Το κτίριο ζει και βασιλεύει και το είχαμε παλιότερα καρατσεκάρει κανονικά .
Η διαφορά με σήμερα στην φωτογραφία είναι , ότι στο σημείο που πατάει ο άνδρας το δίχρωμο παπούτσι του που τότε ήταν πολύ της μόδας ,
έχει τοποθετηθεί κάγκελο που φαίνεται και στην φωτογραφία του Google earth .
Επίσης απέναντι εκεί που υπάρχει η τέντα η ανοιχτή είναι το Νο 9 της Παύλου Μελά όπου στον πρώτο όροφο εργάστηκα για αρκετά χρόνια και έχω πολλές αναμνήσεις .
Ήταν ένα πανέμορφο ψηλοτάβανο τουλάχιστον 3,20 μ. ύψος μέγαρο , όπως συνήθιζαν να τα λένε τότε , με μαρμάρινα σκαλιά στην είσοδο που φαίνονται και στην φωτογραφία και βαριά πανύψηλη δίφυλλη ξύλινη πόρτα εισόδου .
Τα κάγκελα των μπαλκονιών από πολύ βαρύ χοντρό μασίφ σίδερο και τα παντζούρια ξύλινα με πολλαπλά φύλλα και γρίλιες .
Ασανσέρ δεν υπήρχε γιατί ουσιαστικά ήταν διώροφο μια και ο πρώτος όροφος ήταν ανώγειο με 5-6 σκαλιά όπου στεγαζόταν την δεκαετία του 60 δύο Τεχνικά Γραφεία και στους δύο επόμενους ορόφους κατοικίες .
Δίπλα στα κλειστά μαγαζιά και πιθανότατα το γωνιακό ήταν το περίφημο δισκάδικο του Βεργιάδη από όπου πέρασε κόσμος και κοσμάκης καλλιτεχνικός ,
μια και ήταν ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα του είδους και ίσως το πρώτο για αρκετά χρόνια .
Είχε εισαγάγει πρώτο την ατομική ακρόαση του δίσκου με τα ακουστικά σαν του τηλεφώνου που τα ακουμπούσες στα αυτιά και άκουγες το δίσκο της επιλογής σου για να τον αγοράσεις αν σου άρεσε .
Βέβαια μη περιμένει κανείς η ποιότητα αυτών των ακουστικών να ήταν τίποτε το ιδιαίτερο , ‘όμως τότε ήταν μεγάλη πρωτοπορία να έχεις την δική σου ξεχωριστή ακρόαση στον ίδιο χώρο . .
Φυσικά με την επιδρομή της νέας τεχνολογίας του Ιντερνέτ και των υπολογιστών έμεινε μόνο η ανάμνησή του και μερικές φωτογραφίες με την για πολλά χρόνια πωλήτριά του με όλους τους διάσημους τραγουδιστές της εποχής που δεν παρέλειπαν να περάσουν και να φωτογραφηθούν μαζί της , όταν βρισκόταν στην πόλη μας .
Μία τέτοια φωτογραφία αναρτήθηκε παλιότερα στην σελίδα μας …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου