2017_09_05 Ο ΕΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗΣ
Αμμουλιανή Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017 ώρα 06.25 .
Ξύπνησα από ένα έντονο βουητό στο αυτί .
Ένας ατίθασος κώνωψ ξέφυγε από τα αντικουνουπικά , τις σίτες και τα λοιπά συστήματα .
Ανοίγω τα μάτια για να αρχίσω την καταδίωξη του .
Ψαχουλεύω δίπλα αγριεμένος να βρω το δίκαννο , sorry το σπρέι .
Πίσσα το σκοτάδι .
Δεν έχουμε φως .
Η ΔΕΗ αποφάσισε να μας θυμίσει πως θα ζούσαμε χωρίς αυτήν και τα κατάφερε .
Δεν βλέπω ούτε την μύτη μου .
Να μια μοναδική ευκαιρία σκέφτηκα να δω τον έναστρο ουρανό όπως τον έβλεπαν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι .
Βγήκα στην αυλή.
Πω, πω , μεγαλείο ...
Μέσα από το κατάμαυρο ουρανό ξεπηδούν τα αστέρια κι αστερισμοί .
Να η μεγάλη Άρκτος χαμηλά στον ορίζοντα βορειοανατολικά .
Πρώτη και καλύτερη τεράστια στον ουρανό .
Να κι ο πολικός Αστέρας αμυδρός σε σχέση με τ άλλα αστέρια ,
καρφωμένος με απόλυτη ακρίβεια ακριβώς στον βορά ,
δείχνοντας για πολλά χρόνια στους ναυτικούς την πορεία τους .
Να κι ο αστερισμός της Κασσιόπης με το αντεστραμμένο W .
Να και το θερινό τρίγωνο στο κέντρο της ουράνιας σφαίρας κατάφωτο .
Να κι Αφροδίτη μόλις προβάλει χαμηλά ανατολικά , εντυπωσιακή , φωτίζει σαν προβολέας .
Προαναγγέλλει την Ανατολή του ήλιου .
Να κι Γαλαξίας μας που σπάνια τον βλέπουμε γιατί πρέπει το σκοτάδι να είναι απόλυτο , σαν τεράστιο φωτεινό νέφος απλώνεται μεγαλόπρεπα από από τα ανατολικά προς δυτικά .
Πως να μή τρελαινόταν οι πρόγονοί μας την νύχτα μη έχοντας ηλεκτρικό ρεύμα παρακολουθώντας το υπέροχο αυτό θέαμα .
Βλέποντάς το έπλαθαν με την φαντασία τους διάφορα σχήματα και όντα στον ουρανό και να τους κολλούσαν και ένα όνομα παρμένο από την φοβερή μυθολογία τους .
Στο βάθος χαμηλά τα φώτα του λιμανιού της Αμμουλιανής εκεί υπάρχει ρεύμα , η πρωτεύουσα βλέπεις πάντα έχει προνόμια ...
Πέρασε η ώρα , η πρωινή δροσιά και η υγρασία άρχισε να γίνεται αισθητή .
Ώρα 06.40 άρχισε να ροδίσει η Ανατολή , ο βασιλιάς ήλιος έτοιμος να ξεπροβάλει με όλο του το μεγαλείο .
Ώρα να του δίνω κι εγώ , ανάβω τον φακό του κινητού μη σκοντάψω πουθενά ,νάναι καλά η τεχνολογία , και γραμμή πίσω στο δωμάτιο της πανσιόν πάνω από την καταπληκτική ακτή της Αλυκής .
Σε λίγο ξημερώνει κι έχουμε δουλειές να κάνουμε .
Μας περιμένει η φοβερή ακτή της Αλυκής .
Το απογευματινό χτεσινό μόλις φτάσαμε με το φέρρυ μπάνιο ,
δεν ήταν αρκετό να την χορτάσω .
Περάσαν σχεδόν δέκα χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη στο πανέμορφο κουκλίστικο βορειοελαδίτικο νησάκι μας την Αμμουλιανή και μούλειψε ...
Ένας ατίθασος κώνωψ ξέφυγε από τα αντικουνουπικά , τις σίτες και τα λοιπά συστήματα .
Ανοίγω τα μάτια για να αρχίσω την καταδίωξη του .
Ψαχουλεύω δίπλα αγριεμένος να βρω το δίκαννο , sorry το σπρέι .
Πίσσα το σκοτάδι .
Δεν έχουμε φως .
Η ΔΕΗ αποφάσισε να μας θυμίσει πως θα ζούσαμε χωρίς αυτήν και τα κατάφερε .
Δεν βλέπω ούτε την μύτη μου .
Να μια μοναδική ευκαιρία σκέφτηκα να δω τον έναστρο ουρανό όπως τον έβλεπαν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι .
Βγήκα στην αυλή.
Πω, πω , μεγαλείο ...
Μέσα από το κατάμαυρο ουρανό ξεπηδούν τα αστέρια κι αστερισμοί .
Να η μεγάλη Άρκτος χαμηλά στον ορίζοντα βορειοανατολικά .
Πρώτη και καλύτερη τεράστια στον ουρανό .
Να κι ο πολικός Αστέρας αμυδρός σε σχέση με τ άλλα αστέρια ,
καρφωμένος με απόλυτη ακρίβεια ακριβώς στον βορά ,
δείχνοντας για πολλά χρόνια στους ναυτικούς την πορεία τους .
Να κι ο αστερισμός της Κασσιόπης με το αντεστραμμένο W .
Να και το θερινό τρίγωνο στο κέντρο της ουράνιας σφαίρας κατάφωτο .
Να κι Αφροδίτη μόλις προβάλει χαμηλά ανατολικά , εντυπωσιακή , φωτίζει σαν προβολέας .
Προαναγγέλλει την Ανατολή του ήλιου .
Να κι Γαλαξίας μας που σπάνια τον βλέπουμε γιατί πρέπει το σκοτάδι να είναι απόλυτο , σαν τεράστιο φωτεινό νέφος απλώνεται μεγαλόπρεπα από από τα ανατολικά προς δυτικά .
Πως να μή τρελαινόταν οι πρόγονοί μας την νύχτα μη έχοντας ηλεκτρικό ρεύμα παρακολουθώντας το υπέροχο αυτό θέαμα .
Βλέποντάς το έπλαθαν με την φαντασία τους διάφορα σχήματα και όντα στον ουρανό και να τους κολλούσαν και ένα όνομα παρμένο από την φοβερή μυθολογία τους .
Στο βάθος χαμηλά τα φώτα του λιμανιού της Αμμουλιανής εκεί υπάρχει ρεύμα , η πρωτεύουσα βλέπεις πάντα έχει προνόμια ...
Πέρασε η ώρα , η πρωινή δροσιά και η υγρασία άρχισε να γίνεται αισθητή .
Ώρα 06.40 άρχισε να ροδίσει η Ανατολή , ο βασιλιάς ήλιος έτοιμος να ξεπροβάλει με όλο του το μεγαλείο .
Ώρα να του δίνω κι εγώ , ανάβω τον φακό του κινητού μη σκοντάψω πουθενά ,νάναι καλά η τεχνολογία , και γραμμή πίσω στο δωμάτιο της πανσιόν πάνω από την καταπληκτική ακτή της Αλυκής .
Σε λίγο ξημερώνει κι έχουμε δουλειές να κάνουμε .
Μας περιμένει η φοβερή ακτή της Αλυκής .
Το απογευματινό χτεσινό μόλις φτάσαμε με το φέρρυ μπάνιο ,
δεν ήταν αρκετό να την χορτάσω .
Περάσαν σχεδόν δέκα χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη στο πανέμορφο κουκλίστικο βορειοελαδίτικο νησάκι μας την Αμμουλιανή και μούλειψε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου