2015_05_16 ΛΑΙΚΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

2015_05_16 ΛΑΙΚΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ 

Πραγματικά δεν περίμενα να δω φωτογραφίες τέτοιας εκπληκτικής ποιότητας .
Η περιοχή είναι αναμφισβήτητα η χωμάτινη αλάνα που υπήρχε μπροστά στο κτίριο του Καπαντζή - ΝΑΤΟ .
Πρέπει χοντρικά η χρονολόγηση να είναι να είναι τέλη δεκαετίας 50 αρχές 60 .
Αθανάσιε Νικόπουλε όλες οι επισημάνσεις σου σωστές τις συνυπογράφω .
Είναι έτσι όπως ακριβώς τα περιγράφεις .
Το ταψί που έχουν μπροστά τους οι πωλητές ψαριών είναι ξύλινο και χαρακτηριστικό των πλανόδιων πωλητών ψαριών της εποχής εκείνης .
Δεν υπήρχαν τότε πουθενά στην πόλη μαγαζιά αποκλειστικά ψαράδικα , εγώ τουλάχιστον για την Ανατολική πλευρά της πόλης δεν θυμάμαι κανένα .
Όποιος ήθελε ψάρια θα έπρεπε να κατέβει στην Μοδιάνο να τα προμηθευτεί , όπου πραγματικά τότε έσφυζε από ζωή .
Υπήρχαν πάρα πολλά ψαράδικα με οτιδήποτε ψάρι τραβούσε η ψυχή σου .
Έτσι το κενό κάλυπταν οι πλανόδιοι πωλητές ψαριών που κυκλοφορούσαν στις γειτονιές της πόλης με αυτό το χαρακτηριστικό ξύλινο «ταψί» από πολύ ελαφρύ ξύλο .
Το είχαν στο κεφάλι τους επάνω με ένα μαλακό μαξιλαράκι για να μη τους πληγώνει και το κρατούσαν με το ένα χέρι . Τα ψάρια ήταν σκεπασμένα με ένα τσουβαλάκι που τα προφύλαγε από τις καυτές ακτίνες του ήλιου τα ζεστά καλοκαίρια της πόλης .
Ανάμεσα στα ψάρια είχε και κομματάκια πάγου για να συντηρούνται .
Μη φανταστεί κανείς ότι κουβαλούσαν τίποτε σπουδαία ακριβά ψάρια .
Συνήθως είχαν σαρδέλες , σαβρίδια , γόπες , μπακαλιαράκια , χελιδονόψαρα , φτηνά ψάρια δηλαδή και σε μικρή ποσότητα .
Δε υπάρχει ποιο χαρακτηριστική εικόνα από αυτή του πλανόδιου ψαρά που σίγουρα κάπου θα υπάρχει σε φωτογραφία που περπατώντας ταυτόχρονα διαλαλούσε το εμπόρευμά του που φυσικά ήταν πάντα φρέσκο .
Ψάρια μπορούσες ακόμη να βρεις στην Σαλαμίνα αν πήγαινες πολύ πρωί πριν τα πουλήσουν οι ψαράδες με τις μικρές βάρκες και τα μεγαλύτερα καΐκια σε δημοπρασία στους χονδρέμπορους που βρισκόταν στο τεράστιο σκεπαστό στο πλάι σε μικρά εσωτερικά μαγαζιά , της κεντρικής μεγάλης αίθουσας δημοπρασιών .
Η σκάλα της Σαλαμίνας είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία για το πώς γινόταν εκεί μέσα οι δημοπρασίες από την άφιξη των καϊκιών μέχρι την πώληση .
Ήταν πράγματι ένας χώρος εξωπραγματικός για τα σημερινά δεδομένα στην περιοχή , που τον έζησα μαθητής τότε εργαζόμενος περιστασιακά για το χαρτζιλίκι . Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να τα περιγράψω αυτά αξίζει τον κόπο. Και μια οικογενειακή φωτογραφία λίγο λειψή στο κέντρο της - θα μου το επιτρέψετε -της εποχή εκείνης περίπου βγαλμένη απέναντι σχεδόν στον ΙΟΘ Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης όπου ήταν το μέρος με τη καθαρότερη θάλασσα της περιοχής με καλή αμμουδιά και ήταν ο χώρος που κολυμπούσαμε και υπήρχε και πλανόδιος φωτογράφος που αποθανάτισε το γεγονός ...