2015_05_04 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

2015_05_04  ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 

          Όλα είναι ξυπόλητα και δεν βρίσκονται στην πλαζ , 

αλλά σε χωματόδρομο με διάσπαρτες πέτρες 

με ένα καταπληκτικό παιχνίδι ιδιοκατασκευής τους 

και με ένα αδιόρατο χαμόγελο στο αθώο παιδικό τους πρόσωπο . 
 Ποιος να ξέρει τι δυστυχία κρύβεται πίσω τους .
Άραγε ποια χρονολογία και σε ποιο μέρος να βρίσκονται ?
Η φωτογραφία καταπληκτική ασπρόμαυρη σαν κομμάτι από παλιά ρεαλιστική ταινία του μεταπολεμικού κινηματογράφου , του Ελληνικό Ξυπόλητο Τάγμα του Τάλλας , η του ιταλικού Κλέφτης ποδηλάτων του Ντε Σίκα και μου ξύπνησε στην μνήμη πολλά …
Πόσα παιδιά χάσανε τότε την παιδικότητά τους και αναγκάστηκαν να ζήσουν σε συνθήκες άθλιες και πολλά από αυτά να πληρώσουν με την ζωή τους ,την αφροσύνη μερικών μεγαλομανών που ακόμη και σήμερα διαφεντεύουν τις τύχες μας . τις τύχες λαών που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε μικρή φτωχή χώρα .
            Θυμάμαι λίγο μετά τον πόλεμο όταν χρειάστηκε να ταξιδέψω το καλοκαίρι στον νομό Σερρών στα ξαδέλφια μου , την δυσκολία να πείσει ο θειός μου ο μακαρίτης τους χωροφύλακες που έκαναν έλεγχο στο τραίνο για την αθωότητά μου , παιδιού του Δημοτικού σχολείου τότε.
Όταν έφτασα στο χωριό που βρισκόταν δίπλα ακριβώς στην νέα κοίτη του Στρυμόνα κοντά στην Λίμνη Κερκίνη γνωρίστηκα με τα παιδιά του χωριού και αρχίσαμε το παιχνίδι αμέσως δίπλα στα αρδευτικά κανάλια που έσκαβαν και εκβάθυναν την κοίτη τους και του ποταμού Στρυμόνα με τεράστιες φαγάνες αυτές με τους κουβάδες με τις αλυσίδες .
Θαυμάζαμε του φαγανιέριδες με την μαεστρία έριχναν μακριά τον κουβά και τον κάρφωναν στο χώμα ώστε να καταφέρουν όσο μεγαλύτερη κουβαδιά γινόταν .
             Τότε γνώρισα ένα μικρό παιδάκι περίπου συνομίλικό μου σαν αυτό της φωτογραφία που φαινόταν στα μάτια του μια σπίθα που στα παιδιά με ιδιαίτερη ευφυΐα συναντά κανείς .Αυτό τα μικρό παιδάκι κατασκεύασε με ασήμαντα υλικά παλιοσύματα και κονσερβοκούτια ένα απίθανο πιστό αντίγραφο της φαγάνας που βλέπαμε κάθε μέρα να δουλεύει μπροστά μας .
Ήταν εκπληκτικό το πόσο πιστή αντιγραφή ήταν ώστε με διάφορες μαναβελίτσες έκανε όλες τις κινήσεις της φαγάνας και πετύχαινε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα , να σκάβει το χώμα .
            Ήταν η ατραξιόν της παρέας αυτός έσκαβε κι εμείς οι υπόλοιποι με φορτηγά ιδιοκατασκευές δικές μας ξύλινες η μεταλλικές και ακόμη και με τούβλα περνούσαμε μπροστά στην φαγάνα του και μας φόρτωνε με χώμα που το αδειάζαμε παραδίπλα κατασκευάζοντας όπως και οι μεγάλοι το δικό μας αρδευτικό κανάλι τέλεια μίμηση του μεγάλου .
Το καλοκαίρι τέλειωσε , εγώ γύρισα στην πόλη με υπέροχες αναμνήσεις ,
που περιλάμβαναν και μπάνιο στα κανάλια δίπλα στα βουβάλια που αφθονούσαν στην περιοχή και το βούτυρο στο ψωμί θα το θυμάμαι ακόμη για την νοστιμιά του 
και τον καταπληκτικό πιτσιρικά με την φαγανούλα του που μας χάριζε ώρες ατέλειωτες ευχάριστου και δημιουργικού παιχνιδιού .
                   Χρόνια μετά έμαθα από τον ξάδελφό μου ότι το παιδί εκείνο εξελίχθηκε σε ένα καταπληκτικό μηχανολόγο μηχανικό που πέρασε πρώτος στο Πολυτεχνείο εντυπωσιάζοντας τότε τους πάντες με την ευφυΐα του .
                    Σκέφτηκα πόσα τέτοια αυθεντικά ταλέντα χάθηκαν εξ αιτίας του πολέμου που ρήμαξε την χώρα μας και την έκανε σήμερα να ικετεύει τους ίδιους τους καταστροφής της , για λίγη ανοχή στην μανία τους για εξόφληση των χρεών της , για τα οποία κι αυτοί έχουν την ίδια ευθύνη για την δημιουργία τους …

·         Demi Tzivopoulou Αυτό είναι το θέμα, κ Γιώργο μας.. και ακριβώς όπως τα λέτε κι εσείς, παρά τη δυστυχία που προφανώς βρίσκεται πίσω τους (φτώχεια, λιγοστό φαγητό-το πιθανότερο, δύσκολες συνθήκες καθημερινότητας...) τίποτα δεν τα πτοεί! Το χαμόγελό τους είναι εκεί!, στολίζει τα μουτράκια τους και τη ψυχή τους και αποτελεί την κινητήριο δύναμη να βρουν τον τρόπο να αντισταθούν στις στερήσεις πους τους επέβαλε η ζωή! Έστω μ' ένα καρούλι ιδιοκατασκευής! Έστω με την παρεούλα που κάνουν τα τέσσερά τους!  Η φωτό μοιάζει κατοχική το νωρίτερο, μεταπολεμική το πιθανότερο, κι αν κρίνω από τα χαμόσπιτα που διακρίνονται πίσω τους θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε φτωχογειτονιά της άνω ή της κάτω πόλης..

Iordanis Vlachopoulos Η φωτογραφία πρέπει να είναι των αρχών της δεκαετίας του 1950. Το "όχημα" είναι φτιαγμένο από ένα δίχαλο κλαδί (τσατάλι το λέγαμε τότε...) και τρία άδεια κουτιά από γάλα εβαπορέ, αριστοτεχνικά συνδεμένα μεταξύ τους! Τα κουτιά αυτά παραπέμπουν στο πρωινό γάλα (εβαπορέ ή σκόνη) που προσφερόταν (μαζί με κάψουλες μουρουνέλαιου  ) σε όλα τα σχολεία την εποχή εκείνη της απόλυτης φτώχειας. Ελπίζω ο ξυπόλητος μάστορας να έγινε τουλάχιστον μηχανικός!

Viron Papadopoulos Επί χιλιάδες χρόνια τα παιδιά έφτιαχναν τα παιχνίδια τους με κύριο εργαλείο την φαντασία τους, από υλικά που έβρισκαν.
Σήμερα τα δωμάτια τους είναι αποθήκες παιχνιδιών που χρησιμοποιούνται για λίγα 24ωρα. Παιχνίδια που φτιάχνει η φαντασία των μεγάλων, τις περισσότερες φορές άχρηστα και ακατάλληλα.

George Kotsidis Είναι εκπληκτικά καλοσχεδιασμένο λειτουργικό και όμορφο το παιχνίδι .
Επειδή τελευταία ψάχνω παιχνίδια πρωτότυπα για δωράκια , ομολογώ ότι δυσκολευόμουν να βρω εύκολα .
Τα περισσότερα ήταν επαναλήψεις παλιότερων με νέα τεχνολογικά πρόσθετα .
Δεν θα με εξέπληττε αν το έβλεπα σύντομα στις βιτρίνες από καμιά Κινέζικη εταιρεία , με πλαστικές ροδίτσες με πολύχρωμα λεντάκια να αναβοσβήνουν με τηλεχειρισμούς και σύγχρονα καλούδια .
Τουλάχιστον να ψάξουν να βρουν το παιδάκι που θάναι ήδη παππούς για να του δώσουν τα δικαιώματα της πατέντας ......