2013_02_15 ABBEY ROAD

2013_02_15          ABBEY ROAD 

Οι BEETLES στην ωριμότητα τους γράφουν αριστουργήματα . 

Because , από το τελευταίο πριν την διάλυση τους άλμπουμ τους ABBEY ROAD .

Το εξώφυλλο του δίσκου κοσμεί το δωμάτιο του shack μου δώρο του γιου μου που ήξερε  την αγάπη μου για το συγκεκριμένο άλμπουμ .

Το κείμενο που ακολουθεί με εκφράζει απόλυτα ...

https://www.youtube.com/watch?v=dWlLPJG9Cvg

Tου Θοδωρή ΜανIκα Hταν απομεσήμερο του Σαββάτου 8 Αυγούστου και το αγγλόφωνο Al Jazeera έδειχνε ένα χαρούμενο πολυφυλετικό πλήθος να διασχίζει, ανά τετράδες, μια διάβαση πεζών που δεν δυσκολεύτηκα ν' αναγνωρίσω, όπως δεν θα δυσκολεύονταν και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στη Γη. Σε ζωντανή σύνδεση, λοιπόν, έβλεπα την ίδια διάβαση στην αρχή της Abbey rd. (στο St. John's Wοοd, στο βόρειο Λονδίνο) που διασχίζουν οι Beatles στο εξώφυλλο του δίσκου «Abbey Road», του τελευταίου άλμπουμ που ηχογράφησαν ως συγκρότημα, εν έτει 1969. Αυτή η φωτογραφία, πριν από καμιά τριανταπενταριά χρόνια, κοσμούσε ως πόστερ το εφηβικό μου δωμάτιο, όχι τόσο γιατί ήμουν φαν των Beatles (που ήμουν!), όσο σαν... επιτακτικός προορισμός: ήταν στον τοίχο για να μου θυμίζει πως έπρεπε, αργά ή γρήγορα, να βρεθώ στους λονδρέζικους δρόμους, εκεί όπου συνέβαιναν τα περισσότερα πράγματα που με μαγνήτιζαν εκείνα τα χρόνια... Και, όντως, στο πρώτο μου κιόλας ταξίδι στο Λονδίνο, τον Αύγουστο του 1980, δεν έχασα την ευκαιρία και επισκέφθηκα (με τα πόδια από το West Hampstead!) αυτήν τη διάβαση, που βρίσκεται ακριβώς έξω από το νούμερο 3 της Abbey rd., όπου και στεγάζονται τα ομώνυμα στούντιο ηχογραφήσεων. Είχε και τότε λίγους τουρίστες, που φωτογραφίζονταν, μιμούμενοι τους Beatles, αλλά συνάντησα πολύ περισσότερους και καλύτερα εξοπλισμένους με βιντεοκάμερες και κάθε λογής ψηφιακή γκατζεταρία, όταν ξαναβρέθηκα στα ιστορικά στούντιο το 1997 (οπότε και γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια της δισκογραφικής εταιρείας ΕΜΙ, ιδιοκτήτριας των Abbey Road Studios από την ίδρυσή τους, το 1931). Τότε ήταν που συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι το συγκεκριμένο «βουβό» εξώφυλλο του «Abbey Road» (υπό την έννοια ότι, πέραν της φωτογραφίας, δεν είχε τυπωμένο ούτε τον τίτλο του δίσκου ούτε το όνομα των Beatles) είχε φωλιάσει για τα καλά στο υποσυνείδητο ανθρώπων από όλον τον κόσμο και πως, επί δεκαετίες, κάθε μέρα, δεκάδες απ' αυτούς επιστρέφουν στον τόπο του «εγκλήματος» και το αναπαριστούν κιόλας, αναδεικνύοντας τη συγκεκριμένη λονδρέζικη γωνία σε μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες στη Γη! Την ίδια περίπου εποχή (τέλη του 20ού αιώνα), είχαν ήδη εμφανιστεί δεκάδες παραλλαγές και απομιμήσεις της φωτογραφίας, κυρίως σε εξώφυλλα δίσκων, αλλά και βιβλίων, όπως και σε τουλάχιστον δύο βιντεοκλίπ (των συγκροτημάτων Blur και Smithereens). Η εμφάνισή της, όμως, το 2002 στο εξώφυλλο του τεύχους #910 του περιοδικού «Rolling Stone», με πρωταγωνιστές τη δημοφιλή οικογένεια καρτούν Σίμπσον, την απoγείωσε στη σφαίρα του κλασικού και οι εφαρμοσμένες της παραλλαγές αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο! Μόνο μέσα στο 2006 (οπότε και απεβίωσε ο φωτογράφος Ιαν Μακμίλαν, που τράβηξε την ιστορική πόζα) είχαμε έξι τέτοιες, στα εξώφυλλα ισάριθμων cd! Φυσικά, αυτό δεν μπορούσε να το προβλέψει ούτε κατά διάνοια ο Μακμίλαν, όταν, στις 8 Αυγούστου 1969, κλήθηκε εσπευσμένως στα Abbey Road Studios για να φωτογραφήσει το μεγαλύτερο συγκρότημα που γνώρισε ο κόσμος. Βρήκε τους Beatles υπό διάλυση, δεν μιλούσαν καν μεταξύ τους, ανέβηκε σε μια σκάλα, τράβηξε δέκα πόζες όλες κι όλες και μετά του είπαν πως αυτό ήταν, δεν ήθελαν να μείνουν άλλο μαζί ποζάροντας για τη μηχανή του! Χωρίς να το γνωρίζει, είχε μόλις τραβήξει την τελευταία επίσημη φωτογραφία όπου βρίσκονται και οι τέσσερις Beatles μαζί! Λίγες εβδομάδες αργότερα αυτό έγινε παγκοσμίως κατανοητό και άρχισε πάραυτα η φάμπρικα με τις παραλλαγές της. Πρώτη, μέσα στο 1969, η σατιρική μπάντα The Rutles, που ευλόγως σατίριζε κυρίως τους Beatles, με το εξώφυλλο του δίσκου «Shabby Road» (όπου συμμετείχε και ο Τζορτζ Χάρισον). Το 1974 καταγράφεται η πέμπτη κιόλας παραλλαγή, φωτογραφημένη μάλιστα από τον ίδιο τον Ιαν Μακμίλαν, για το εξώφυλλο του δίσκου «Soulful Road» του αμερικανικού συγκροτήματος New York City, και μετά... χάνεται το τόπι! Μουσικώς, οι πλέον ενδιαφέροντες από τους δεκάδες δίσκους με εξώφυλλα - παραλλαγές του «Abbey Road» είναι το «The Abbey Road E.P.» των The Red Hot Chili Peppers, το «Paul Is Live» του... Πολ Μακάρτνεϊ, το Late Orchestration του ράπερ Κάνιε Γουέστ και το «The Other Side Of Abbey Road» του Τζορτζ Μπένσον. Ανεξαρτήτως του περιεχομένου, όμως, η αλυσίδα τελειωμό δεν έχει. Αντιθέτως, έχει πάρει διεθνή (ενίοτε και... μεταφυσικό) χαρακτήρα, με καλλιτέχνες από το Περού, την Ισπανία, την Τζαμάικα, την Ιαπωνία και την Κούβα, με πανκ τσογλάνια και κάντρι καουμπόηδες, με τον Σνούπι, τα Μάπετ και άλλα καρτούν, με κωμικούς αλλά και... καθολικούς μοναχούς, να την παραλλάσσουν κατά κόρον στα εξώφυλλα των cd τους. Το πιο πρόσφατο μάλιστα «κρούσμα», που διευρύνει τον global χαρακτήρα του φαινομένου, έρχεται από την Αθήνα και βρίσκεται στο εξώφυλλο του μόλις ολίγων εβδομάδων νέου cd «Απ' το Λίβερπουλ στη Σαντορίνη» του τραγουδοποιού Βασίλη Καζούλλη! Τι κρύβει, λοιπόν, η φωτογραφία του «Abbey Road» και κοντεύει να γίνει κάτι σαν το πασίγνωστο πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα που τράβηξε ο Κόρντα; Ας την κοιτάξουμε προσεκτικά. Στ' αριστερά των Beatles βλέπουμε απείραχτο τον κόσμο που παρέλαβαν και που η ποπ επανάσταση, της οποίας ηγήθηκαν, μετέτρεψε σε πολύχρωμο πάρτι. Ομως, το ίδιο το φιλελεύθερο χίπικο πάρτι δεν φαίνεται πουθενά! Η φωτογραφία απoτυπώνει τέλεια ότι, τη στιγμή που τραβήχτηκε (λίγες μέρες μετά τον πρώτο διαστημικό περίπατο, λίγες μέρες πριν από το φεστιβάλ Woodstock), το όνειρο των σίξτις είχε πεθάνει! Για την ακρίβεια, ο Λένον και ο Ρίνγκο Σταρ είναι ντυμένοι σαν να πηγαίνουν σε κηδεία, ο κοστουμαρισμένος και ξυπόλυτος Μακάρτνεϊ είναι ντυμένος σαν... πτώμα και ο Χάρισον φοράει την εκτός υπηρεσίας παραδοσιακή εργατική φορεσιά του τυπικού Αγγλου νεκροθάφτη... Η εικόνα είναι διαποτισμένη από το άρωμα του φινάλε, μια μυρωδιά θανάτου που, σιγά-σιγά, αντικαθιστούσε τη μυρωδιά του χόρτου, του σεξ και της ουτοπίας, που είχαν κοντέψει να ποτίσουν τον κόσμο ολόκληρο! Αυτό που βλέπουμε είναι μια ξεκάθαρη ανακοίνωση πως όσα συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή στις τάξεις των Beatles, στο φιλειρηνικό κίνημα και στη νεανική ροκ κουλτούρα, αλλά και στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, συναποτελούσαν ένα απότομο τέλος τις κατακτήσεις της πιο λαμπρής δεκαετίας που γνώρισε ο 20ός αιώνας! Οσοι το έζησαν ξέρουν καλά για τι μιλάω, και οι υπόλοιποι το έχουν πληροφορηθεί από τον ζωντανό έως σήμερα μύθο των σίξτις. Αυτή η συμπυκνωμένη αίσθηση είναι και ο λόγος που η φωτογραφία του «Abbey Road» συγκινεί έντονα μέχρι σήμερα. Συν, βεβαίως, το γεγονός πως, σε αντίθεση με το πορτρέτο του Τσε και άλλες πασίγνωστες φωτογραφίες, αυτήν εδώ μπορείς να την αναπαραστήσεις και να την πάρεις και στο σπίτι! Αυτό ακριβώς που έκανε και το πλήθος στο Al Jazeera, την ημέρα που συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια αφ' ότου τραβήχτηκε

Βecause

Ah, because the world is round
it turns me on
Because the world is round

Ah, because the wind is high
it blows my mind
Because the wind is high

Ah, love is old, love is new
Love is all, love is you

Because the sky is blue
it makes me cry
Because the sky is blue

Ah, ah, ah, ah

Επειδή

Επειδή ο κόσμος είναι γύρω μου

αυτό με φτιάχνει
Επειδή ο κόσμος είναι γύρω  μου...

Επειδή ο άνεμος είναι δυνατός ,

φυσά στο μυαλό μου

Επειδή ο άνεμος είναι δυνατός ...

Η αγάπη είναι παλιά , η αγάπη είναι καινούρια
Η αγάπη είναι όλα, η αγάπη είσαι εσύ

Επειδή ο ουρανός είναι μπλε,

αυτό με κάνει να κλαίω
Επειδή ο ουρανός είναι μπλε ...

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxextra_1_15/09/2009_294560