1997_07_06 Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕΙΧ ΣΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=yx44NZDWYCs
Πέρασαν 21 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά του Σεΐχ – Σου .
Ήταν απόγευμα Κυριακής κατακαλόκαιρο , ο κόσμος επέστρεφε από τις παραλίες .
Μπαίνοντας στην πόλη αντίκρισε ένα εφιαλτικό , ένα απόκοσμο θέαμα .
Το Σεΐχ - Σου είχε παραδοθεί στις φλόγες .
Η τεράστια οικολογική καταστροφή είχε ξεκινήσει που κατέστρεψε τελικά το 55 % του περιαστικού δάσους της πόλης .
Κοντά στα 17.00 στρέμματα έγιναν στάχτη .
Επέστρεφα κι εγώ από Χαλκιδική , έπαθα σοκ βλέποντας την , δεν ήξερα τι με περιμένει , μια και το σπίτι μου ήταν δίπλα στο δάσος .
Η φωτιά δεν είχε φτάσει ακόμη στην περιοχή μου πίσω από το Επταπύργιο ,
οι μαύροι καπνοί όμως και τα αποκαΐδια παντού .
Χωρίς να πολυσκεφτώ πήρα το παπάκι μια και αυτοκίνητα δεν τα επέτρεπαν και έτρεξα στο Φιλίππειο όπου οι φλόγες το πλησίαζαν .
Κατάφερα έφτασα στην αυλή του .
Μαζεμένοι πολλοί εκεί , πυροσβεστική , αστυνομία , εθελοντές .
Όλοι περίμεναν τη φωτιά που ανέβαινε απειλητική από την πίσω πλευρά την ανατολική του ξενοδοχείου .
Οι υπάλληλοι μοίραζαν σε όλους πετσέτες λευκές βρεγμένες που τις βάζαμε στο πρόσωπό μας για να μπορούμε να αναπνέουμε .
Κάποιοι είχαν φέρει κλωνάρια κλαδιά και τα μοίραζαν σε όλους .
Σκυμμένοι στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου στην απότομη πλαγιά κοιτούσαμε με αγωνία τις φλόγες να πλησιάζουν .
Θεωρούσαμε ότι η πετσέτα και το κλωνάρι που κρατούσαμε στα χέρια ήταν ικανά να μας προστατέψουν και να βοηθήσουν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς .
Όσο όμως ανέβαινε τόσο συνειδητοποιούσαμε ότι μια φωτιά με φλόγες ύψους 20 , 30 , 40 μέτρων με αέρα δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατό να αντιμετωπιστεί .
Περιμέναμε σχεδόν αμίλητοι χωρίς να ξέρουμε το γιατί .
Η φωτιά πλησίαζε ανέβαινε σταθερά και κατάκαιγε τα πάντα μέτρο μέτρο .
Και ξαφνικά έγινε το θαύμα , σταμάτησε να ανεβαίνει παρέμεινε σταθερή στο σημείο που είχε φτάσει μερικές δεκάδες μέτρα στην πλαγιά , ο αέρας φάνηκε να αλλάζει και σταμάτησε την άνοδο .
Γύρισε ανάποδα , το πράγμα φαινόταν απίστευτο κι όμως έγινε .
Η φωτιά δεν πέρασε ποτέ το Φιλίπειο η περιοχή πάνω από τις Συκιές και το Επταπύργιο και μέχρι το Ρετζίκι σώθηκε .
Περίμενα αρκετή ώρα κοιτώντας .
Η φωτιά συνέχισε και όλη τη νύχτα το έργο της μέχρι την άλλη μέρα .
Κάτι σαν συμπέρασμα μια και είδα με τα μάτια μου τον εφιάλτη .
Τέτοιες φωτιές δεν σβήνουν με ανθρώπινα μέσα .
Οι λίγες στενές αντιπυρικές ζώνες δεν κατάφεραν να την συγκρατήσουν .
Ακόμη και σήμερα παραμένουν οι ίδιες στενές και νομίζω αναποτελεσματικές .
Τα αεροπλάνα μπορούν αλλά πρέπει να την βρουν στην αρχή της ,
όταν φουντώσει με φλόγες 20 , 30 και 40 μέτρων ύψους τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα …
https://www.youtube.com/watch?v=yx44NZDWYCs
Πέρασαν 21 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά του Σεΐχ – Σου .
Ήταν απόγευμα Κυριακής κατακαλόκαιρο , ο κόσμος επέστρεφε από τις παραλίες .
Μπαίνοντας στην πόλη αντίκρισε ένα εφιαλτικό , ένα απόκοσμο θέαμα .
Το Σεΐχ - Σου είχε παραδοθεί στις φλόγες .
Η τεράστια οικολογική καταστροφή είχε ξεκινήσει που κατέστρεψε τελικά το 55 % του περιαστικού δάσους της πόλης .
Κοντά στα 17.00 στρέμματα έγιναν στάχτη .
Επέστρεφα κι εγώ από Χαλκιδική , έπαθα σοκ βλέποντας την , δεν ήξερα τι με περιμένει , μια και το σπίτι μου ήταν δίπλα στο δάσος .
Η φωτιά δεν είχε φτάσει ακόμη στην περιοχή μου πίσω από το Επταπύργιο ,
οι μαύροι καπνοί όμως και τα αποκαΐδια παντού .
Χωρίς να πολυσκεφτώ πήρα το παπάκι μια και αυτοκίνητα δεν τα επέτρεπαν και έτρεξα στο Φιλίππειο όπου οι φλόγες το πλησίαζαν .
Κατάφερα έφτασα στην αυλή του .
Μαζεμένοι πολλοί εκεί , πυροσβεστική , αστυνομία , εθελοντές .
Όλοι περίμεναν τη φωτιά που ανέβαινε απειλητική από την πίσω πλευρά την ανατολική του ξενοδοχείου .
Οι υπάλληλοι μοίραζαν σε όλους πετσέτες λευκές βρεγμένες που τις βάζαμε στο πρόσωπό μας για να μπορούμε να αναπνέουμε .
Κάποιοι είχαν φέρει κλωνάρια κλαδιά και τα μοίραζαν σε όλους .
Σκυμμένοι στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου στην απότομη πλαγιά κοιτούσαμε με αγωνία τις φλόγες να πλησιάζουν .
Θεωρούσαμε ότι η πετσέτα και το κλωνάρι που κρατούσαμε στα χέρια ήταν ικανά να μας προστατέψουν και να βοηθήσουν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς .
Όσο όμως ανέβαινε τόσο συνειδητοποιούσαμε ότι μια φωτιά με φλόγες ύψους 20 , 30 , 40 μέτρων με αέρα δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατό να αντιμετωπιστεί .
Περιμέναμε σχεδόν αμίλητοι χωρίς να ξέρουμε το γιατί .
Η φωτιά πλησίαζε ανέβαινε σταθερά και κατάκαιγε τα πάντα μέτρο μέτρο .
Και ξαφνικά έγινε το θαύμα , σταμάτησε να ανεβαίνει παρέμεινε σταθερή στο σημείο που είχε φτάσει μερικές δεκάδες μέτρα στην πλαγιά , ο αέρας φάνηκε να αλλάζει και σταμάτησε την άνοδο .
Γύρισε ανάποδα , το πράγμα φαινόταν απίστευτο κι όμως έγινε .
Η φωτιά δεν πέρασε ποτέ το Φιλίπειο η περιοχή πάνω από τις Συκιές και το Επταπύργιο και μέχρι το Ρετζίκι σώθηκε .
Περίμενα αρκετή ώρα κοιτώντας .
Η φωτιά συνέχισε και όλη τη νύχτα το έργο της μέχρι την άλλη μέρα .
Κάτι σαν συμπέρασμα μια και είδα με τα μάτια μου τον εφιάλτη .
Τέτοιες φωτιές δεν σβήνουν με ανθρώπινα μέσα .
Οι λίγες στενές αντιπυρικές ζώνες δεν κατάφεραν να την συγκρατήσουν .
Ακόμη και σήμερα παραμένουν οι ίδιες στενές και νομίζω αναποτελεσματικές .
Τα αεροπλάνα μπορούν αλλά πρέπει να την βρουν στην αρχή της ,
όταν φουντώσει με φλόγες 20 , 30 και 40 μέτρων ύψους τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου