2013_02_09 ΣΤΟ ΑΙΒΑΛΙ

2013_02_09    ΣΤΟ ΑΙΒΑΛΙ 

Η πικρή αλήθεια είναι ότι και εμείς έχουμε μια δυσκολία να κάνουμε αντίστοιχες κινήσεις. Πιστεύω ότι η χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια από όλους . Ο λαός μας πέρασε διά πυρός και σιδήρου από την τουρκοκρατία σε Βαλκανικούς , παγκόσμιους , εμφυλίους  πολέμους , χούντες πάσης μορφής και επίσης και σε άλλες μορφές καταπίεσης άλλων συμφερόντων εξωελλαδικών και ήταν επόμενο να είναι καχύποπτος σε κάθε ανάλογη κίνηση και να μη βρει τον χρόνο να δει γύρω του με μάτι ποιο καθαρό τι συμβαίνει .  Χύθηκε πολύ αίμα από όλες τις πλευρές και το αίμα δυστυχώς εύκολα δεν ξεχνιέται.   Η καλύτερη γνωριμία με τους κατ ανάγκην γείτονες μας ,οι  επισκέψεις  , ανταλλαγές καλλιτεχνικές , αθλητικές  θα  φέρουν ποιο  κοντά τους λαούς  ιδίως τώρα που τα σύνορα είναι ανοιχτά  και  μπαίνεις με απλή  επίδειξη μόνο της ταυτότητας .

Θυμάμαι το 67 όταν μετά από μια πάρα πολύ μεγάλη ένταση μεταξύ των χωρών περάσαμε με μικρό καΐκι  σαν οι πρώτοι εκδρομείς απέναντι για επίσκεψη στο Αϊβαλί  και στην Σμύρνη από την Μυτιλήνη .Τι  φόβο  είχαμε όλοι για το πώς θα μας αντιμετώπιζαν . Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έκπληξη μας περίμενε . Τέτοια φιλοξενία δεν είχαμε  ξαναζήσει . Ξεκινώντας από τις ψαρόβαρκες έξω από το Αϊβαλί στον δίαυλο με τις σημαδούρες που έχουν στα αβαθή του κόλπου , όπου μας χαιρετούσαν όταν έβλεπαν Ελληνική σημαία στο καΐκι , μέχρι και τα χαιρετίσματα στα Ελληνικά των Τούρκων ψαράδων  και επίσης τις φωνές  μερικών άλλων που  μας φώναζαν με δύναμη  « ‘Ελληνοι είμαστε και εμείς  Έλληνοι » . Λες και μας περίμεναν...

Πέρα από την συγκίνηση νοιώσαμε αμέσως άνετα . Οι τελωνιακοί εις ένδειξιν καλής θέλησης  τυπικά άνοιξαν ένα φερμουάρ από μια βαλίτσα και αμέσως  το έκλεισαν και μας είπαν καλώς ήλθατε και περάστε όλοι και οι είκοσι που ήμασταν  χωρίς άλλη διαδικασία . Τότε οι τελωνιακοί έλεγχοι ήταν αυστηρότατοι . Μας φέρανε ξεναγούς Τουρκοκρητικούς  που ήξεραν άριστα Ελληνικά και εκτελούσαν κάθε επιθυμία μας αμέσως. Όσους συναντούσαμε μας μιλούσαν με μεγάλη συμπάθεια και μας έλεγαν  ότι  υπάρχουν  λίγοι φανατισμένοι  μόνο και μερικοί πολιτικοί  που χαλάνε τις σχέσεις μας .

Από τότε έχω πάει πάρα πολλές φορές δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να είχα πρόβλημα  αντίθετα έχω να διηγηθώ απίστευτες ιστορίες με κοινούς ανθρώπους του λαού  με τι συμπάθεια και φιλία μας αντιμετώπιζαν . Δυστυχώς είχαμε  την ατυχία να μη έχουμε εμπνευσμένους ηγέτες και από τις δύο πλευρές , αλλά ποτέ δεν είναι αργά , η ζωή είναι μικρή και γλυκιά   , δεν χρειάζεται άλλο αίμα , φτάνει ποια , υπάρχουν κι άλλα ποιό ωραία πράγματα να κάνει κανείς στην ζωή του . Αυτό δεν σημαίνει για να μη παρεξηγηθώ ότι δεν θα έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά πάντα  …