2013_3_29 ΤΑ ΔΙΩΡΟΦΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

2013_3_29               ΤΑ ΔΙΩΡΟΦΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

                         Όλη η Καλαμαριά τότε όπου δεν ήταν άχτιστη , κανονικό χωράφι δηλαδή , ήταν κάπως έτσι . Μονώροφα με γύρω αυλή , μπροστά κάγκελα με κήπους και λουλούδια . Τον  ουρανό  δεν τον  έκρυβε τίποτε , μόνο τα ψηλά δένδρα κυρίως πεύκα που το καλοκαίρι με την σκιά τους δρόσιζαν τους χωματόδρομους .

                        Οι χωματόδρομοι Demi είχαν ένα καλό , δεν πύρωναν όπως η άσφαλτος και το τσιμέντο το καλοκαίρι και κρατούσαν την θερμοκρασία σε αξιοπρεπή επίπεδα . Έτσι  το κλιματιστικό ήταν κάτι το άγνωστο , ένας ανεμιστήρας έκανε μια χαρά την δουλειά αν υπήρχε , που ήταν κι αυτός  πολυτέλεια βέβαια .

                        Οι χωματόδρομοι όμως είχαν και ένα κακό  .  Το καλοκαίρι με το παραμικρό αεράκι σήκωναν σύννεφα σκόνη και τον χειμώνα όταν έβρεχε γινόταν αδιάβατοι . Όλοι οι κάτοικοι τότε τον χειμώνα για να αντιμετωπίσουν την λάσπη που ήταν παχιά και κολλώδης ήταν εφοδιασμένοι με λαστιχένιες μπότες μέχρι το γόνατο .   Σήμερα δεν ξέρω γιατί επεκράτησε ο όρος γαλότσες για τις λαστιχένιες αυτές μπότες ,  που τότε όλος ο κόσμος τις έλεγε απλά μπότες . Ήταν τόση πολύ η λάσπη που πολλές φορές κολλούσες και ήθελες βοήθεια για να ξεκολλήσεις .

                          Βέβαια για να μη προσβάλουμε την τότε Καλαμαριά είχε και τα ψηλά κτίσματα της σε ένα συνοικισμό λίγο ποιό κάτω από το σημερινό κέντρο χοντρικά περίπου κάτω από τον κεντρικό πεζόδρομο .

Πως λεγόταν ?  

                        Τα  " διώροφα " γιατί αυτά ήταν τα πανύψηλα κτίρια . Δύο όροφοι ένας ισόγειος και ένας επάνω χωρίς πυλωτές . Στο κέντρο του συνοικισμού υπήρχε φαρδύς κεντρικός δρόμος  κάθετος  , που σε πήγαινε προς το κέντρο όπου η εκκλησία και το περίφημο Γυμνάσιο Καλαμαριάς . Την ανηφόρα αυτή την διέσχιζε λεωφορειακή γραμμή που έκανε τα παμπάλαια λεωφορεία να αγκομαχούν κυριολεκτικά  ανεβαίνοντας αργά αργά  και το μόνο που διέκοπτε το αγκομαχητό  ήταν η τσιριχτή φωνή του εισπράκτορα  που εκφωνούσε σαν τελάλης μια και μικρόφωνα δεν υπήρχαν σε κείνα τα λεωφορεία   διώροφα αααα…… 

                           Δεν ξέρω αν  ακόμη έτσι την ονομάζουν την περιοχή , γιατί τώρα ο ουρανός έχει αντικατασταθεί από μια τρυπούλα γαλάζιου εκεί ψηλά κάθετα στο κεφάλι του περαστικού και οι αυλές με τα λουλούδια τις γαρδένιες και τα τριαντάφυλλα που μοσχοβολούσαν τέτοια εποχή Άνοιξη με τσιμεντοκολώνες …