2015_05_28 ΤΟ ΚΑΙΚΙ ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

2015_05_28    ΤΟ ΚΑΙΚΙ ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το όνομα , 

αλλά ένα παρόμοιο σκαρί υπήρχε την περίοδο που ήταν στις δόξες τους τα μεγάλα καραβάκια .Το όνομά του Άγιος Δημήτριος .
Ένα τόσο μικρό σκαφάκι επιβίωνε γιατί δεν έμπαινε στα χωράφια των μεγάλων σκαφών , Θεσσαλονίκη , Ευδοκία , Λευκή κλπ .
Αν ξεκινούσε να κάνει το μεγάλο δρομολόγιο προς την απέναντι ακτή δηλαδή Περαία , Μπαξέ , Πλαζ , Αγία Τριάδα θα έμπαινε σίγουρα μέσα με την πολύ μικρή χωρητικότητά του και την χαμηλή ταχύτητά του .
Όμως το πανέμορφο αυτό καικάκι είχε την πελατεία του . 
Πλευρισμένο περίπου στο σημείο της φωτογραφίας έκανε συνήθως τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα το δρομολόγιο , βόλτα , που κάνουν τα σημερινά άχαρα πλοία - μπαρ .
Ο καπετάνιος και συνήθως ένας ακόμη σαν πλήρωμα στημένοι μπροστά διαλαλούσαν την πραμάτεια τους .
- Περάστε για μια βόλτα στον Θερμαϊκό μέχρι το λιμάνι με ένα δίφραγκο και επιστροφή ξεκινάμε αμέσως .
Το ´´ αμέσως ´´ δελέαζε τους πελάτες και έμπαιναν μέσα .
Όμως αλίμονο τους το αφεντικό είχε άλλα στο νου του .
Αν δεν φουλάριζε το καικάκι δεν έφευγε .
Έτσι εν μέσω ψιλοκαυγάδων γέμιζε και ξεκινούσε .
Ιδιαίτερα το απόγευμα όταν είχε πέσει η Σαλονικιώτικη μπουκαδούρα και το κυματάκι ήταν μικρό ήταν απόλαυση μια βόλτα μ´ ένα τόσο μικρό σκαφάκι .
Ήταν σαν νάκανες βαρκάδα , άπλωνες το χέρι έξω και το κύμα έβρεχε το χέρι σου .
Μπορούσε και πλησίαζε πολύ κοντύτερα στην παραλία από τα μεγάλα σκάφη και η θέα προς την ακτή στα αραδιασμένα στην σειρά νεοκλασικά και άλλα κτίσματα ήταν πανέμορφη .
Στις μεγάλες δόξες του αυτού του μεγέθους καικάκια ήταν όταν ερχόταν ο ´´ Στόλος ´´ .
Δηλαδή τα πολεμικά αντιτορπιλικά κλπ σκάφη του 6ου Αμερικανικού Στόλου και ιδιαίτερα τα τεράστια αεροπλανοφόρα . 
Ο 6ος Στόλος γι ´ αυτά ήταν η ευκαιρία να βγάλουν τα έξοδα της χρονιάς όπως και πολλές κατηγορίες επαγγελματιών της πόλης .
Όλη η αγορά δούλευε για τους χιλιάδες ναύτες και αξιωματικούς των πλοίων που έβγαιναν με τις βενζινακάτους των πλοίων μπροστά στα σκαλάκια του Λευκού Πύργου , όπου προηγουμένως ο Δήμος είχε φροντίσει να δημιουργήσει με σιδερένια εμπόδια μια μικρή άδεια από κόσμο πλατεία για να διευκολύνει την αποβίβαση και επιβίβαση των ναυτών .
Και δεν είχαν άδικο γιατί ήταν τόση μεγάλη η συχνότητα των αφίξεων των βενζινακάτων που προσέφερε πρωτότυπο θέαμα για τους περιπατητές που ακουμπούσαν με τους αγκώνες στα σιδερένια εμπόδια και χάζευαν το πήγαινε - έλα των χιλιάδων ναυτών . 

Στην Θεσσαλονίκη του 50 και 60 οι μαύροι και κίτρινης φυλής ναύτες ήταν κάτι το νέο και εντυπωσίαζε τον κόσμο και το Αμερικανικό Ναυτικό είχε ουκ ολίγους από αυτούς .

Η πόλη μας απείχε πολύ ακόμη από του να γίνει πόλη τουριστών και φυσικά επισκεπτών εξωτικών ανθρωπίνων φυλών όσο κι αν φαίνεται παράξενο στους νεώτερους συμπολίτες μας .

Εκείνα όμως που ήταν στις δόξες τους ήταν τα μπαρ , τα Αμέρικαν Μπαρ όπως τα βαφτίζαμε τότε .

Γινόταν πανικός ..

Σε μια μέρα οργανώνονταν , μαγαζιά , γκαρσόνια , μπάρμαν , μπαρ γούμαν , αβανταδόροι που κουβαλούσαν πελάτες ,  ορχήστρες ζωντανής μουσικής  και ότι μπορούσε κανείς να φανταστεί .

Οργασμός η πόλη δούλευε φούλ 24 ώρες για να εξυπηρετήσει τα 20 χρονα ναυτάκια που μετά πολλών ημερών η ακόμη και μηνών στους ωκεανούς έψαχναν την διασκέδαση και τι άλλο γυναικεία συντροφιά .

Ο Μαύρος Γάτος στην γειτονιά μας ιδιοκτησίας του μεγάλου ποδοσφαιριστή του Άρη Βικελίδη στην Βασιλέως Γεωργίου δίπλα στο Απόλλωνα στις δόξες του και τα πιτσιρίκια κυνηγούσαν τα ναυτάκια ψελλίζοντας 

- Έι Τζώνυ  γκίβ μοι ουάν σίγκαρετ.

Και ο Τζώνυ δεν τους χαλούσαν το χατήρι .

Τώρα τι τα έκαναν τα αμερικάνικα τεραστίου μήκους σε σχέση με τα Ελληνικά μικρά τσιγάρα ,

μερικοί τα πουλούσαν , μερικοί έκαναν και τα πρώτα βήματά τους στην κακή αυτή συνήθεια .

Τότε ακόμη τα Αμερικάνικα αρωματικά τσιγάρα ήταν κάτι δυσεύρετο και υπήρχαν πολλοί πρόθυμοι να τα αγοράσουν

Χρειάζεται ξεχωριστή αναλυτικότερη αναφορά για το πως και με ποιους λειτουργούσαν αυτά τα μπαρ που ίσως θα πρέπει να πρέπει να θεωρηθεί μια ιδιαίτερη σελίδα στην ιστορία της μεταπολεμικής - μετεμφυλιακής Ελλάδας .

Γυρίστηκαν ταινίες , γράφτηκαν βιβλία για τα δράματα που παίχτηκαν εκεί μέσα .

Εμείς όμως θα αναφερθούμε προς το παρόν μόνο για τα μικρά καικάκια τύπου Αγίου Δημητρίου της φωτογραφίας μας  .

Τα τεράστια αεροπλανοφόρα ιδιαίτερα ήταν η μεγάλη τους ατραξιόν .

Ξελαραγκιζόταν το αφεντικό καπετάνιος , με τον μούτσο βοηθό του από το πρωί μέχρι το βράδυ διαφημίζοντας την βόλτα στα πολεμικά η στο αεροπλανοφόρο .

Όλα τα πολεμικά αγκυροβολούσαν α ρόδο μπροστά στον Λευκό Πύργο 1 - 2 μίλια βαθιά αμέσως μετά το ´´ σκατοφάναρο ´´ όπως συνηθίζουν να το ονομάζουν οι παλιοί Θεσσαλονικείς , το φανάρι που είναι ακόμη επάνω σε μια σιδερένια σημαδούρα που έδειχνε το σημείο που χυνόταν ο κεντρικός αγωγός των υπονόμων πριν την κατασκευή του νέου κεντρικού υπονόμου που οδηγεί τα λύματα στον βιολογικό καθαρισμό στην Σίνδο .

Δεν έχει βγει ακόμη και μάλλον δεν θα βγει ποτέ γιατί το σημείο εκείνο από τις συνεχίσει ρίψεις των λυμάτων της πόλης για δεκαετίες έχει γίνει αβαθές και κινδυνεύει κάθε πλεούμενο που δεν γνωρίζει το σημείο να προσαράξει .- Άλλος για το αεροπλανοφόρο λοιπόν και ο Άγιος Δημήτριος κατάφορτος ξεκινούσε και πλησίαζε το τεράστιο πλοίο .Όσο απομακρυνόταν από την ακτή τόσο και μίκραινε ο Άγιος Δημήτριος κι όταν έφτανε δίπλα στο πλοίο θαρρείς και εξαφανιζόταν κάτω από τον όγκο του .Έκανε μια βόλτα γύρω του πολύ κοντά του και επέστρεφε πίσω για να πάρει τους επόμενους που περίμεναν .Ήταν πραγματικά μια ανεπανάληπτη εμπειρία μια τέτοια βόλτα που μόνο τα μικρά καραβάκια του Θερμαϊκού σαν αυτό της φωτογραφίας την πρόσφεραν ...