2015_06_22 ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ - 1 - ( 1η ημέρα )
«Ίμβρος παιπαλόεσσα. Το ιερό νησί του Ερμού, τ’ ουρανού και των δακρύων»
ΦΑΝΑΡΙ - ΚΗΠΟΙ - KABATEPE - ΦΕΡΥ - ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ( Kuzulimani )
«Ίμβρος παιπαλόεσσα. Το ιερό νησί του Ερμού, τ’ ουρανού και των δακρύων»
ΦΑΝΑΡΙ - ΚΗΠΟΙ - KABATEPE - ΦΕΡΥ - ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ( Kuzulimani )
Ήταν κάτι σαν ‘’ τάμα ‘’ που το έκανα πριν μερικά χρόνια ,
όταν έβλεπα την Ελληνική Ίμβρο από τα νότια παράλια της Σαμοθράκης να ξεπροβάλει αχνά στον ορίζοντα .
- Εκεί απέναντι πρέπει να πάω και μάλιστα σύντομα σκέφτηκα ,
να δω την Σαμοθράκη όπως βλέπω τώρα την Ίμβρο .
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα το ‘’τάμα ‘’ αργούσε .
Φέτος όμως έφτασε η μεγάλη στιγμή .
Η απόφαση ελήφθη παρασύροντας μαζί κι ένα φιλικό ζευγάρι ,
την μόνιμη παρέα μου σε τέτοιες εξορμήσεις ,
Έκανα το ‘’ τάμα ‘’ πραγματικότητα .
Είδα την Σαμοθράκη αχνά στον ορίζοντα από την Ίμβρο .
Οι δυσκολίες του ταξιδιού και τα προβλήματα πολλά .
Ήταν ένα ταξίδι στο άγνωστο μια και κανείς από τους φίλους η γνωστούς δεν τόχε ξανακάνει , ώστε να πάρω πληροφορίες και μάλιστα με το ΙΧ του .
Ευτυχώς βρήκα την λύση , πήρα τις πληροφορίες που χρειαζόμουν από το σύλλογο Ιμβρίων για τα δρομολόγια του φέρυ από το λιμάνι Kabatepe στην χερσόνησο της Καλλίπολης προς το λιμάνι του Αγίου Κήρυκου στην Ίμβρο , σήμερα Gokceada στα Τούρκικα και λίγο παλιότερα Imbros .
Το δρομολόγιο των 13.00 μας βόλευε μια και η αφετηρία μας ήταν το Φανάρι της Κομοτηνής .
Υπολογίσαμε με το Google map 272 χιλιόμετρα Φανάρι - Kabatepe σε 3 ώρες και 8 λεπτά .
Όσο κι αν το προσπαθήσαμε πέσαμε έξω στον χρόνο κατά πολύ .
Φανάρι - Κήποι στην Εγνατία με τα 130 χιλιόμετρα την ώρα πήγαμε σφαίρα .
Στα σύνορα τα Ελληνικά περάσαμε σε 1 λεπτό στα απέναντι καθυστερήσαμε περισσότερο γύρω στα μισή ώρα μαζί με τα αφορολόγητα μια ώρα .
Από εκεί και μέχρι την Kesan ο δρόμος φαρδύς με 4 λωρίδες αλλά με χιλιάδες λακκούβες .
Αυτές σταματούσαν μια κι ο δρόμος ανακατασκευάστηκε λίγο πριν την Kesan που βρίσκεται στην διασταύρωση που θα στρίβαμε προς τα δεξιά προς το παραθαλάσσιο Gelibolu , την Ελληνική Καλλίπολη .
Η Καλλίπολη βρίσκεται στο είσοδο των Δαρδανελλίων στην αρχή της θάλασσας του Μαρμαρά .
Στα δεξιά μέχρι την Καλλίπολη ο κόλπος του Σάρου με μερικά χωριά δίπλα στην θάλασσα που φαινόταν μακριά .
Από εκεί μπήκαμε μέσα πλέον στα μέσα στενά των Δαρδανελίων , στον μυθικό Ελλήσποντο του Φρίξου και της Έλλης που καβάλα στο κριάρι με το χρυσόμαλλο δέρας ζαλίστηκε και έπεσε στα νερά και προς τιμήν της ονομάστηκε Ελλήσποντος .
Λίγο πριν φτάσουμε στο λιμάνι Eceabat ( Σηστός ) στρίψαμε δεξιά κόψαμε κάθετα την χερσόνησο της Καλλίπολης προς το λιμάνι Kabatepe , που κατασκευάστηκε ειδικά για την πρόσβαση στην Ίμβρο μια και έχει μόνο μερικά σπιτάκια και υπηρεσίες λιμανιού .
Στο Eceabat είναι στο στενότερο σημείο των Δαρδανελίων ένα χιλιόμετρο πλάτος περίπου , ετοιμάζουν ακόμη κρεμαστή γέφυρα , που θα συνδέσει Ευρώπη και Ασία .
Εκεί σήμερα η αφετηρία των φέρυ για το πέρασμα στην απέναντι ακτή της Μικράς Ασίας στo Canakkale ( Άβυδος ) , που είναι η πολύ μεγάλη πόλη της περιοχής στο δρόμο για την Ομηρική Τροία - Αϊβαλί και Σμύρνη .
Ο δρόμος μετά την Kesan ήταν καινούριος με νησίδα στην μέση με 4 λωρίδες με άριστη ποιότητα κατασκευής του οδοστρώματος , αλλά όχι επιπέδου του κλειστού αυτοκινητοδρόμου της Εγνατία Οδού .
Αργότερα έμαθα ότι στην περιοχή κατασκευάστηκαν δρόμοι λιμάνια κλπ έργα μια και φέτος γιορτάστηκε τον Απρίλη η επέτειος των 100 χρόνων από την μεγάλη , την φονικότερη ίσως μάχη του Α΄ Παγκοσμίου τον Απρίλη του 1915 με πάνω από μισό εκατομμύριο θύματα την μάχη της Χερσονήσου της Καλλίπολης , που θα μιλήσω ιδιαιτέρως μια και την επισκέφτηκα στην επιστροφή .
Η διαδρομή Kesan - Eceabat είναι μια υπέροχη διαδρομή μέσα από τα τεράστια καταπράσινα δάση πεύκων και κουκουναριών , τα φανταστικά Δαρδανέλια με το απίθανο κομβόι των εμπορικών και πετρελαιοφόρων που ανεβοκατεβαίνουν , κάνουν το ταξίδι απόλαυση .
Στο λιμάνι του Kabatepe το φέρυ ήταν στη θέση του και η ουρά των αυτοκινήτων μεγάλη .
Το εισιτήριο για το αυτοκίνητο 30 λίρες ( 1 € = 3 λίρες ) Τούρκικες και περιλάμβανε και τα 4 άτομα για μια διαδρομή 1 ώρας και 45 λεπτών που κάνει το συγκεκριμένο παλιότερο φέρυ με διπλό καταπέλτη .
Υπάρχει και άλλο ένα ποιο καινούριο που κάνει 1 ώρα και 10 λεπτά.
Από το πρωί στο Φανάρι ξεκινήσαμε με συννεφιά αλλά σιγά σιγά άρχισε η ψιχάλα που έγινε βροχή και πολύ βαριά συννεφιά .
Σε όλη την διαδρομή έβρεχε και μετά βίας έβγαζα έξω γρήγορα γρήγορα φωτογραφίες και πάλι πίσω στο σαλόνι μουσκεμένος .
Ψάχναμε στο βάθος του ορίζοντα την Ίμβρο αλλά μέσα στην συννεφιά δεν φαινόταν τίποτε …..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
να δω την Σαμοθράκη όπως βλέπω τώρα την Ίμβρο .
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα το ‘’τάμα ‘’ αργούσε .
Φέτος όμως έφτασε η μεγάλη στιγμή .
Η απόφαση ελήφθη παρασύροντας μαζί κι ένα φιλικό ζευγάρι ,
την μόνιμη παρέα μου σε τέτοιες εξορμήσεις ,
Έκανα το ‘’ τάμα ‘’ πραγματικότητα .
Είδα την Σαμοθράκη αχνά στον ορίζοντα από την Ίμβρο .
Οι δυσκολίες του ταξιδιού και τα προβλήματα πολλά .
Ήταν ένα ταξίδι στο άγνωστο μια και κανείς από τους φίλους η γνωστούς δεν τόχε ξανακάνει , ώστε να πάρω πληροφορίες και μάλιστα με το ΙΧ του .
Ευτυχώς βρήκα την λύση , πήρα τις πληροφορίες που χρειαζόμουν από το σύλλογο Ιμβρίων για τα δρομολόγια του φέρυ από το λιμάνι Kabatepe στην χερσόνησο της Καλλίπολης προς το λιμάνι του Αγίου Κήρυκου στην Ίμβρο , σήμερα Gokceada στα Τούρκικα και λίγο παλιότερα Imbros .
Το δρομολόγιο των 13.00 μας βόλευε μια και η αφετηρία μας ήταν το Φανάρι της Κομοτηνής .
Υπολογίσαμε με το Google map 272 χιλιόμετρα Φανάρι - Kabatepe σε 3 ώρες και 8 λεπτά .
Όσο κι αν το προσπαθήσαμε πέσαμε έξω στον χρόνο κατά πολύ .
Φανάρι - Κήποι στην Εγνατία με τα 130 χιλιόμετρα την ώρα πήγαμε σφαίρα .
Στα σύνορα τα Ελληνικά περάσαμε σε 1 λεπτό στα απέναντι καθυστερήσαμε περισσότερο γύρω στα μισή ώρα μαζί με τα αφορολόγητα μια ώρα .
Από εκεί και μέχρι την Kesan ο δρόμος φαρδύς με 4 λωρίδες αλλά με χιλιάδες λακκούβες .
Αυτές σταματούσαν μια κι ο δρόμος ανακατασκευάστηκε λίγο πριν την Kesan που βρίσκεται στην διασταύρωση που θα στρίβαμε προς τα δεξιά προς το παραθαλάσσιο Gelibolu , την Ελληνική Καλλίπολη .
Η Καλλίπολη βρίσκεται στο είσοδο των Δαρδανελλίων στην αρχή της θάλασσας του Μαρμαρά .
Στα δεξιά μέχρι την Καλλίπολη ο κόλπος του Σάρου με μερικά χωριά δίπλα στην θάλασσα που φαινόταν μακριά .
Από εκεί μπήκαμε μέσα πλέον στα μέσα στενά των Δαρδανελίων , στον μυθικό Ελλήσποντο του Φρίξου και της Έλλης που καβάλα στο κριάρι με το χρυσόμαλλο δέρας ζαλίστηκε και έπεσε στα νερά και προς τιμήν της ονομάστηκε Ελλήσποντος .
Λίγο πριν φτάσουμε στο λιμάνι Eceabat ( Σηστός ) στρίψαμε δεξιά κόψαμε κάθετα την χερσόνησο της Καλλίπολης προς το λιμάνι Kabatepe , που κατασκευάστηκε ειδικά για την πρόσβαση στην Ίμβρο μια και έχει μόνο μερικά σπιτάκια και υπηρεσίες λιμανιού .
Στο Eceabat είναι στο στενότερο σημείο των Δαρδανελίων ένα χιλιόμετρο πλάτος περίπου , ετοιμάζουν ακόμη κρεμαστή γέφυρα , που θα συνδέσει Ευρώπη και Ασία .
Εκεί σήμερα η αφετηρία των φέρυ για το πέρασμα στην απέναντι ακτή της Μικράς Ασίας στo Canakkale ( Άβυδος ) , που είναι η πολύ μεγάλη πόλη της περιοχής στο δρόμο για την Ομηρική Τροία - Αϊβαλί και Σμύρνη .
Ο δρόμος μετά την Kesan ήταν καινούριος με νησίδα στην μέση με 4 λωρίδες με άριστη ποιότητα κατασκευής του οδοστρώματος , αλλά όχι επιπέδου του κλειστού αυτοκινητοδρόμου της Εγνατία Οδού .
Αργότερα έμαθα ότι στην περιοχή κατασκευάστηκαν δρόμοι λιμάνια κλπ έργα μια και φέτος γιορτάστηκε τον Απρίλη η επέτειος των 100 χρόνων από την μεγάλη , την φονικότερη ίσως μάχη του Α΄ Παγκοσμίου τον Απρίλη του 1915 με πάνω από μισό εκατομμύριο θύματα την μάχη της Χερσονήσου της Καλλίπολης , που θα μιλήσω ιδιαιτέρως μια και την επισκέφτηκα στην επιστροφή .
Η διαδρομή Kesan - Eceabat είναι μια υπέροχη διαδρομή μέσα από τα τεράστια καταπράσινα δάση πεύκων και κουκουναριών , τα φανταστικά Δαρδανέλια με το απίθανο κομβόι των εμπορικών και πετρελαιοφόρων που ανεβοκατεβαίνουν , κάνουν το ταξίδι απόλαυση .
Στο λιμάνι του Kabatepe το φέρυ ήταν στη θέση του και η ουρά των αυτοκινήτων μεγάλη .
Το εισιτήριο για το αυτοκίνητο 30 λίρες ( 1 € = 3 λίρες ) Τούρκικες και περιλάμβανε και τα 4 άτομα για μια διαδρομή 1 ώρας και 45 λεπτών που κάνει το συγκεκριμένο παλιότερο φέρυ με διπλό καταπέλτη .
Υπάρχει και άλλο ένα ποιο καινούριο που κάνει 1 ώρα και 10 λεπτά.
Από το πρωί στο Φανάρι ξεκινήσαμε με συννεφιά αλλά σιγά σιγά άρχισε η ψιχάλα που έγινε βροχή και πολύ βαριά συννεφιά .
Σε όλη την διαδρομή έβρεχε και μετά βίας έβγαζα έξω γρήγορα γρήγορα φωτογραφίες και πάλι πίσω στο σαλόνι μουσκεμένος .
Ψάχναμε στο βάθος του ορίζοντα την Ίμβρο αλλά μέσα στην συννεφιά δεν φαινόταν τίποτε …..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου