202001_06 ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΕΤΟΥΣ 2020
Των Φώτων σήμερα του έτους 2020 , η ποιο επίσημα των Θεοφανίων .
Όπως ήταν αναμενόμενο χτες παραμονή δεν ήρθε κανένα παιδάκι να μας πει τα κάλαντα .
Εδώ και στην εποχή μας στην παλιά μας γειτονιά τέτοια μέρα ελάχιστοι αποφάσιζαν να βγουν για κάλαντα .
Τα θεωρούσαμε υποδεέστερα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς .
Ο βασικότερος επίσης λόγος που δεν βγαίναμε στο χειμωνιάτικο αγιάζι να τα πούμε ,
ήταν γιατί ο κόσμος είχε κουραστεί και δεν ήταν πρόθυμος να μας ανοίξει την πόρτα του για τρίτη φορά και να μας δώσει το κάτι τις του .
Χτυπούσαμε την ξύλινη εξώπορτα με το βαρύ μεταλλικό χεράκι φωνάζοντας …
- Να τα πούμε , να τα πούμε …
Από μέσα ακούγαμε τις περισσότερες φορές
- Μας τάπαν κι άλλοι , μας τάπαν κι άλλοι …
κι ας πηγαίναμε χαράματα πολύ πριν ξεκινήσει κανείς άλλος .
Έτσι με το χαρτζιλίκι μικρό , το κρύο τέτοια εποχή στην καρδιά του χειμώνα μεγάλο , καλύτερα ήταν στην ζεστασιά του σπιτιού , γύρω στην πυρακτωμένη κατακόκκινη ξυλόσομπα περιμένοντας την αυριανή μεγάλη μέρα τη μέρα που ρίχναν τον σταυρό στην θάλασσα να αγιαστούν τα ύδατα .
Όμως όσοι το αποφάσιζαν να βγουν έψαλλαν τα κάλαντα με τα παρακάτω λόγια .
Δυσκολεύτηκα είναι αλήθεια να τα θυμηθώ ,
αλλά βάζοντας μπρος τα μεγάλα μέσα , κυρίως το τραγούδι
και με κλειστά τα μάτια σιγομουρμουρίζοντας τα θυμήθηκα .
Κάπως έτσι λοιπόν τα λέγαμε στην συνοικία της Αγίας Τριάδας συνομήλικα μου παιδιά κι εγώ τα κάλαντα Φώτων .
Όπως ήταν αναμενόμενο χτες παραμονή δεν ήρθε κανένα παιδάκι να μας πει τα κάλαντα .
Εδώ και στην εποχή μας στην παλιά μας γειτονιά τέτοια μέρα ελάχιστοι αποφάσιζαν να βγουν για κάλαντα .
Τα θεωρούσαμε υποδεέστερα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς .
Ο βασικότερος επίσης λόγος που δεν βγαίναμε στο χειμωνιάτικο αγιάζι να τα πούμε ,
ήταν γιατί ο κόσμος είχε κουραστεί και δεν ήταν πρόθυμος να μας ανοίξει την πόρτα του για τρίτη φορά και να μας δώσει το κάτι τις του .
Χτυπούσαμε την ξύλινη εξώπορτα με το βαρύ μεταλλικό χεράκι φωνάζοντας …
- Να τα πούμε , να τα πούμε …
Από μέσα ακούγαμε τις περισσότερες φορές
- Μας τάπαν κι άλλοι , μας τάπαν κι άλλοι …
κι ας πηγαίναμε χαράματα πολύ πριν ξεκινήσει κανείς άλλος .
Έτσι με το χαρτζιλίκι μικρό , το κρύο τέτοια εποχή στην καρδιά του χειμώνα μεγάλο , καλύτερα ήταν στην ζεστασιά του σπιτιού , γύρω στην πυρακτωμένη κατακόκκινη ξυλόσομπα περιμένοντας την αυριανή μεγάλη μέρα τη μέρα που ρίχναν τον σταυρό στην θάλασσα να αγιαστούν τα ύδατα .
Όμως όσοι το αποφάσιζαν να βγουν έψαλλαν τα κάλαντα με τα παρακάτω λόγια .
Δυσκολεύτηκα είναι αλήθεια να τα θυμηθώ ,
αλλά βάζοντας μπρος τα μεγάλα μέσα , κυρίως το τραγούδι
και με κλειστά τα μάτια σιγομουρμουρίζοντας τα θυμήθηκα .
Κάπως έτσι λοιπόν τα λέγαμε στην συνοικία της Αγίας Τριάδας συνομήλικα μου παιδιά κι εγώ τα κάλαντα Φώτων .
Σήμερα τα Φώτα κι οι φωτισμοί
και χαρές μεγάλες κι οι αγιασμοί
κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ΄ η Κυρά μας η Παναγιά.
όργανο βαστάει κερί κρατεί
και τον Αϊ - Γιάννη παρακαλεί
- Άγιε Γιάννη αφέντη και Βαπτιστή
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί
ν΄ ανέβω επάνω στους ουρανούς
να μαζέψω ρόδα και λίβανους
καλημέρα, καλησπέρα
καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά
και του χρόνου …
και χαρές μεγάλες κι οι αγιασμοί
κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ΄ η Κυρά μας η Παναγιά.
όργανο βαστάει κερί κρατεί
και τον Αϊ - Γιάννη παρακαλεί
- Άγιε Γιάννη αφέντη και Βαπτιστή
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί
ν΄ ανέβω επάνω στους ουρανούς
να μαζέψω ρόδα και λίβανους
καλημέρα, καλησπέρα
καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά
και του χρόνου …
Η συνοικία της Αγίας Τριάδας είχε το προνόμιο να είναι παραθαλάσσια συνοικία .
Έτσι μετά το τέλος της θείας λειτουργίας των Θεοφανίων στην παλιά πανέμορφη με τεράστιο κεντρικό κι εσωτερικά γαλάζιο τρούλο της που εντελώς άδικα κατεδάφισαν , σχηματιζόταν πομπή της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης του αγιασμού των υδάτων .
Μπροστά με την επίσημη στολή η φιλαρμονική του Παπάφειου ορφανοτροφείου που ήταν στην γειτονιά μας .
Αμέσως μετά τα πιτσιρίκια εξαπτέρυγα ντυμένα με τα επίσημα εκκλησιαστικά άμφια .
Σημειωτέον ότι τέτοια μέρα γινόταν χαμός για το ποιος θα τα πρωτοφορέσει γιατί τέτοια μέρα η εκκλησία ήταν γενναιόδωρη , μοίραζε καλούδια στα πιτσιρίκια κι όλοι θάθελαν να μπορέσουν να τα αποκτήσουν .
Αμέσως μετά οι ιερείς με τους ψάλτες ο εμβληματικός Παπαμιλτιάδης με τα χοντρά μαύρα γυαλιά και το διαπεραστικό βλέμμα , κρατώντας με ένα χέρι τον ξύλινο σταυρό και στο άλλο τα φύλλα βασιλικού , έχοντας δίπλα του τον πανύψηλο σεβάσμιο Παπαπέτρο .
Η φιλαρμονική του Παπαφείου παιάνιζε , η πομπή ξεκινούσε και πίσω οι πιστοί ακολουθούσαν στριμωγμένοι στην στενή κατηφορική οδό Αγίας Τριάδας .
Πριν το μεγάλο μπάζωμα του Θερμαϊκού το σταυρό τον ρίχνανε μπροστά στην Καστέλλα .
Αργότερα μετά το μπάζωμα στο ΠΙ μπροστά στο Μακεδονία Παλλάς …
Έτσι μετά το τέλος της θείας λειτουργίας των Θεοφανίων στην παλιά πανέμορφη με τεράστιο κεντρικό κι εσωτερικά γαλάζιο τρούλο της που εντελώς άδικα κατεδάφισαν , σχηματιζόταν πομπή της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης του αγιασμού των υδάτων .
Μπροστά με την επίσημη στολή η φιλαρμονική του Παπάφειου ορφανοτροφείου που ήταν στην γειτονιά μας .
Αμέσως μετά τα πιτσιρίκια εξαπτέρυγα ντυμένα με τα επίσημα εκκλησιαστικά άμφια .
Σημειωτέον ότι τέτοια μέρα γινόταν χαμός για το ποιος θα τα πρωτοφορέσει γιατί τέτοια μέρα η εκκλησία ήταν γενναιόδωρη , μοίραζε καλούδια στα πιτσιρίκια κι όλοι θάθελαν να μπορέσουν να τα αποκτήσουν .
Αμέσως μετά οι ιερείς με τους ψάλτες ο εμβληματικός Παπαμιλτιάδης με τα χοντρά μαύρα γυαλιά και το διαπεραστικό βλέμμα , κρατώντας με ένα χέρι τον ξύλινο σταυρό και στο άλλο τα φύλλα βασιλικού , έχοντας δίπλα του τον πανύψηλο σεβάσμιο Παπαπέτρο .
Η φιλαρμονική του Παπαφείου παιάνιζε , η πομπή ξεκινούσε και πίσω οι πιστοί ακολουθούσαν στριμωγμένοι στην στενή κατηφορική οδό Αγίας Τριάδας .
Πριν το μεγάλο μπάζωμα του Θερμαϊκού το σταυρό τον ρίχνανε μπροστά στην Καστέλλα .
Αργότερα μετά το μπάζωμα στο ΠΙ μπροστά στο Μακεδονία Παλλάς …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου