2014_11_18 Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ
Ο Κινηματογράφος Απόλλων σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέρρο Αριγκόνι, δίπλα στην οικία Λεονταρίδη. Μας τα αναπαραστήσατε τόσο γλαφυρά κ Kotsidi, που μάλλον εσείς πρέπει να γράψετε
αυτό το βιβλίο !
Δεν είναι τόσο απλό , χρειάζεται πολλά για να γίνει ένα βιβλίο .
Το ποιο ακριβό που μας λείπει τώρα είναι ο χρόνος ,που όσο πάει και λιγοστεύει .
Εκείνο που μπορώ όμως να κάνω είναι να δώσω μερικές πληροφορίες και να τον περιγράψω , χωρίς προς το παρόν τις ατέλειωτες ιστορίες ζωής που είχαν σαν αφετηρία αυτό το θεόρατο για τα μέτρα της εποχής κτίριο που δέσποζε τότε στα διώροφα νεοκλασικά της γειτονιάς .
Τότε πιτσιρίκια δεν ξέραμε ποιος τον σχεδίασε , όμως ήταν εύκολο και ο ποιο άσχετος μπορούσε να καταλάβει , ότι αυτός ο χώρος ήταν κάτι ξεχωριστό κάτι μαγικό .
Ήταν ένας πραγματικός κινηματογράφος είχε σχεδιαστεί με φινέτσα με τέχνη και μαστοριά , ήταν όμορφος , άνετος και λειτουργικός .
Η εξωτερική ιδιαίτερη μορφή του δεν θύμιζε τίποτε άλλο αντίστοιχο στον Ελλαδικό χώρο .
Αργότερα μάθαμε ότι ήταν σχεδιασμένος από Ιταλό αρχιτέκτονα τον Πιέρο Αριγκόνι και που μάλιστα ήταν και γείτονάς μας , μια έμενε λίγο ποιο κάτω αγναντεύοντας στο τραγικό τέλος της ζωής του τον Θερμαϊκό , από τον τελευταίο όροφο της πανέμορφης τετραώροφης δικής του σχεδίασης , παραθαλάσσιας τότε πολυκατοικία στην Μπιζανίου .
Ένας αυθεντικός Ιταλικής τεχνοτροπίας κινηματογράφος στην Θεσσαλονίκη , που πολύ αργότερα όταν ήδη είχε παραδοθεί βορά στην αδηφάγο αντιπαροχή , τον είδαμε με νοσταλγία να ζωντανεύει με αρκετές βέβαια αποκλίσεις , στις Ιταλικές ταινίες τύπου ‘’Σινεμά ο Παράδεισος ‘’ …
https://www.youtube.com/watch?v=qMgTCtSxOHE
- Ο Μάριο Λάντζα στον Απόλλωνα …
Τέλος δεκαετίας του 50 , στην Αμερική εμφανίζεται ένας πολύ καλός τενόρος γιός Ιταλών μεταναστών , ο Μάριο Λάντζα .
Τον πήρε χαμπάρι το Χόλυγουντ και πριν τον κερδίσει η όπερα πρόλαβε και γύρισε 6 - 7 ταινίες που χάλασαν τον κόσμο και έκαναν παγκόσμια επιτυχία .
Το θέμα συνήθως είχε σχέση περίπου με την ζωή του , δηλαδή ένας Ιταλοαμερικάνος τενόρος που ήθελε να κατακτήσει μουσικά την Ιταλία ,
όπου όλοι λίγο πολύ τραγουδούσαν
και εξιστορούσε τις ταλαιπωρίες του .
Και να τα δάκρυα στον κατάμεστο εξώστη και στην πλατεία με λυγμούς .
Στον Απόλλωνα λαϊκό κινηματογράφο Β΄ Προβολής με πάντα δύο έργα και Μίκυ Μάους και επίκαιρα σαν μπόνους , άρχισαν νάρχονται οι ταινίες του όπου έκπληκτοι εμείς οι στερημένοι από μουσική παιδεία πιτσιρικάδες του 50 που ούτε ραδιόφωνο δεν είχαμε ακόμη ακούσει , ακούγαμε έκπληκτοι για πρώτη φορά την τεράστια φωνή του τενόρου από τα ορθάνοιχτα κυκλικά λόγω ζέστης παράθυρα του εξώστη του Απόλλωνα να πλημμυρίζουν την γειτονιά με θεϊκές μελωδίες .
Τρελαθήκαμε …
Αφού είδαμε 5-6 φορές το έργο να το χορτάσουμε ,
πασχίζαμε έκτοτε να τον μιμηθούμε
και άκουγες κάτι αγριοφωνάρες στην ήσυχη από αυτοκίνητα γειτονιά ,
εκτός του τραμ που έφτανε αραιά και που ,
από σπόρους που παρίσταναν του λυρικούς καλλιτέχνες και φυσικά οι καρπαζιές έπεφταν σύννεφο …
Ακούστε την Γρανάδα ένα δείγμα της φωνής του τεράστιου Μάριο Λάντζα που πέθανε νεότατος μόλις 38 χρόνων …Όμως ψάχνοντας βρήκα το ίδιο τραγούδι σε μια από τις ταινίες του όπου θα τον δούμε και σαν ηθοποιό με συμπρωταγωνίστρια που τον συνοδεύει στο τέλος της ταινίας με το ομώνυμο τραγούδι .Mario Lanza - GRANADA from the film Because You're Mine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου