2015_06_22 ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ - 4 - ( 1η ημέρα )
«Ίμβρος παιπαλόεσσα. Το ιερό νησί του Ερμού, τ’ ουρανού και των δακρύων»
Απογευματινός περίπατος στα Αγρίδια ( Tepekoy ) …
Είχαμε ξυπνήσει πολύ πρωί στο Φανάρι ώστε να έχουμε περιθώριο χρόνου , μια και το ταξίδι στην Ίμβρο δεν τόχαμε ξανακάναμε και φοβόμασταν μη και δεν μπορέσουμε να είμαστε συνεπείς στο ραντεβού μας με το φέρυ των 13.00 στο Kabatepe .
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά , εμείς στην ώρα μας το φέρυ τα ίδια και νάμαστε μέσα στην Πανσιόν μας στα Αγρίδια μετά ένα σύντομο απογευματινό ύπνο έτοιμοι για την εξερεύνησή μας στο όμορφο Ελληνικό χωριό .
Βγήκαμε έξω ,η θέα η θέα καταπληκτική , απέναντι και γύρω γύρω βουνά και στα χαμηλά η τεχνητή λίμνη .
Έξω μας περίμενε με τεράστια διάθεση ο Δημήτρης Ασσανάκης να μας ξεναγήσει στο χωριό του .
https://www.facebook.com/dimitris.assanakis?hc_location=ufi
Οι φωτογραφικές μηχανές άναψαν στην κυριολεξία περνώντας μέσα στα δαιδαλώδη γραφικά στενά και ο Δημήτρης ακούραστος και ανεξάντλητος στις διηγήσεις του .
Σπίτια παλιά εγκαταλειμμένα με κλειστά παράθυρα και πόρτες χωρίς του κατοίκους τους κι άλλα μισογκρεμισμένα αφημένα στην φθορά του χρόνου .
Η συγκίνηση μεγάλη ακούγοντας και τον Δημήτρη να εξιστορεί τον πόνο και τα δάκρυα που έκρυβαν πίσω τους αυτά που βλέπαμε .
Ευτυχώς ανάμεσα στα χαλάσματα ξεπρόβαλε που και που κι ή ελπίδα .
Ολοκαίνουρια πανέμορφα πέτρινα σπίτια ισόγεια και διώροφα με την αρχιτεκτονική των Ελληνικών νησιών του Βορείου Αιγαίου με το ξεχωριστό στην περίπτωση της Ίμβρου την πανέμορφη λαξευτή πέτρα με όλες τις αποχρώσεις του καφέ και την καταπληκτική μαστοριά στο χτίσιμο της .
Ήταν Ιμβριώτες που επέστρεψαν άλλοι από την Ελλάδα κι άλλοι από τα πέρατα του κόσμου όπου κατέφυγαν μετά τα γνωστά γεγονότα που σημάδεψαν την τύχη του όμορφου νησιού μας .
Άλλοι επισκεύασαν τα παλιά σπίτια τους κι άλλοι έχτισαν ολοκαίνουρια κρατώντας την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση ,που τα έκανε να ξεχωρίζουν από των εποίκων .
Επισκεφτήκαμε την κουκλίστικη μικρή κεντρική λιθόστρωτη πλατεία του χωριού με το παραδοσιακό καφενείο της ,που μας θύμιζε καφενείο βγαλμένο από ταινία του αείμνηστου Θόδωρου Αγγελόπουλου .
Είχε κι αυτό τις χαρακτηριστικές τζαμαρίες του και τα μεγάλα ξύλινα τραπέζια και πάγκους στημένους πάνω σε μια αναβάθμιση με δύο σκαλάκια κάτι σαν υπερυψωμένο πεζοδρόμιο .
Ο χώρος εμπρός στο καφενείο σκιαζόταν και από μια όμορφη κληματαριά που κάλυπτε ολόκληρη την όψη του .
Απέναντι από το Καφενείο και το μικρό παραδοσιακό εστιατόριο Ταβέρνα με την κυρία ιδιοκτήτρια που το βράδυ γρήγορα γρήγορα μας βόλεψε εκ των ενόντων με νοστιμότατους μεζέδες που οι γυναίκες της παρέας εντυπωσιαστήκανε για την ποιότητα και την ποικιλία τους .
Πήγαμε στην μεγάλη εκκλησία του χωριού τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου με το Δημήτρη να μας διηγείται καθ οδόν την ιστορία του χωριού και του νησιού και τον τρόπο που χρησιμοποίησαν , ώστε να το εγκαταλείψουν οι 6.000 κάτοικοι παρά τις συνθήκες που υπογράφτηκαν και προέβλεπαν προστασία το πληθυσμού .
Σήμερα ευτυχώς τα πράγματα έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ και υπάρχει ρεύμα επιστροφής μικρό μεν αλλά αυξανόμενο .
Επισκεφτήκαμε και την μεγαλύτερη Ταβέρνα του χωριού που δίπλα της έχει και το δικό της αμπέλι και οινοποιείο ,τον BARBA GIORGO TAVERNA όπως γράφει έξω με τεράστια γράμματα .
Απέναντι βρίσκεται και από το Ελληνικό Δημοτικό Σχολειό που αναπαλαιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς ώστε να λειτουργήσει τον Σεπτέμβρη .
Ήδη υπάρχουν δάσκαλοι που έχουν τα σπίτια που τους παραχώρησε η κοινότητα .
Καταλήξαμε αφού το σκοτάδι άρχισε να πέφτει στο κεντρικό καφενείο , που το νοικιάζει Έλληνας από την κοινότητα , ένα 100 % Ελληνικό καφενείο με μόνο Έλληνες μέσα , όπου μας καλοδέχτηκαν και γίναμε όλοι μια παρέα σε ένα μεγάλο τραπέζι κουβεντιάζοντας μέχρι αργά την νύχτα .
Βρήκαμε μέσα τον παπά του χωριού τον Παπά Σταύρο , τον μετανάστη από την Αμερική που έχτισε ένα πανέμορφο ολοκαίνουριο σπίτι με την τοπική καφέ πέτρα , τον ακούραστο φωτογράφο τον Κωνσταντίνο Βάντσο https://www.facebook.com/konstantinosvantsos?fref=ts
που αλωνίζει μέρα νύχτα το νησί και το φωτογραφίζει με πάθος .
Στην σελίδα του θα δείτε πολλές από αυτές και θα εντυπωσιαστείτε .
Η κουβέντα ενδιαφέρουσα για τα πάντα ελεύθερα μέχρι αργά την νύχτα , που αποχαιρετίσαμε την καλή και ευχάριστη παρέα για ύπνο .
Για μας η αυριανή ημέρα θα ήταν η ποιο κουραστική μια και θα γυρνούσαμε όλο το νησί .
Ευτυχώς ο καιρός που σήμερα ήταν χειμωνιάτικος , την άλλη μέρα άλλαξε και γύρισε σε καλοκαίρι κανονικό που βοήθησε να κάνουμε τον γύρω του νησιού με άνεση …
Ευτυχώς ανάμεσα στα χαλάσματα ξεπρόβαλε που και που κι ή ελπίδα .
Ολοκαίνουρια πανέμορφα πέτρινα σπίτια ισόγεια και διώροφα με την αρχιτεκτονική των Ελληνικών νησιών του Βορείου Αιγαίου με το ξεχωριστό στην περίπτωση της Ίμβρου την πανέμορφη λαξευτή πέτρα με όλες τις αποχρώσεις του καφέ και την καταπληκτική μαστοριά στο χτίσιμο της .
Ήταν Ιμβριώτες που επέστρεψαν άλλοι από την Ελλάδα κι άλλοι από τα πέρατα του κόσμου όπου κατέφυγαν μετά τα γνωστά γεγονότα που σημάδεψαν την τύχη του όμορφου νησιού μας .
Άλλοι επισκεύασαν τα παλιά σπίτια τους κι άλλοι έχτισαν ολοκαίνουρια κρατώντας την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση ,που τα έκανε να ξεχωρίζουν από των εποίκων .
Επισκεφτήκαμε την κουκλίστικη μικρή κεντρική λιθόστρωτη πλατεία του χωριού με το παραδοσιακό καφενείο της ,που μας θύμιζε καφενείο βγαλμένο από ταινία του αείμνηστου Θόδωρου Αγγελόπουλου .
Είχε κι αυτό τις χαρακτηριστικές τζαμαρίες του και τα μεγάλα ξύλινα τραπέζια και πάγκους στημένους πάνω σε μια αναβάθμιση με δύο σκαλάκια κάτι σαν υπερυψωμένο πεζοδρόμιο .
Ο χώρος εμπρός στο καφενείο σκιαζόταν και από μια όμορφη κληματαριά που κάλυπτε ολόκληρη την όψη του .
Απέναντι από το Καφενείο και το μικρό παραδοσιακό εστιατόριο Ταβέρνα με την κυρία ιδιοκτήτρια που το βράδυ γρήγορα γρήγορα μας βόλεψε εκ των ενόντων με νοστιμότατους μεζέδες που οι γυναίκες της παρέας εντυπωσιαστήκανε για την ποιότητα και την ποικιλία τους .
Πήγαμε στην μεγάλη εκκλησία του χωριού τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου με το Δημήτρη να μας διηγείται καθ οδόν την ιστορία του χωριού και του νησιού και τον τρόπο που χρησιμοποίησαν , ώστε να το εγκαταλείψουν οι 6.000 κάτοικοι παρά τις συνθήκες που υπογράφτηκαν και προέβλεπαν προστασία το πληθυσμού .
Σήμερα ευτυχώς τα πράγματα έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ και υπάρχει ρεύμα επιστροφής μικρό μεν αλλά αυξανόμενο .
Επισκεφτήκαμε και την μεγαλύτερη Ταβέρνα του χωριού που δίπλα της έχει και το δικό της αμπέλι και οινοποιείο ,τον BARBA GIORGO TAVERNA όπως γράφει έξω με τεράστια γράμματα .
Απέναντι βρίσκεται και από το Ελληνικό Δημοτικό Σχολειό που αναπαλαιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς ώστε να λειτουργήσει τον Σεπτέμβρη .
Ήδη υπάρχουν δάσκαλοι που έχουν τα σπίτια που τους παραχώρησε η κοινότητα .
Καταλήξαμε αφού το σκοτάδι άρχισε να πέφτει στο κεντρικό καφενείο , που το νοικιάζει Έλληνας από την κοινότητα , ένα 100 % Ελληνικό καφενείο με μόνο Έλληνες μέσα , όπου μας καλοδέχτηκαν και γίναμε όλοι μια παρέα σε ένα μεγάλο τραπέζι κουβεντιάζοντας μέχρι αργά την νύχτα .
Βρήκαμε μέσα τον παπά του χωριού τον Παπά Σταύρο , τον μετανάστη από την Αμερική που έχτισε ένα πανέμορφο ολοκαίνουριο σπίτι με την τοπική καφέ πέτρα , τον ακούραστο φωτογράφο τον Κωνσταντίνο Βάντσο https://www.facebook.com/konstantinosvantsos?fref=ts
που αλωνίζει μέρα νύχτα το νησί και το φωτογραφίζει με πάθος .
Στην σελίδα του θα δείτε πολλές από αυτές και θα εντυπωσιαστείτε .
Η κουβέντα ενδιαφέρουσα για τα πάντα ελεύθερα μέχρι αργά την νύχτα , που αποχαιρετίσαμε την καλή και ευχάριστη παρέα για ύπνο .
Για μας η αυριανή ημέρα θα ήταν η ποιο κουραστική μια και θα γυρνούσαμε όλο το νησί .
Ευτυχώς ο καιρός που σήμερα ήταν χειμωνιάτικος , την άλλη μέρα άλλαξε και γύρισε σε καλοκαίρι κανονικό που βοήθησε να κάνουμε τον γύρω του νησιού με άνεση …
Νοιώθω την υποχρέωση να ξανανεβάσω τις φωτογραφίες από την μαρτυρική Ίμβρο μας .
Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω ...
Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου