο ναούς σου .
Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007 η περιοχή ανέκαμψε και η θάλασσα καθάρισε απόλυτα από οποιαδήποτε καρβουνιά .
Τώρα πλέον όλη η ακτή είναι πλημμυρισμένη από κόσμο πατείς με σε πατώ .
Δεν υπάρχει μέρος να βάλεις την ομπρέλα σου να απλώς εις μια πετσέτα .
Τουρίστες πλέον μετά το άνοιγμα των βορείων συνόρων μας είναι κυρίως οι Βαλκάνιοι γείτονές μας και οι ποιο βόρειοι μας κυρίως Ρώσοι Ουκρανοί και λοιποί της πρώην Ανατολικής Ευρώπης .
Τους έρχεται ποιο βολικό με μια ημερήσια ακόμη εκδρομή να κολυμπάνε σε θάλασσα που ούτε ονειρεύτηκαν .
Γέμισε μικρά φτηνά αμφιβόλου ποιότητας δωμάτια η περιοχή και πέρασαν και ποιο πάνω από τον νέο δρόμο τον περιφερειακό , ψηλά στους γύρω λόφους .
Αποτέλεσμα η ακτή σε όλο της το μήκος απόλυτα κατειλημμένη από κορμιά λαδωμένα που λιάζονται , ομπρέλες πολύχρωμες , με ξαπλώστρες beach bar πολυτελείας και κόσμος πολύς , πάρα πολύς κόσμος .
Ένας χαμός ..
Δυσκολεύεσαι να μπεις στην θάλασσα κάνεις χίλια Ζίκ ζακ μη πατήσεις κανένα χέρι .
Κι όταν μπεις για να μπορέσεις να κολυμπήσεις λίγο βαθιά εκεί που η θάλασσα καθαρίζει από την θολούρα της πιτσιρικαρίας με τα κουβαδάκια που ανακατώσουμε την άμμο κάνεις και πάλι χίλια Ζίκ ζακ μη τρακάρεις σε καμιά Βαλκάνια κούκλα και σε παρεξηγήσουν .
Σημειωτέον ότι από πλευράς εκμάθησης κολυμπιού βρίσκονται στα επίπεδα που βρισκόμασταν εμείς την δεκαετία το 60 .
Η πλειοψηφία κολυμπάει ως εκεί που πατάει μαζί με τα μωρά και μεγάλο μέρος το εναπομεινάντων Ελλήνων .
Κι έτσι βλέπει κανείς  σφιχταγκαλιασμένα ωραία ζευγάρια να κολυμπούν σαν να μη υπάρχει κανείς άλλος και δίπλα μπάλες να σφυρίζουν μαζί με ντόμπρο κλπ ...
Φωτογραφίες στην άκρη της θάλασσας πόζες sexy κλπ τέτοια που είχα χρόνια να δω στις θάλασσες .
Η θάλασσα όπως και στην αρχή είπα δουλεύει πλέον υπερωριακά .
Χαράματα μόλις χαράζει όταν 5,30 το πρωί όταν βλέπω την Αφροδίτη να ανατέλλει απέναντι πάνω από τα βουνά της Σιθωνίας και να ξεπερνά ποιο πάνω από ακόμη την μύτη του Άθω στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής που ξεχωρίζει λόγω του τεράστιου ύψους του , αρχίζουν οι πρώτοι κολυμβητές να πλατσουρίζουν στην σαν λάδι πρωινή θάλασσα και να ακούγονται ακόμη και οι ψίθυροί τους .
Τους βλέπεις ξεθαρρεμένοι να ανοίγοντας βαθιά η ήσυχη θάλασσα τους κάνει να ξεθαρρεύουν .
Και μετά ο χαμός ...
Μεγάλοι , μικροί , νέοι , γέροι , άνδρες , γυναίκες ξεχύνονται για το καθημερινό τους μπάνιο που τελειώνει μετά τα μεσάνυχτα 2-3 κι ακόμη ακούς φωνές τραγούδια στην γλώσσα τους ακατανόητη για μας με τις Αγγλογαλλικές μας αλφαβήτες .
Κάτι , ντόμπρο , άιντε , νέμα , άρνο ξεχωρίζω και τίποτε άλλο .
Εκείνο όμως που πραγματικά ξεχωρίζω θέλω δεν θέλω είναι τα κορμιά .
Ωραία κορίτσια και αγόρια πανύψηλα με κορμιά γεμάτα ζωντάνια που θα ξετρέλαιναν οποιονδήποτε Έλληνα και θα ξέχναγε πατροπαράδοτα ταμπού .
Κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί σε μια πανέμορφη δίμετρη Σλαύα ψηλή , ξανθιά , γαλανομάτα , όπως συνηθίζουμε να ορίζουμε την ωραία γυναίκα εμείς οι ντόπιοι .
Κι εκεί που η γοητεία του ξανθού σε συνεπαίρνει γυρνάς και βλέπεις μια δίμετρη αιθέρια μελαχρινή με σφιχτοδεμένο κορμί να προσπαθεί να διορθώσει το στριγκάκι της και θες δεν στρέφεις  τα ματιά εκεί .
Μ όλα αυτά προβλέπω ότι έχει ήδη αρχίσει η σύσφιξη των σχέσεων των Βαλκανικών λαών - ας όψεται η παγκοσμιοποίηση - και συντομότερα θα έχουμε γάμους και πανηγύρια και άςε τους θιασώτες της καθαρότητος της φυλής να κουρεύονται .
Θάθελα να το δείξω οπτικά αυτό αλλά κωλύομαι , δεν γίνονται αυτά έτσι περιορίζομαι στον υπέροχο πρωινό ήλιο που άρχισε να δείχνει τα καυτά του δόντια και καιρός και εγώ να ετοιμάζομαι για την πρωινή βουτιά στην πρασινογάλαζη ζεστή θάλασσα που με περιμένει και θέλω να είμαι πιστός στο ραντεβού ...


Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

2014_12_25 Ο ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ





2014_12_25    Ο ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ 

Δανείστηκα την φωτογραφία από τον φίλο Βαγγέλη Μαυρουδή για να γράψω κι εγώ κάτι για τον Ξενοφώντα ....
Ποιός μαθητής της εποχής μας δεν γνώριζε τον Ξενοφώντα.
Μυθική μορφή μιας ολόκληρης γενιάς ,
την εποχή που τα σχολικά βιβλία του Δημοτικού και του Γυμνασίου του ΟΕΣΒ και φυσικά και του Πανεπιστημίου όσο κι αν σήμερα φαντάζει περίεργο στα σημερινά παιδιά τα αγοράζαμε πανάκριβα από τα βιβλιοπωλεία .
Ελάχιστα παιδιά μπορούσαν κάθε χρονιά να αγοράσουν καινούργια βιβλία .
Τα περισσότερα είχαν παλιά από τα οποία είχαν προηγούμενα περάσει πολλοί μαθητές .
Ελάχιστα από αυτά ήταν σε καλή κατάσταση .
Τα περισσότερα ήταν σε άθλια κατάσταση χιλιομουντουρωμένα , χιλιοζωγραφισμένα .
Μέσα από το απίθανο αυτό συνονθύλευμα των σχολικών σημειώσεων ,
σημειώσεων ποδοσφαιρικών ομάδων , αφιερώσεων τύπου ´´Μαρία σ´ αγαπώ ´´
Φαινόταν κάπου στο χάος έντυπο το
´´ Regina rosas amat. Agricola silvam et umbram silvarum amat ´´
των Λατινικών του Γυμνασίου .
Μυθική εποχή και κάπου εδώ μέσα υπάρχει ο θρύλος πλέον Ξενοφώντας .
Βλέποντάς τον μετά τόσα χρόνια στην φωτογραφία συγκλονίστηκα .
Η περίεργη μορφή του με την πλακουτσή μύτη του που μου θύμιζε πάντα χωρίς να είναι και πιςτό του αντίγραφο μεγάλο μας φιλόσοφο Σωκράτη ξύπνησε μέσα μου απίθανες μνήμες και συναισθήματα ...
Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτόν .
Όλοι όσοι τον γνώρισαν υποθέτω θα έχουν κάτι προσωπικό να θυμηθούν .
Ήταν ένας ζωντανός , αεικίνητος άνθρωπος , πανέξυπνος μια ζωντανή κινητή εγκυκλοπαίδεια , ένας άνθρωπος Google της εποχής του .
Το μαγαζί του στην οδό Καστριτσίου επάνω η επιγραφή με μεγάλα κεφαλαία γράμματα
´´ Ξ Ε Ν Ο Φ Ω Ν ´´
Μέσα το απόλυτο χάος .
Βιβλία , βιβλία , βιβλία , παντού βιβλία , όπου και να κοίταζες παντού βιβλία , από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι .
Και μέσα εκεί κυρίαρχος σε ένα μικρό διάδρομο μου μόλις και μετά βίας υπήρχε στο μαγαζί , ανάμεσα στους σωρούς βιβλίων ο Ξενοφών .
Πάντα κάτι τακτοποιούσε πάντα κάτι είχε στο χέρι του και του άλλαζε θέση .
Μόλις έμπαινες μαθητής εσύ μέσα σταματούσε για λίγο το ταχτοποίημα .
- Τι θέλεις ?
- Ξενοφώντα ο φιλόλογος μας στο Α ´ Γυμνάσιο μας είπε από Δευτέρα ξεκινάμε Όμηρο , μήπως σου βρίσκεται κανένα παλιό βιβλίο της Ηλιάδας το Οργανισμού σε καλή κατάσταση ?
Έξυνε για λίγο την φαλάκρα του και με δυό - τρεις κινήσεις μέσα στο απίστευτο χάος σου έβγαζε 2-3 βιβλία της Ηλιάδας .
Διάλεγες αυτό που ήταν σε καλύτερη κατάσταση ...
- Πόσο κάνει Ξενοφώντα ?
- Αυτό 15 δραχμές
- Πολλά είναι ρε Ξενοφών ...
- Πάρε αυτό με 10 δραχμές .... και σου έδειχνε ένα σε χειρότερη κατάσταση .
Τελικά έπεφτε το σχετικό παζάρι και το έπαιρνες 10 δραχμές .
Έφευγες και θυμώσουν ότι και κάτι άλλο ήθελες και ξανάμπαινες μέσα .
- Ξενοφών ξέχασα έχω ένα Ελληνοαγγλικό Λεξικό που δεν το χρειάζομαι πόσο δίνεις γι αυτό .
Το παίρνει στα χέρια του το γυρνά από δω από κεί το ξεφυλλίζει ταχύτατα ...
- Πάρε ένα τάλιρο ...
- Λίγα είναι ρε Ξενοφών κάντο 7 δραχμές .
Η συμφωνία κλείνει στις 7 και ο Ξενοφών συνεχίζει την ατελείωτη δουλειά του το ταχτοποίημα του χαώδους βιβλιοπωλείου παλαιών βιβλίων .
Είχε θησαυρούς εκεί μέσα εκτός από τα βιβλία της καθημερινής ρουτίνας .
Μια μέρα είδαμε το βιβλιοπωλεία κλειστό δεν ξανάνοιξε ποτέ , ο Ξενοφών πέθανε .
Μετά καιρό ξαναπέρασα από εκεί το μαγαζί και πάλι ανοιχτό .
Μπαίνω μέσα και η έκπληξη ...
- Πέτρο τι γυρεύεις εδώ ρωτώ .
- Δεν τόμαθες Γιώργο αγόρασα το μαγαζί του Ξενοφώντα πακέτο με όλο τα βιβλία και το αρχείο του .
- Μπράβο Πέτρο καλές δουλειές ...
Ο Πέτρος Γεωργίου συμμαθητής , φίλος και γείτονας από την Αγία Τριάδα και από το 12 ο Δημοτικό κληρονόμησε από τον πατέρα του το κανονικό βιβλιοπωλείο του πατέρα του στην γωνία Καστριτσίου και Αγίας Σοφίας και έκανε μια σωστή επιχειρηματική κίνηση .
Το δούλεψε αρκετά χρόνια , αλλά χωρίς τον Ξενοφώντα το μαγαζί έχασε την αίγλη του , ήταν ένα άλλο μαγαζί .
Οι θρύλοι δεν ξαναγεννιούνται ....


Τέτοιες μέρες χρειάζεται μια σπίθα για να ανάψει φωτιά .
Η σπίθα ήταν μια φωτογραφία από τον φίλο μου από την Ξάνθη τον Βαγγέλη Μαυρουδή που μου την έστειλε αυτήν που βλέπουμε του Ξενοφώντα μέσα σε ένα αρχείο word που το facebook δεν την δεχόταν .
Την 
μετέτρεψα σε jpg και του την επέστρεψα και έτσι την ανέβασε στην ´´ Άγνωστη Θεσσαλονίκη ´´
Από εκεί οι αναμνήσεις εισέβαλαν σαν καταρράκτης.
Το να βρεις καλά σχολικά βιβλία εκείνη την εποχή αν δεν είχες χρήματα να τα αγοράσεις ηταν μια περιπέτεια . 
Το 1965 ήταν ακόμη μακρυά όταν η Ένωση Κέντρου του Γέρου της Δημοκρατίας με την άνοδό της στην εξουσία εφάρμοσε την εξαγγελθείσα πολιτική της , της Δωρεάν Παιδείας και έδωσε για πρώτη φορά καινούργια βιβλία σχολικά και Πανεπιστημιακά σε όλους αδιακρίτως . 
Κατάργησε τις εγγραφές και τα δίδακτρα στα Πανεπιστήμια και όπου αλλού υπήρχαν . 
Ένας μακροχρόνιος αγώνας μαθητών φοιτητών είχε φέρει αποτέλεσμα και ο Γέρος είχε κερδίσει για πάντα την αγάπη της νεολαίας ιδιαίτερα της μη προνομιούχας .
Μέχρι τότε αν δεν είχες μεγαλύτερο αδελφό , ξάδελφο η φίλο να τα κληρονομήσεις η να τα αγοράσεις τα βιβλία σου σε φτηνή τιμή η μόνη λύση ήταν ο Ξενοφώντας .
Υπήρχαν βέβαια πολλά μικρομάγαζα στις γειτονιές που έκαναν αυτήν την ίδια δουλειά αλλά ο Ξενοφώντας ήταν ο πρώτος , είχε τα πάντα .
Χάθηκαν τεράστια ταλέντα , πολύ μεγάλα μυαλά από την έλλειψη μέσων πρόσβασης σε σπουδές .
Για να πας στον Ξενοφώντα η απόσταση από την γειτονιά μας ήταν μεγάλη και έπρεπε να συνυπολογίσεις και τα τραμβαγιάτικα μια κι ο κόσμος δεν είχε συνηθίσει να λέει αλλιώς το εισιτήρια του αστικού , το τραμ ξηλώθηκαν το 1957 όταν ήμασταν Δευτέρα Γυμνασίου .
Έτσι συνδύαζα πάντα το δρομολόγιο ώστε να έχω μαζί μου τον Εφραίμη , δηλαδή τον Ιορδάνη Ευφραιμίδη τον συμμαθητή μου που τον λέγαμε μ´ αυτό το  παρατσούκλι παραφράζοντας το επώνυμό του , μέγα παζαρτζή μια κι εγώ από ότι φαίνεται δεν τα κατάφερνα και έχανα πολύτιμο χαρτζιλίκι .
Μου επεσήμαναν σ ´ αυτήν την ανάρτηση ότι στο βιβλίο του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος που έγραψε για τα παλιά βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης δεν είχε και την καλύτερη γνώμη για τον Ξενοφώντα . 
Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον μεγάλο μας Ντίνο Χριστιανόπουλο , δεν νομίζω ότι διαφωνώ μαζί του μ ´ αυτά που γράφω , μια και αυτός σαν μεγαλύτερος μας ηλικιακά και άνθρωπος των γραμμάτων έχει σίγουρα βαρύνουσα γνώμη .
Μπορούσε να κρίνει και να συγκρίνει .
Εμείς ακόμη άβγαλτα μαθητούδια με ελάχιστο χαρτζιλίκι ψάχναμε απλώς να εξασφαλίσουμε τα σχολικά βιβλία της χρονιάς σε φτηνή τιμή και τίποτε άλλο .



‘’ ΑΝΑΒΟΥΝΕ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ … ‘’

  ‘’ ΑΝΑΒΟΥΝΕ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ … ‘’ https://www.youtube.com/watch?v=U0L7t4gxSDs Πέρασε κι η παραμονή των γενεθλίων του Αϊ – Γιαννιού ...