2019_12_27 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1949 …
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6enGSTTEBLQNTdCQRtsRWQkjcGib1GUwmQkSaoRyOGeh5qqR99FHg3ritDnROS2KOXBAM35OPXy3_CRHYFS0wWJpZVtL9Njqt5Wsm3S5QRAhD1uh_H4sQ08jZMBguXoffdyW1mFpJC8AY/s320/%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3.jpg)
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1949
Συνοικία Αγίας Τριάδος …
Οδός Βελισσαρίου μεταξύ των οδών Μπιζανίου και Σαρανταπόρου …
Στον χωματόδρομο τότε της Βελισαρίου μια ομάδα παιδιών διασκεδάζει παίζοντας μπίλιες πιθανότατα το παιχνίδι Δέλτα .
Έτσι το ονομάζαμε γιατί χαράζαμε στο χώμα ένα μεγάλο δέλτα πλευράς περίπου δυο πιθαμών .
Μέσα τοποθετούσε ο κάθε παίχτης όσες μπίλιες είχαμε συμφωνήσει από την αρχή .
Ίσως 5 η 10 μπίλιες ανάλογα και το παιχνίδι άρχιζε .
Μακριά από το Δέλτα 5 - 6 βήματα περίπου ,τραβούσαμε στο χώμα μια γραμμή από όπου ο καθένας με την καλύτερη μπίλια του μια γυάλινη γκαζιά σημάδευε το Δέλτα προσπαθώντας να βγάλει εκτός του όσες περισσότερες μπίλιες μπορούσε συνήθως κουϊνάκια .
Αν κατάφερνε να βγάλει εκτός έστω και μία μπίλια συνέχιζε το παιχνίδι από το χώμα πλέον με το χέρι να ακουμπάει κάτω σημαδεύοντας τις μπίλιες κρατώντας την καλή του μπίλια την ομάδα του στο χουφτιασμένο χέρι και σημαδεύοντας τις μπίλιες που ήταν μέσα στο δέλτα και με τον αντίχειρα εκτόξευε την μπίλια του με δύναμη ώστε να πετύχει καμιά μπίλια και να την βγάλει έξω .
Κάθε μπίλια που έβγαινε έξω ήταν τα κέρδος κι έμπαινε στην τσέπη του παιδιού .
Αν δεν κατάφερνε να βγάλει καμιά μπίλια συνέχιζε ο επόμενος μέχρι να βγουν όλες οι μπίλιες εκτός και στις τσέπες των παιχτών και τότε τελείωνε το παιχνίδι .
Μετρούσαν τα κέρδη τους η την χασούρα τους και συνέχιζαν το επόμενο .
Οι μπίλιες ήταν φτιαγμένες από πολύ σκληρό πηλό ήταν χρωματιστές και τις ονομάζαμε κουϊνάκια .
Τα κουϊνάκια ήταν οι φτηνές μπίλιες .
Υπήρχαν οι ακριβές οι γυάλινες πανέμορφες διαφανείς με υπέροχα χρώματα εσωτερικά .
Τις ονομάζαμε γκαζιές που συνήθως ήταν οι καλές μας μπίλιες οι ομάδες μας που μ΄ αυτές αρχίζαμε το παιχνίδι χτυπώντας τα κουϊνάκια που ήταν μέσα στο Δέλτα .
Όμορφες αναμνήσεις από μια δύσκολη εποχή , τότε που μετά δύο πολέμους η Ελλάδα προσπαθούσε να ξανασηκωθεί στα πόδια της .
Τα παιδιά όπως όλα τα παιδία σ όλες τις εποχές έπαιζαν αμέριμνα στους άδειους χωματόδρομους , όπου κυρίαρχα ήταν αυτά μια και δεν υπήρχαν αυτοκίνητα ούτε τίποτε άλλο να τα ενοχλήσει .
Για την ιστορία την φωτογραφία μου την έδωσε ο φίλος , γείτονας και συμμαθητής Κλείτος Σιπητάνος και τα παιδιά με την σειρά από αριστερά ήταν οι
1 Κώστας Πούλιος,
2 Λάκης Σουβατζόγλου,
3 Σταύρος Μπέσιλας,
4 Βασίλης Πόρτικας,
5 Γιάννης Σουλτογιάννης ,
6 Κλείτος Σιπητάνος,
7 Σουλτογιάννη το κοριτσάκι με την λευκή κορδέλα
8 Νούλης Νταρίλης
9 Γιάννης Ζιώγας
10 Γιώργος Βλάχος
11 Λαλάτσης
12 Κώστας Σουλτογιάννης όρθιος
Πίσω ο λοχαγός Νταρίλης και ένας φαντάρος
70 χρόνια μετά το 2019 τα παιδιά της φωτογραφίας που έγιναν πατεράδες παππούδες κι άλλα έφυγαν σας εύχονται
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ …
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ 2020 …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου