2018_07_23 ΚΑΦΕΣ ΜΕΚΚΑ ΝΟΤΑΡΑΣ – ΑΓΟΡΑ ΜΟΔΙΑΝΟ
Μόλις και πρόλαβες ανοιχτό το μαγαζί …
Έτσι μού είπε ο φίλος Γιάννης Νοταράς μόλις με είδε να έρχομαι εξοπλισμένος με την φωτογραφική μου μηχανή .
Από καιρό του ζήτησα να μ αφήσει να το φωτογραφήσω .
Δυό γενιές πελάτης του βλέπεις εγώ κι αυτός με πολύ χαρά το δέχθηκε .
Ο Γιάννης είναι η Τρίτη γενιά του Καφεκοπτείου ΜΕΚΚΑ στην Κεντρική Στοά Τροφίμων Θεσσαλονίκης , η όπως όλοι την ονομάζουμε απλώς Αγορά Μοδιάνο .
Ο παππούς Ιορδάνης από τον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης έφτασε διωγμένος το 1921 στην Θεσσαλονίκη και άνοιξε καφεκοπτείο μια και από την πόλη ήξερε την τέχνη που γενιές πριν ασκούσε η οικογένειά του .
Το 1925 όπως μου διηγήθηκε ο Γιάννης , ο μηχανικός Έλι Μοδιάνο είχε ολοκληρώσει την κατασκευή της αγοράς σχεδιασμένης από αρχιτέκτονα J. Oliphant με ότι ποιο σύγχρονο κατασκευαστικά υπήρχε .
Ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια της πόλης που χτίστηκε με μπετόν αρμέ έχοντας σαν πρότυπο τις αντίστοιχες αγορές Μαδρίτης και Βαρκελώνης .
Μέχρι τότε η αγορά της πόλης είχε μικρά μοναχικά καταστήματα και πολλούς πάγκους και καροτσάκια εκεί τριγύρω .
Το νοίκι φάνταζε ακριβό και το κτίριο έμενε άδειο .
Τότε ο Μοδιάνο που μάλλον είχε φιλικές σχέσεις με τον παππού Ιορδάνη τον πλησίασε και του πρότεινε να μπει στην αγορά δωρεάν για ένα χρόνο , ώστε να δουν κι υπόλοιποι και να τον μιμηθούν .
Έτσι κι έγινε ο παππούς Ιορδάνης έστησε το μαγαζί του στην Μοδιάνο στην θέση που είναι σήμερα και είναι ίσως το παλιότερο συνεχούς λειτουργίας μαγαζί της αγοράς Μοδιάνο , ίσως ακόμη και της Θεσσαλονίκης .
Ο παππούς με την ποιότητα του καφέ γρήγορα μάζεψε μεγάλη πελατεία που απολάμβανε τον καταπληκτικό καφέ του που εισήγαγε από την Βραζιλία και από χώρες της Αφρικής με το καταπληκτικό χαρμάνι του από 9 διαφορετικά είδη Βραζιλιάνικου και με προσθήκη του Αφρικάνικου .
Το χαρμάνι αυτό και τις αναλογίες του τις κρατάει και σήμερα σαν ακριβό φυλαχτό ο φίλος Γιάννης .
Αυτό είναι το μυστικό , μου έλεγε χρόνια τώρα όταν εγώ απορημένος ρώταγα τι είναι εκείνο που κάνει τον δικό του καφέ τόσο ξεχωριστό .
Ο πανέξυπνος Εβραίος Έλι Μοδιάνο σωστά είχε προβλέψει , σε έξη μήνες η αγορά γέμισε και έγινε για σχεδόν ένα αιώνα η αγορά της πόλης .
Τα χρόνια πέρασαν , οι μέρες δόξας της πέρασαν .
Οι συνήθειες άλλαξαν , η αγορά άρχισε να παρακμάζει .
Πρώτα έχασα το κρεοπώλη μου πριν 5-6 χρόνια ,
ακολούθησε γρήγορα κι ο ψαράς μου .
Πέρσι έκλεισε κι ο κοτοπουλάς μου .
Ο Νοταράς με την Μέκκα του αντιστεκόταν .
Μέχρι πριν λίγο καιρό μου είπε .
- Γιώργο κλείνω κι εγώ .
- Αμάν μπρε του λέω , κι εμείς από πού θα παίρνουμε τον καφέ μας .
- Μη ανησυχείς έχω ήδη νοικιάσει εδώ δίπλα στην πρώην Μυροβόλο Σμύρνη ένα μαγαζί όπου θα μεταφέρω το μαγαζί ατόφιο όπως είναι με τα μηχανήματα και τα έπιπλά του .
Τρέχα γρήγορα φέρε τις μηχανές σου γιατί μόλις το προλαβαίνεις ανοιχτό στην παλιά του θέση .
Έτσι κι εγώ σήμερα έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα και 2-3 μικρά βίντεο .
Το μαγαζί είναι ένα μικρό μουσείο .
Δέχεται καθημερινά πολλούς τουρίστες που το φωτογραφίζουν ,
κανάλια του παίρνουν συνεντεύξεις
και έχει γίνει φίλος μ όλους τους ξεναγούς της πόλης ,
είναι βλέπεις ένα από τα αξιοθέατά στις ξεναγήσεις τους στο κέντρο της πόλης μας .
Τα μηχανήματα παλιά , ξεχωρίζουν το μεγάλο το Γερμανικό BARTH κατασκευασμένο το 1935 στην Νυρεμβέργη ,
ένα από τα λίγα που πουλήθηκαν στην Ελλάδα που αλέθει και ψήνει τον καφέ με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο κι άλλα νεώτερα .
Απέναντι η πρώτη αφίσα της Νεστλέ του 1945 , ζυγαριές ρολόγια κι αλλά πολλά .
Οι φωτογραφίες του παππού , του πατέρα κι όλα τα μκροπράγματα μέσα , η φωτεινή επιγραφή από ΝΕΟΝ έξω συνθέτουν ένα κόσμημα της πόλης .,
Ευτυχώς δεν θα χαθεί θα μεταφερθεί ατόφιο όπως είναι εκεί δίπλα να συνεχίσει για πολλά χρόνια την παράδοση του παλιού Κωνσταντινοπολίτικου καφέ στην Θεσσαλονίκη μας ….
Έτσι μού είπε ο φίλος Γιάννης Νοταράς μόλις με είδε να έρχομαι εξοπλισμένος με την φωτογραφική μου μηχανή .
Από καιρό του ζήτησα να μ αφήσει να το φωτογραφήσω .
Δυό γενιές πελάτης του βλέπεις εγώ κι αυτός με πολύ χαρά το δέχθηκε .
Ο Γιάννης είναι η Τρίτη γενιά του Καφεκοπτείου ΜΕΚΚΑ στην Κεντρική Στοά Τροφίμων Θεσσαλονίκης , η όπως όλοι την ονομάζουμε απλώς Αγορά Μοδιάνο .
Ο παππούς Ιορδάνης από τον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης έφτασε διωγμένος το 1921 στην Θεσσαλονίκη και άνοιξε καφεκοπτείο μια και από την πόλη ήξερε την τέχνη που γενιές πριν ασκούσε η οικογένειά του .
Το 1925 όπως μου διηγήθηκε ο Γιάννης , ο μηχανικός Έλι Μοδιάνο είχε ολοκληρώσει την κατασκευή της αγοράς σχεδιασμένης από αρχιτέκτονα J. Oliphant με ότι ποιο σύγχρονο κατασκευαστικά υπήρχε .
Ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια της πόλης που χτίστηκε με μπετόν αρμέ έχοντας σαν πρότυπο τις αντίστοιχες αγορές Μαδρίτης και Βαρκελώνης .
Μέχρι τότε η αγορά της πόλης είχε μικρά μοναχικά καταστήματα και πολλούς πάγκους και καροτσάκια εκεί τριγύρω .
Το νοίκι φάνταζε ακριβό και το κτίριο έμενε άδειο .
Τότε ο Μοδιάνο που μάλλον είχε φιλικές σχέσεις με τον παππού Ιορδάνη τον πλησίασε και του πρότεινε να μπει στην αγορά δωρεάν για ένα χρόνο , ώστε να δουν κι υπόλοιποι και να τον μιμηθούν .
Έτσι κι έγινε ο παππούς Ιορδάνης έστησε το μαγαζί του στην Μοδιάνο στην θέση που είναι σήμερα και είναι ίσως το παλιότερο συνεχούς λειτουργίας μαγαζί της αγοράς Μοδιάνο , ίσως ακόμη και της Θεσσαλονίκης .
Ο παππούς με την ποιότητα του καφέ γρήγορα μάζεψε μεγάλη πελατεία που απολάμβανε τον καταπληκτικό καφέ του που εισήγαγε από την Βραζιλία και από χώρες της Αφρικής με το καταπληκτικό χαρμάνι του από 9 διαφορετικά είδη Βραζιλιάνικου και με προσθήκη του Αφρικάνικου .
Το χαρμάνι αυτό και τις αναλογίες του τις κρατάει και σήμερα σαν ακριβό φυλαχτό ο φίλος Γιάννης .
Αυτό είναι το μυστικό , μου έλεγε χρόνια τώρα όταν εγώ απορημένος ρώταγα τι είναι εκείνο που κάνει τον δικό του καφέ τόσο ξεχωριστό .
Ο πανέξυπνος Εβραίος Έλι Μοδιάνο σωστά είχε προβλέψει , σε έξη μήνες η αγορά γέμισε και έγινε για σχεδόν ένα αιώνα η αγορά της πόλης .
Τα χρόνια πέρασαν , οι μέρες δόξας της πέρασαν .
Οι συνήθειες άλλαξαν , η αγορά άρχισε να παρακμάζει .
Πρώτα έχασα το κρεοπώλη μου πριν 5-6 χρόνια ,
ακολούθησε γρήγορα κι ο ψαράς μου .
Πέρσι έκλεισε κι ο κοτοπουλάς μου .
Ο Νοταράς με την Μέκκα του αντιστεκόταν .
Μέχρι πριν λίγο καιρό μου είπε .
- Γιώργο κλείνω κι εγώ .
- Αμάν μπρε του λέω , κι εμείς από πού θα παίρνουμε τον καφέ μας .
- Μη ανησυχείς έχω ήδη νοικιάσει εδώ δίπλα στην πρώην Μυροβόλο Σμύρνη ένα μαγαζί όπου θα μεταφέρω το μαγαζί ατόφιο όπως είναι με τα μηχανήματα και τα έπιπλά του .
Τρέχα γρήγορα φέρε τις μηχανές σου γιατί μόλις το προλαβαίνεις ανοιχτό στην παλιά του θέση .
Έτσι κι εγώ σήμερα έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα και 2-3 μικρά βίντεο .
Το μαγαζί είναι ένα μικρό μουσείο .
Δέχεται καθημερινά πολλούς τουρίστες που το φωτογραφίζουν ,
κανάλια του παίρνουν συνεντεύξεις
και έχει γίνει φίλος μ όλους τους ξεναγούς της πόλης ,
είναι βλέπεις ένα από τα αξιοθέατά στις ξεναγήσεις τους στο κέντρο της πόλης μας .
Τα μηχανήματα παλιά , ξεχωρίζουν το μεγάλο το Γερμανικό BARTH κατασκευασμένο το 1935 στην Νυρεμβέργη ,
ένα από τα λίγα που πουλήθηκαν στην Ελλάδα που αλέθει και ψήνει τον καφέ με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο κι άλλα νεώτερα .
Απέναντι η πρώτη αφίσα της Νεστλέ του 1945 , ζυγαριές ρολόγια κι αλλά πολλά .
Οι φωτογραφίες του παππού , του πατέρα κι όλα τα μκροπράγματα μέσα , η φωτεινή επιγραφή από ΝΕΟΝ έξω συνθέτουν ένα κόσμημα της πόλης .,
Ευτυχώς δεν θα χαθεί θα μεταφερθεί ατόφιο όπως είναι εκεί δίπλα να συνεχίσει για πολλά χρόνια την παράδοση του παλιού Κωνσταντινοπολίτικου καφέ στην Θεσσαλονίκη μας ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου