ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΗ ΣΤΟ ΣΕΙΧ ΣΟΥ
Πως πέρασαν τόσα χρόνια …
Πριν ακόμη την κατασκευή του περιφερειακού , ήταν ο τακτικός σχεδόν καθημερινός περίπατος μας παρέα με το θηριώδες λυκόσκυλό μας τον Alf , που ξέδινε τρέχοντας ασταμάτητα ανάμεσα από τα πεύκα παρέα με τον αγαπημένο μικρό του φίλο . Σήμερα ο μικρός του φίλος μεγάλωσε και ο γιός του πετάει ο ίδιος το δικό του χαρταετό στο UK από όπου και η φωτογραφία που εκπαιδεύτηκε από τον έμπειρο παππού του πριν μερικά χρόνια .
Σήμερα Καθαρά Δευτέρα μετά πολλά χρόνια είπαμε να ξανάρθουμε μόνοι αυτή τη φορά χωρίς τον Alf με την παρέα του .
Αρκετός κόσμος , πολλά παιδάκια , χαρταετοί , με μπόλικη συννεφιά και λίγο αέρα .
Αρκετοί κατάφερναν και σήκωναν τον χαρταετό τους .
Αλλά τι να πω η ασχετοσύνη πολλών ήταν ολοφάνερη .
Πώς να ξέρεις να πετάξεις χαρταετό όταν στον κατασκευάζουν άλλοι και τον αγοράζεις έτοιμο .
Ο χαρταετός θέλει γνώση κι γνώση αποκτιέται μόνο αν τον κατασκευάσεις μόνος .
Θα πρέπει να διαλέξεις το λεπτό ανθεκτικό χρωματιστό χαρτί ,
τα δυνατά ολόισια λεπτά καλάμια ,
και τον λεπτό ελαφρύ αλλά δυνατό σπάγκο .
Στην κατασκευή θα πρέπει να ξέρεις να φτιάχνεις με σωστές αναλογίες την καλοδουλεμένη αλευρόκολλα , θα πρέπει να προσέξεις τα ζύγια που θα πρέπει νάναι τέλεια ρυθμισμένα και μονταρισμένα .
Η ουρά θα πρέπει νάναι πυκνή και τόση όση αντέχει το σκαρί σου και ο άνεμος που θα αντιμετωπίσεις .
Αλλιώς θα βλέπεις όπως σήμερα είδα πολλούς ταλαίπωρους μπαμπάδες ,
να ταλαιπωρούν τα παιδάκια τους .
Τα καημένα με λαχτάρα κρατούσαν στα τρεμάμενα από αγωνία χεράκια τους ,
το σπάγκο περιμένοντας τον χαρταετό τους να πετάξει και να νιώσουν την χαρά να τους τραβάει ψηλά και δυνατά σαν να θέλει να τα ανεβάσει ψηλά και θα τα πάρει μαζί του σε μιά ονειρεμένη πτήση σαν του Πήτερ Παν .
Ο χαρταετός όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση , θέλει τέχνη και και μαστοριά για να πετάξει θαυμάσια και με πολύ λίγο αέρα .
Θα πρέπει πρώτα πρώτα να βρεις το κατάλληλο σημείο που θα έχει τον ιδανικό ρεύμα αέρα .
Αυτός θα σε βοηθήσει να τον ανεβάσεις ψηλά εκεί όπου κατοικοεδρεύουν τα ισχυρά ρεύματα , ώστε να τον φέρεις κατακόρυφα σχεδόν πάνω από το κεφάλι σου , δηλαδή να τον καντηλιάσεις όπως συνηθίζαμε να λέμε τότε .
Τότε θα ετοιμάσεις ένα χάρτινο τηλεγράφημα από εκείνα τα παλιά
και θα το στείλεις ψηλά στην κορυφή του χαρταετού να του πεις φίλε χαρταετέ μου όλα καλά .
Σήμερα στην πηγή του Μπάρμπα Γιώργη με τα πολλά τραπέζια και ξύλινα σκεπαστά που δυστυχώς ήταν ασυντήρητα , αρκετοί είχαν στήσει το πατροπαράδοτο τσιμπούσι με τα σαρακοστιανά εδέσματα για το γιορτασμό της Θεσσαλονικιώτικης Καθαράς Δευτέρας κι όχι τα κούλουμα που πριν μερικά χρόνια μας μόστραραν τα κανάλια της πρωτεύουσας …
Πριν ακόμη την κατασκευή του περιφερειακού , ήταν ο τακτικός σχεδόν καθημερινός περίπατος μας παρέα με το θηριώδες λυκόσκυλό μας τον Alf , που ξέδινε τρέχοντας ασταμάτητα ανάμεσα από τα πεύκα παρέα με τον αγαπημένο μικρό του φίλο . Σήμερα ο μικρός του φίλος μεγάλωσε και ο γιός του πετάει ο ίδιος το δικό του χαρταετό στο UK από όπου και η φωτογραφία που εκπαιδεύτηκε από τον έμπειρο παππού του πριν μερικά χρόνια .
Σήμερα Καθαρά Δευτέρα μετά πολλά χρόνια είπαμε να ξανάρθουμε μόνοι αυτή τη φορά χωρίς τον Alf με την παρέα του .
Αρκετός κόσμος , πολλά παιδάκια , χαρταετοί , με μπόλικη συννεφιά και λίγο αέρα .
Αρκετοί κατάφερναν και σήκωναν τον χαρταετό τους .
Αλλά τι να πω η ασχετοσύνη πολλών ήταν ολοφάνερη .
Πώς να ξέρεις να πετάξεις χαρταετό όταν στον κατασκευάζουν άλλοι και τον αγοράζεις έτοιμο .
Ο χαρταετός θέλει γνώση κι γνώση αποκτιέται μόνο αν τον κατασκευάσεις μόνος .
Θα πρέπει να διαλέξεις το λεπτό ανθεκτικό χρωματιστό χαρτί ,
τα δυνατά ολόισια λεπτά καλάμια ,
και τον λεπτό ελαφρύ αλλά δυνατό σπάγκο .
Στην κατασκευή θα πρέπει να ξέρεις να φτιάχνεις με σωστές αναλογίες την καλοδουλεμένη αλευρόκολλα , θα πρέπει να προσέξεις τα ζύγια που θα πρέπει νάναι τέλεια ρυθμισμένα και μονταρισμένα .
Η ουρά θα πρέπει νάναι πυκνή και τόση όση αντέχει το σκαρί σου και ο άνεμος που θα αντιμετωπίσεις .
Αλλιώς θα βλέπεις όπως σήμερα είδα πολλούς ταλαίπωρους μπαμπάδες ,
να ταλαιπωρούν τα παιδάκια τους .
Τα καημένα με λαχτάρα κρατούσαν στα τρεμάμενα από αγωνία χεράκια τους ,
το σπάγκο περιμένοντας τον χαρταετό τους να πετάξει και να νιώσουν την χαρά να τους τραβάει ψηλά και δυνατά σαν να θέλει να τα ανεβάσει ψηλά και θα τα πάρει μαζί του σε μιά ονειρεμένη πτήση σαν του Πήτερ Παν .
Ο χαρταετός όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση , θέλει τέχνη και και μαστοριά για να πετάξει θαυμάσια και με πολύ λίγο αέρα .
Θα πρέπει πρώτα πρώτα να βρεις το κατάλληλο σημείο που θα έχει τον ιδανικό ρεύμα αέρα .
Αυτός θα σε βοηθήσει να τον ανεβάσεις ψηλά εκεί όπου κατοικοεδρεύουν τα ισχυρά ρεύματα , ώστε να τον φέρεις κατακόρυφα σχεδόν πάνω από το κεφάλι σου , δηλαδή να τον καντηλιάσεις όπως συνηθίζαμε να λέμε τότε .
Τότε θα ετοιμάσεις ένα χάρτινο τηλεγράφημα από εκείνα τα παλιά
και θα το στείλεις ψηλά στην κορυφή του χαρταετού να του πεις φίλε χαρταετέ μου όλα καλά .
Σήμερα στην πηγή του Μπάρμπα Γιώργη με τα πολλά τραπέζια και ξύλινα σκεπαστά που δυστυχώς ήταν ασυντήρητα , αρκετοί είχαν στήσει το πατροπαράδοτο τσιμπούσι με τα σαρακοστιανά εδέσματα για το γιορτασμό της Θεσσαλονικιώτικης Καθαράς Δευτέρας κι όχι τα κούλουμα που πριν μερικά χρόνια μας μόστραραν τα κανάλια της πρωτεύουσας …
George Kotsidis Από γνωστή ιστοσελίδα όπου απάντησα ... George Kotsidis ... Χαρταετούς η απλώς αετούς όπως συνηθίζαμε να τους ονομάζουμε τότε δεν αγοράζαμε γιατί απλούστατα κανείς δεν πουλούσε .
Κάποια χρονιά δειλά δειλά δεν θυμάμαι ποια ακριβώς άρχισαν τα ψιλικατζίδικα , όπως ο Βαγγέλης απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας στην δική μου γειτονιά , να εμφανίζουν για πούλημα κρεμασμένους έξω από το μαγαζί τους .
Αργότερα τον μιμήθηκαν κι άλλοι και έτσι καθιερώθηκε ο έτοιμος αγοραστός . Για την κατασκευή χρειαζόταν μερικά υλικά .
Χαρτί λεπτό χρωματιστό δύσκολο να βρεις κι έτσι η λύση ήταν η εφημερίδα που ήταν μεν ελαφρύ χαρτί αλλά όχι ανθεκτικό .
Επίσης κι η ουρά ήταν από εφημερίδα και αν δεν είχαμε αρκετή εφημερίδα , για περισσότερο βάρος όταν είχε αέρα δυνατό , προσθέταμε στην άκρη του και καμιά πατσαβούρα .
Καλάμια στην γειτονιά μας δεν βρίσκαμε και φροντίζαμε να πάμε στους χειμάρρους στις παραδιπλανές γειτονιές , η είχαμε από το καλοκαίρι κρατημένα από τη Περαία , τον Μπαξέ και την Αγία Τριάδα όπου βρίσκαμε άφθονα στους εκεί χειμάρρους και τα κουβαλούσαμε θριαμβευτικά στα καραβάκια του Θερμαϊκού στην επιστροφή από την εκδρομή μας .
Η χρήση στην αρχή ήταν κυρίως για ψάρεμα στα μπλόκια αλλά την Καθαρά Δευτέρα γινόταν αετοί .
Δεν πειράζει όμως , γιατί το καλοκαίρι πλησίαζε και θα φέρναμε άλλα καλάμια από την απέναντι ακτή όπου πηγαίναμε πολλές με ποδήλατα και στην επιστροφή τα δέναμε σαν σημαίες μπροστά στο τιμόνι .
Αλευρόκολλα από το σπίτι , όπου πάντα υπήρχε αλεύρι για ζυμωτό ψωμί και σπάγκο αγοραστό φυσικά από τον Βαγγέλη όσο το δυνατόν μακρύτερο γιατί κόστιζε και το χαρτζιλίκι ποτέ δεν έφτανε .
Η κατασκευή ήταν ιεροτελεστία , μαθαίναμε τα μυστικά από τους μεγαλύτερους και με τα λάθη μας και τις αποτυχίες μαθαίναμε να κατασκευάζουμε σωστούς αετούς που την Καθαρά Δευτέρα στο Σέιχ Σου στην περιοχή της Δόξα στην θέση του που σήμερα χτίστηκε το Καυτατζογλείου τους καντηλιάζαμε κατακόρυφα ανταγωνιζόμενοι μεταξύ μας με όσο σπάγκο καταφέρναμε να αποκτήσουμε να τον στείλουμε ψηλότερα .
Και στο τέλος στέλναμε τηλεγραφήματα από τετράγωνα χαρτόνια πακέτων τσιγάρων αφού τα ξακρίζαμε .
Όποιος καντήλιαζε ποιο κατακόρυφα , ποιό ψηλά τον αετό του και όποιος κατάφερνε να στείλει τα περισσότερα τηλεγραφήματα ήταν ο νικητής .
Όμορφα χρόνια …
Δύσκολα χρόνια ...
Με τιποτένια μέσα διασκεδάζαμε …
Καλή Σαρακοστή …
Κάποια χρονιά δειλά δειλά δεν θυμάμαι ποια ακριβώς άρχισαν τα ψιλικατζίδικα , όπως ο Βαγγέλης απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας στην δική μου γειτονιά , να εμφανίζουν για πούλημα κρεμασμένους έξω από το μαγαζί τους .
Αργότερα τον μιμήθηκαν κι άλλοι και έτσι καθιερώθηκε ο έτοιμος αγοραστός . Για την κατασκευή χρειαζόταν μερικά υλικά .
Χαρτί λεπτό χρωματιστό δύσκολο να βρεις κι έτσι η λύση ήταν η εφημερίδα που ήταν μεν ελαφρύ χαρτί αλλά όχι ανθεκτικό .
Επίσης κι η ουρά ήταν από εφημερίδα και αν δεν είχαμε αρκετή εφημερίδα , για περισσότερο βάρος όταν είχε αέρα δυνατό , προσθέταμε στην άκρη του και καμιά πατσαβούρα .
Καλάμια στην γειτονιά μας δεν βρίσκαμε και φροντίζαμε να πάμε στους χειμάρρους στις παραδιπλανές γειτονιές , η είχαμε από το καλοκαίρι κρατημένα από τη Περαία , τον Μπαξέ και την Αγία Τριάδα όπου βρίσκαμε άφθονα στους εκεί χειμάρρους και τα κουβαλούσαμε θριαμβευτικά στα καραβάκια του Θερμαϊκού στην επιστροφή από την εκδρομή μας .
Η χρήση στην αρχή ήταν κυρίως για ψάρεμα στα μπλόκια αλλά την Καθαρά Δευτέρα γινόταν αετοί .
Δεν πειράζει όμως , γιατί το καλοκαίρι πλησίαζε και θα φέρναμε άλλα καλάμια από την απέναντι ακτή όπου πηγαίναμε πολλές με ποδήλατα και στην επιστροφή τα δέναμε σαν σημαίες μπροστά στο τιμόνι .
Αλευρόκολλα από το σπίτι , όπου πάντα υπήρχε αλεύρι για ζυμωτό ψωμί και σπάγκο αγοραστό φυσικά από τον Βαγγέλη όσο το δυνατόν μακρύτερο γιατί κόστιζε και το χαρτζιλίκι ποτέ δεν έφτανε .
Η κατασκευή ήταν ιεροτελεστία , μαθαίναμε τα μυστικά από τους μεγαλύτερους και με τα λάθη μας και τις αποτυχίες μαθαίναμε να κατασκευάζουμε σωστούς αετούς που την Καθαρά Δευτέρα στο Σέιχ Σου στην περιοχή της Δόξα στην θέση του που σήμερα χτίστηκε το Καυτατζογλείου τους καντηλιάζαμε κατακόρυφα ανταγωνιζόμενοι μεταξύ μας με όσο σπάγκο καταφέρναμε να αποκτήσουμε να τον στείλουμε ψηλότερα .
Και στο τέλος στέλναμε τηλεγραφήματα από τετράγωνα χαρτόνια πακέτων τσιγάρων αφού τα ξακρίζαμε .
Όποιος καντήλιαζε ποιο κατακόρυφα , ποιό ψηλά τον αετό του και όποιος κατάφερνε να στείλει τα περισσότερα τηλεγραφήματα ήταν ο νικητής .
Όμορφα χρόνια …
Δύσκολα χρόνια ...
Με τιποτένια μέσα διασκεδάζαμε …
Καλή Σαρακοστή …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου