2013_11_24 ΕΙΝΑΙ ΤΟ '' Π ''

2013_11_24    ΕΙΝΑΙ ΤΟ  '' Π ''

Είναι το ´´ Π ´´ της παραλίας που σχηματίζεται μπροστά στο Μακεδονία Παλλάς . 
Λόγω της μεγάλης απόστασης φαίνεται σαν μια λευκή γλώσσα . 
Η μαύρη συνέχεια είναι ένα σκάφος του πολεμικού Ναυτικού από τα πολλά που πλεύριζαν από την μεριά προς τον Λευκό Πύργο .
 Ήταν διαφόρων τύπων μικρότερα σκάφη , όχι αρματαγωγά , αλλά ναρκαλιευτικά , μικρά πετρελαιοφόρα κλπ . 
Το εμπρός μεγάλο αρματαγωγό είναι δεμένο σε μιά από τις δίδυμες ράμπες λίγο πριν τον Ιστιοπλοϊκό . 
Οι ράμπες υπάρχουν ακόμη καλυμμένες με ξύλο όπως και οι σημαδούρες και οι μεταλλικές δέστρες- κάβοι έξω στο πρώην πλακόστρωτο της παραλίας επικίνδυνες για πεζούς και ποδηλάτες αν δεν τις προσέξουν .
Το Μακεδονία Παλλάς δεν υπάρχει οπότε η φωτογραφία χρονολογείται λίγο πριν το 1960 .

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=180845852120742&set=gm.10152016931007760&type=1&theater

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=212863982208145&set=gm.10151867625447760&type=1&theater

Καμιά φορά βοηθάει και η τύχη .

Τυχαία  έπεσα σε μια παλιά ανάρτηση μας που έλυσε το πρόβλημα οριστικά τι είναι εκεί δίπλα στο « Π » λίγο πριν χτιστή το Μακεδονία Παλλάς .

Στην φωτογραφία που μάλλον είναι τραβηγμένη από τον ίδιο την ίδια μέρα αλλά από την άλλη μόρια της παραλίας φαίνονται πεντακάθαρα τα δύο πλοία όπως ακριβώς τα ανέβασε ο Jim Kots  το μικρό οχηματαγωγό και το μάλλον ναρκαλιευτικό κολλημένα στο Π .

11 Σεπτεμβρίου στις 10:51 μ.μ. από κινητό · Τροποποιήθηκε · Μου 

 Εκτός από τις ράμπες που ακόμη υπάρχουν σε πολλά σημεία της παραλίας , υπάρχουν και οι σιδερένιοι κάβοι που έδεναν τα αρματαγωγά επάνω στο πλακόστρωτο της παραλίας , άλλοι εμφανείς κι άλλοι καλυμμένοι επικίνδυνοι για τους πεζούς και τα ποδήλατα . 
Αν κοιτάξει κανείς στην θάλασσα σε βάθος περίπου 100-150 μ. 
Θα δεί τις τεράστιες μεταλλικές στρογγυλές σημαδούρες διαμέτρου περίπου 2 μ. που έδεναν και εκεί τα αρματαγωγά για ασφάλεια . 
Ετσι δεμένα χιαστί από 4 μεριές δύο στην ξηρά και δύο στην θάλασσα αντιμετώπιζαν τα μπουρίνια του Θερμαϊκού μια και προστασία από λιμενοβραχίονες κλπ ενός λιμανιού δεν είχαν , τα στρατιωτικά πλοία πρέπει να μπορούν να λειτουργούν με ασφάλεια και εκτός λιμανιών . 
Οι σημαδούρες βέβαια για την πιτσιρικαρία της γειτονιάς ήταν το υποκατάστατο της βαρκούλας ψαρέματος όταν έλειπαν τα αρματαγωγά . 
Πρωί πριν πιάσει η μπουκαδούρα κολυμπώντας με ένα καλαθάκι στο χέρι εκτός θαλάσσης , που μέσα είχαμε τα είδη αλιείας πετονιές , αγκίστρια κλπ και φυσικά και τα ρούχα μας με μεγάλη προσοχή πηγαίναμε στην σημαδούρα για ψάρεμα . 
Ξέραμε ότι επάνω και γύρω στη σημαδούρα τα ψάρια είχαν φωλιές , σύχναζαν για τροφή από τα μύδια κλπ κολλημένα επάνω της θαλασσινά και γινόταν πανηγύρι αν τα βρίσκαμε πεινασμένα εξασφαλίζαμε την τηγανιά της ημέρας με άνεση . 
Το μεγάλο όμως πρόβλημα ήταν όταν έπρεπε να αποφασίσουμε να επιστρέψουμε το μεσημέρι που άρχιζε η μπουκαδούρα . 
Λίγο ακόμη , άντε λίγο ακόμη , τώρα που τσιμπάει θα φύγουμε και πλάκωνε η μπουκαδούρα κι άντε να βγάλεις το γεμάτο καλαθάκι με την ψαριά της ημέρας , τις πετονιές και τα ρούχα κολυμπώντας με το χέρι έξω από το νερό έξω στην ξηρά . 
Τα ρούχα γινόταν μούσκεμα και έξω περίμενε η μάνα με την βρεγμένη σανίδα να μας περιποιηθεί αναλόγως ...

 Πόσο δίκιο είχε το μικρό παιδάκι .

Αλλοίμονο αυτή η γενιά που μεγαλώνει μέσα στις τσιμεντουπόλεις θα βλέπει το χώμα, τα λουλούδια τα ζώα σε βιτρίνα . 
Δεν θα μπορέσει ποτέ να δει τον νυκτερινό ουρανό με όλα του τα αστέρια και τον Γαλαξία μας .
Το mast παιχνίδι για τα μικρά παιδιά των πόλεων το είδα , ήδη υπάρχει και είναι τραγικό . Μια πλαστική πράσινη στρόγγυλη σκάφη διαμέτρου ενός μέτρου για να χωράει παντού και μέσα άμμος ψιλοκοσκινισμένη με τα κουβαδάκια και τα φτυαράκια για να μπαίνει μέσα το μικρό παιδάκι να χαίρεται την φυσική άμμο …

o    Εκτός από τις ράμπες που ακόμη υπάρχουν σε πολλά σημεία της παραλίας , υπάρχουν και οι σιδερένιοι κάβοι που έδεναν τα αρματαγωγά επάνω στο πλακόστρωτο της παραλίας , άλλοι εμφανείς κι άλλοι καλυμμένοι επικίνδυνοι για τους πεζούς και τα ποδήλατα . 
Αν κοιτάξει κανείς στην θάλασσα σε βάθος περίπου 100-150 μ. 
Θα δεί τις τεράστιες μεταλλικές στρογγυλές σημαδούρες διαμέτρου περίπου 2 μ. που έδεναν και εκεί τα αρματαγωγά για ασφάλεια . Έτσι δεμένα χιαστί από 4 μεριές δύο στην ξηρά και δύο στην θάλασσα αντιμετώπιζαν τα μπουρίνια του Θερμαϊκού μια και προστασία από λιμενοβραχίονες κλπ ενός λιμανιού δεν είχαν , τα στρατιωτικά πλοία πρέπει να μπορούν να λειτουργούν με ασφάλεια και εκτός λιμανιών . Οι σημαδούρες βέβαια για την πιτσιρικαρία της γειτονιάς ήταν το υποκατάστατο της βαρκούλας ψαρέματος όταν έλειπαν τα αρματαγωγά . Πρωί πριν πιάσει η μπουκαδούρα κολυμπώντας με ένα καλαθάκι στο χέρι εκτός θαλάσσης , που μέσα είχαμε τα είδη αλιείας πετονιές , αγκίστρια κλπ και φυσικά και τα ρούχα μας με μεγάλη προσοχή πηγαίναμε στην σημαδούρα για ψάρεμα . Ξέραμε ότι επάνω και γύρω στη σημαδούρα τα ψάρια είχαν φωλιές , σύχναζαν για τροφή από τα μύδια κλπ κολλημένα επάνω της θαλασσινά και γινόταν πανηγύρι αν τα βρίσκαμε πεινασμένα εξασφαλίζαμε την τηγανιά της ημέρας με άνεση . Το μεγάλο όμως πρόβλημα ήταν όταν έπρεπε να αποφασίσουμε να επιστρέψουμε το μεσημέρι που άρχιζε η μπουκαδούρα . Λίγο ακόμη , άντε λίγο ακόμη , τώρα που τσιμπάει θα φύγουμε και πλάκωνε η μπουκαδούρα κι άντε να βγάλεις το γεμάτο καλαθάκι με την ψαριά της ημέρας , τις πετονιές και τα ρούχα κολυμπώντας με το χέρι έξω από το νερό έξω στην ξηρά . Τα ρούχα γινόταν μούσκεμα και έξω περίμενε η μάνα με την βρεγμένη σανίδα να μας περιποιηθεί αναλόγως ...

Πολύ ωραία φωτογραφία  Maraki ..

Τώρα  πράγματι είναι πολύ μόνες αυτές οι σημαδούρες .Τότε έσφυζαν από ζωή μετά τον Μάιο και μέχρι τον Σεπτέμβρη όσο η θάλασσα  ήταν  ζεστή . Η όμορφη πόλη μας ακόμη τότε , πριν την εισβολή της πολυκατοικίας και των εργολάβων ήταν μια γνήσια παραθαλάσσια Ελληνική πόλη όπως περίπου η πρωτεύουσα ενός μεγάλου νησιού , με κατοίκους ποιο ήρεμους που σπάνια πήγαινα μπάνιο έξω από την πόλη .

Έτσι  οι σημαδούρες  αυτές που ήταν τόσο κοντά για τα παιδικά μας παιχνίδια , εκτός από βαρκούλες ψαρέματος και μέρος για βουτιές και καταδύσεις είχαν και άλλες  χρήσεις  , αν δεν μας προλάβαινε ο ναύτης στρατονόμος που περιπολούσε στην ακτή και μας περιμαζέψει για το μπαλαούρο στο λιμάνι .

 Ήταν αφετηρία και τερματισμός για προπόνηση κολύμβησης πολλών πιτσιρικάδων της εποχής που επάνδρωναν τις ομάδες της πόλης  μας  Άρη ΠΑΟΚ  και Ηρακλή  κολύμβησης και water polo.

Ξεκινώντας από την σημαδούρα μπροστά από το  « Π » του Μακεδονία Παλλάς και κολυμπώντας από σημαδούρα σε σημαδούρα φτάναμε στο μικρό ακρωτήρι του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου και πάλι πίσω στο Μακεδονία Πάλλας μέχρις εξάντλησης . Φυσικά είναι γνωστό ότι η Θεσσαλονίκη απέκτησε την πρώτη της πισίνα περίπου 20 χρόνια μετά .

Πόσο δίκιο είχε το μικρό παιδάκι .

Αλλοίμονο αυτή η γενιά που μεγαλώνει  μέσα στις τσιμεντουπόλεις θα βλέπει το χώμα, τα λουλούδια τα ζώα σε βιτρίνα . Δεν θα μπορέσει ποτέ να δει τον νυκτερινό ουρανό με όλα του τα αστέρια και τον Γαλαξία μας .

Το mast παιχνίδι για τα μικρά παιδιά των πόλεων το είδα , ήδη  υπάρχει και είναι τραγικό . Μια  πλαστική πράσινη στρόγγυλη σκάφη διαμέτρου ενός μέτρου για να χωράει παντού και μέσα άμμος ψιλοκοσκινισμένη με τα κουβαδάκια και τα φτυαράκια για να μπαίνει μέσα το μικρό παιδάκι να χαίρεται την φυσική άμμο …